Uitslag

Vanavond moet Theo toch maar een slaappil nemen, hij heeft een slechte nacht met veel jeuk achter de rug en moet langzaam op gang komen. Na het douchen voelt hij zich weer wat meer mens. Om 11.00 uur bloedprikken in het ziekenhuis, hij zou alleen gaan maar ik ga toch even met hem mee. Dat is maar goed ook, het is ontzettend druk en de wachtkamer stampvol. Theo wil daar niet gaan zitten en zoekt een plekje in de ruime hoofdgang, terwijl ik hem aanmeld. Op het aanvraagformulier staat dat het spoed is, dus hij krijgt voorrang en al snel kan ik hem roepen omdat hij aan de beurt is. Ook het bloed afnemen gaat snel en vrijwel pijnloos. Theo heeft redelijk wat energie vandaag, dus autorijden en wandelen naar en van het ziekenhuis gaat goed. Na de lunch thuis maakt hij zijn rondwandeling, hij draait een was, ruimt de vaatwasser uit en doet verder rustig aan. We rijden weer op tijd naar het ziekenhuis voor het gesprek met de arts over de PET-scan en de bloedwaarden. Spannend, zeker omdat we nog ruim een half uur moeten wachten. De bloedwaarden zijn zoals verwacht niet hoog genoeg om morgen te starten met de 4e chemokuur. Nou ja, dat geldt eigenlijk voor de rode bloedplaatjes, die 77 zijn in plaats van de minimale 100. Het Hb is 5,2 en op zich voldoende, net zoals de leukocyten of witte bloedcellen die met 4,2 net binnen de normale waarden vallen. Over de PET-scan is de arts tevreden. De activiteit van de lymfeklieren is met 82% afgenomen en Theo is in remissie, de kanker is niet meer zichtbaar. Van de arts mogen we voor nu door een lichtroze zonnebril kijken. Maar we zijn er nog lang niet. De arts gaat morgen overleggen met het Erasmus over de volgende acties, waaronder mogelijk nog een beenmergpunctie om te kijken of daar geen slechte T-cellen meer te zien zijn. Kunnen we een week wachten met het starten van de 4e chemo of moet Theo toch eerder gaan starten? Kunnen de voorbereidingen beginnen voor de stamceltransplantatie, en wanneer zullen de stamcellen dan worden afgenomen? Het is belangrijk dat de goede cellen de tijd krijgen om te herstellen, zodat er straks voldoende goede stamcellen uit het bloed kunnen worden gefilterd. Maar als ze te veel tijd krijgen om te herstellen kunnen de kwaadaardige T-cellen ook weer hun gang gaan. Het is dus een wankel evenwicht. Al met al zijn we voor nu erg blij, wat een goed nieuws. We bespreken ook nog even de klachten die Theo heeft. De gevoelsstoornissen in zijn handen, de neuropathie, heeft waarschijnlijk niet te maken met de chemo omdat de stoornissen dan eerder in de voeten zouden beginnen. Het kan een restverschijnsel zijn van de wekenlange ziekenhuisopname in september. Vandaag merkte Theo toevallig ook dat het wat beter ging met zijn handen. Het opspelende maagzuur en de pijn op de borst tijdens het slikken komt mogelijk door een ontsteking van de slokdarm. Op de PET-scan licht de hele slokdarm ook op, dus dat kan kloppen. Als Theo zijn maagbeschermer goed door blijft slikken moeten de klachten afnemen. Opgelucht laten we het ziekenhuis achter ons en nemen thuis lekker een kop warme chocomelk. Oh, ehhhh….., is niet zo goed bij een slokdarmontsteking. Ook de goulashsoep niet die we ‘s-avonds eten, te gekruid. We moeten ons weer even gaan oriënteren op de juiste voeding, maar dat komt morgen wel.