Wasmachine

Theo is vandaag op tijd uit bed. Onze vrij nieuwe wasmachine (een heel goed merk) hobbelt door de garage bij elke wasbeurt, dus er komt iemand kijken wat er aan de hand is. Ik ga naar mijn werk en Theo heeft verder de tijd aan zichzelf.  Hij fietst een kilometer of 10, doet boodschappen en de was. De wasmachine is nu provisorisch verankerd, vastgeklemd tussen de muur en de droger op extra brede pootjes. Volgens de monteur hebben ze met dit model de plank misgeslagen en gaat deze regelmatig aan de wandel. Dat vertellen ze dus niet in de winkel. Later belt de beste man nog een keer op. Het zit hem niet lekker, hij heeft de fabrikant gebeld en die zal speciale schokdempers sturen om het probleem te verminderen. Over een paar dagen komt hij weer langs.
Om 14.00 uur hebben we een afspraak bij de behandelend arts, Theo haalt me op bij mijn werk. Hij loopt wat strompelend van de parkeerplaats naar het ziekenhuis. Zijn voeten zijn erg gevoelig. Na een half uur wachten kunnen we naar binnen. De arts is tevreden. Theo ziet er goed uit, hij slaat zich goed door de zware chemokuur heen en de stamcellen liggen op hem te wachten in Rotterdam. Hij waarschuwt wel voor Corona en griep, Theo moet besmette personen en grote groepen blijven vermijden tot ruim na de stamceltransplantatie. Theo kan niet wachten tot zijn leven weer ‘normaal’ wordt, maar begrijpt dat hij nog even rustig aan moet doen. Hij brengt me terug naar mijn werk zodat ik nog een paar uur aan de slag kan. Morgen chemo 6 en dan moet mijn werk weer even wijken voor het bijstaan van Theo. Ik doe het met liefde.