6 weken verder

En dan zijn we alweer 6 weken verder na mijn laatste blog. 
Nog steeds krijg ik zoveel leuke en mooie reacties op de blogs en zoveel mensen die meeleven, zo ontzettend fijn.
Gelukkig is er in deze tussentijd niks geks gebeurd en is alles rustig gebleven, ook wel eens fijn. 
Wel hebben we de nodige ziekenhuis bezoeken gehad. 

Naar aanleiding van mijn epileptische aanval moest ik nog een hersenfilmpje, ct scan ( mri scan mag niet ivm de magneet in mijn borst ) en een afspraak bij de neuroloog. 
Het hersenfilmpje was iets afwijkend maar, niet genoeg om dit te koppelen aan epilepsie. De ct scan had ik eerder al gehad op de spoed maar, deze keer met contrast vloeistof. Omdat ik nu bekend ben met borstkanker wilde de neuroloog toch uitsluiten dat er niks in mijn hoofd zit en met contrast vloeistof zien ze dan net iets meer. 
Gelukkig was er op de scan niks geks te zien. Dit had ik ook niet verwacht maar, toch weer fijn om het bevestigd te hebben. 
Er wordt dus verder ook geen vervolg aan gegeven. 
Volgens de neuroloog ben ik wel gevoelig voor epilepsie, bepaalde situaties kunnen bij mij een aanval uitlokken maar, dat zijn uitzonderlijke gevallen, zoals de eerste keer net na mijn bevalling en de laatste keer komt zeer waarschijnlijk door de medicijnen die ik gebruikte en dat in combinatie met chemo. 
Beide keren was er een aanleiding voor en daarom krijg ik gelukkig niet de stempel epilepsie er ook nog eens bij en blijft het hopelijk hierbij. Dus dit kunnen we ook weer afsluiten. 

25 Maart heb ik de laatste zware chemo kuur gehad. Dit waren pittige weken doordat ik er ook een flinke luchtweginfectie bovenop had. Ik heb natuurlijk nul weerstand. Daardoor heb ik me behoorlijk ellendig gevoeld. 
Uiteindelijk werd het me die week ook allemaal even teveel, het emmertje liep even over. 
We hadden een afspraak bij de verpleegkundige om te kijken of mijn bloed waardes weer goed waren om te kunnen starten met de volgende reeks, de 12 wekelijkse kuren. 
En zij weet op de een of andere manier altijd door mij heen te prikken. 
Ik zeg in eerste instantie altijd dat het goed gaat maar, dan zegt ze toch iets waardoor ik uiteindelijk breek. 
Het ging ook even helemaal niet goed, alles werd me even teveel, heel de situatie en ik was er gewoon even helemaal klaar mee. 
Doordat we al te veel hebben meegemaakt, heeft ze me doorgestuurd naar de medisch psycoloog. 
Ook omdat ik mezelf volgens haar te groot hou voor de buitenwereld en ik mezelf gegarandeerd tegen ga komen tijdens dit gehele traject. Is het nu niet dan wel nadat de behandelingen klaar zijn. 
Geen idee wat ik ervan moet verwachten maar, ik sta er zeker voor open en baadt het niet, schaadt het niet. Er is een kleine wachtlijst dus deze afspraak volgt binnenkort. 
Deze dag heb ik ook voor mijn gevoel de ogen uit m'n kop gejankt. Vanaf oktober zitten we in deze rollercoaster en dan is het verstand op nul en gaan want, wat moet je anders. Je moet door voor jezelf, voor Roy, de kindjes en je omgeving. Ik ben er ook van overtuigd dat mijn wilskracht en positivisme helpt in het herstel en we daardoor overeind blijven en hier straks uiteindelijk sterker uitkomen. 
Alleen soms grijpt alles je ineens naar de keel en dan besef je in wat voor een idiote situatie we zitten en wat er de afgelopen maanden allemaal gebeurd is en ook daarvoor al. 
Dus daarom denk ik ook wel dat het goed en fijn is om hier wat extra ondersteuning in te krijgen. 
Wat kan het enorm opluchten om eens flink te huilen en daarna herpak je jezelf weer, schouders eronder en door.

Maandag 8 april stond de 1e kuur van de 12 wekelijkse op de planning.
Dit was ook weer spannend want, ze zeggen wel deze is veel lichter en beter te verdragen maar, het blijft toch bij iedereen anders dus je weet totaal niet wat je moet verwachten.
Inmiddels heb ik er alweer 3 gehad en inderdaad vergeleken met de 4 zware kuren voelt dit gewoon als een verademing. 
Tijdens de inloop van deze kuur krijg je een slaapmiddel toegediend omdat, deze kuur een allergische reactie kan geven en het stofje in dit slaapmiddel gaat dat tegen. Daardoor val ik dus al in slaap tijdens de inloop en terug thuis ga ik ook meteen naar bed en slaap de rest van de dag. Verder heb ik vooralsnog nergens last van enkel vermoeidheid dus, als ik er zo doorheen kom de komende weken dan, teken ik ervoor. 

Ik tel af naar 24 juni, dan is de laatste kuur en dan is deze ellende eindelijk voorbij. Dan ben ik er natuurlijk nog niet, dan volgt nog 5 jaar lang anti hormonale therapie daar krijgen we binnenkort meer informatie over. Dit zijn gewoon tabletjes die je inneemt en deze leggen de aanmaak van hormonen plat en zorgt ervoor dat de kans kleiner wordt dat het ooit terugkomt. 
Ook volgt er ergens in de zomer of daarna nog een operatie om de uiteindelijke silicoon te plaatsen en dan kan de reconstructie afgerond worden. 
Tegen dit alles zie ik niet zo op want, nadat de chemo klaar is kan ik denk ik toch wel zeggen dat ik het ergste gehad heb en kunnen we weer vooruit kijken en terug naar 'normaal'. 
De afgelopen weken tijdens de kuren door hebben we ook veel leuke dingen gedaan en dat geeft altijd weer energie. De komende weken staat er ook weer genoeg leuks en gezellige dingen op de agenda.

Aanstaande donderdag hebben we weer een afspraak bij de verpleegkundige om te kijken of mijn bloed nog steeds goed is en hoe het verder allemaal gaat. Ik hoop dan ook groen licht te krijgen om te starten met fysiotherapie ivm herstel en mijn werk weer op te gaan pakken een paar uurtjes per week.  
Ik ben inmiddels al zo lang thuis en toch de weken vliegen voorbij maar, gewoon weer even iets anders er tussenuit zijn en van lieverlee terug naar normaal zou fijn zijn. En als ik me zo blijf voelen ben ik ervan overtuigd dat, dat gaat lukken. 

Vorige week heeft onze kleine Juul haar eerste stapjes gezet en ze heeft de smaak flink te pakken en stapt het hele huis door. Hoe trots kun je zijn, dat zijn toch echt wel geluksmomentjes. 
Bram heeft nu lekker 2 weken vakantie dus geen schoolritme en alles rustig aan.
Ondertussen tellen wij de weken af en blijven we er het beste van maken! 💪🍀 

Leef dag voor dag. We kunnen niet terug naar gisteren en we kunnen niet controleren wat er morgen gebeurt.
Leef vandaag. Pluk de dag. 🍀❤️