Uitslag

Het is zover. Vandaag krijgen we de definitieve uitslag van de onderzoeken te horen. Gisteren liep de spanning al aardig op. Theo werd steeds stiller en in zichzelf gekeerd. Om rustiger de nacht in te gaan, hebben we voor het slapen gaan nog even in het dossier gekeken. Het lijkt positief: geen bijzonderheden te zien op de beide scans. Kunnen we nu opgelucht zijn? We hebben zo vaak meegemaakt dat er niets met zekerheid gezegd kan worden, dat we een beetje murw geslagen zijn. Het wordt dus toch afwachten tot het telefoontje in de middag. Terwijl Theo in de ochtend met de hond gaat wandelen om zijn aandacht te verzetten, ga ik een paar uur naar mijn werk. Om 10.30 uur wordt Theo in het bos gebeld door een anoniem nummer: de arts. Hij besluit om hem niet op te nemen. Bij eerdere telefoontjes buiten viel de verbinding weg en dat wil hij nu niet riskeren. Ook willen we samen zijn als hij hoort hoe zijn toekomst er uit komt te zien. Natuurlijk duurt het daarna uren nagelbijten voordat er weer gebeld wordt. De arts bevestigt dat de uitslagen goed zijn en dat er geen kanker meer te zien is. Op dit moment is er dus geen sprake van een recidief of terugkeer van de kanker. Maar…..omdat bij een eerdere beenmergpunctie wel afwijkende T-cellen te zien waren, gaan ze er toch vanuit dat die cellen ergens liggen te sluimeren. Het kan best zijn dat ze bij een nieuwe beenmergpunctie op een andere plek wel weer afwijkende cellen vinden. Je kan het vergelijken met het opscheppen van soep. Bij de eerste schep heb je 0 gehaktballetjes en bij de volgende zitten er 4 in je lepel. Kortom: voor nu is het heel goed nieuws, maar de onzekerheid blijft omdat we niet weten hoe lang de cellen zich rustig houden. Een stamceltransplantatie is nu een veel te zware behandeling, dus we moeten afwachten tot er iets gebeurt. We gaan van het Erasmus terug naar de behandelend arts in het ETZ waar Theo verder onder controle blijft. Over 3 maanden hebben we pas weer een afspraak. Na het telefoontje blijven we allebei wat beduusd zitten. Natuurlijk zijn we blij met de goede uitslag, maar we voelen geen blijdschap. Theo is kankervrij maar waarschijnlijk toch niet helemaal. We weten niet wat we kunnen verwachten en wanneer. Toch maar een beetje vieren met een lekkere biefstuk.