Tja…

Het wil nog niet echt vlotten. De bloedwaarden vallen toch tegen, de arts had meer stijging van rode bloedcellen en bloedplaatjes verwacht. Ook het kaliumgehalte is weer naar beneden gegaan en Theo heeft aanvulling gehad met vloeibare kalium. De koorts is nog aanwezig, maar blijft gelukkig onder de 39 graden. Er wordt weer een paar keer bloed afgenomen en op kweek gezet, op zoek naar de ontsteking. Theo heeft gedoucht en een paar rondjes gelopen over de gangen van de afdeling. Als hij later nog een rondje wil lopen, blijkt hij helemaal niet uit zijn kamer te mogen omdat er wordt onderzocht of hij een virus onder de leden heeft. Dan maar wat rondjes lopen in de kamer. Hij voelt zich nog niet goed en heeft weinig energie. Broer en schoonzus komen kort op bezoek, en omdat Theo zich moe voelt ga ik pas in de avond naar hem toe. Hij is somber, de tegenvallers gaan in zijn kop zitten. Mogelijk wordt verdere behandeling uitgesteld, maar wat betekent dat voor de uiteindelijke prognose? We zijn allebei emotioneel, maar gaandeweg het bezoek kunnen we elkaar toch weer wat opbeuren. Ik laat hem dan ook met een gerust hart achter, terwijl hij achter de infuuspaal door zijn kamer rondjes loopt. Thuis wacht mijn oudste zus. Ze blijft een paar dagen ter ondersteuning. Heel erg fijn, ik kan die nu zeker gebruiken. Ik ga me ziek melden bij mijn werk, mijn hoofd wil en kan zich niet meer bezig houden met andere zaken dan Theo’s ziekte.