Als het onzekere toeslaat

  • Openbaar blog
  • dinsdag 6 juni 2023
  • 353 x gelezen

Mei 2021, alsof het nog maar een paar maanden geleden is dat mijn leven op zijn kop kwam te staan. Zomaar onverwachts (lees mijn 1ste schrijfsel) kreeg ik een buismaag. Ik was kankervrij werd er mij verteld in het ziekenhuis. Ik moest huilen toen het me vertelt werd, wat een moment was dat. Vier maanden van huis, en blij dat ik weer thuis was. Met vallen en opstaan met hulp van mijn physio Peter die me pushte om mijn laat me nou maar, ik doe het op mijn manier mentaliteit te doorbreken.  Mariska van care for cancer die gewoon langs kwam om me op te beuren. En niet alleen mij ook de aandacht die ze had voor mijn vrouw Rina. Het ging zoals het zou moeten gaan. Revalideren doe je ook thuis, herstellen van een grote ingreep heeft tijd nodig. Tijd heelt alle wonden is het spreekwoord.

En dan plots is er de onzekerheid die toeslaat, ik ben nu bijna 20 maanden thuis en ik voel me onzeker over mijn toekomst. De kanker heeft zich genesteld tussen mijn oren. Ik begin steeds banger te worden dat de kanker terug is of zal komen. In mijn hoofd heeft het zwaard van damocles me een flinke tik gegeven. Ik moet niet zo denken vertel ik mezelf als ik weer eens in de put zit door wat ik voel. Hier een pijntje daar een vreemd gevoel. In mijn hoofd voelt het zo anders dan voorheen toen er ook die pijntjes waren. Ooh dat gaat vanzelf wel weer over was mijn mentaliteit. Emoties? ze zijn er verdriet om andere die het niet redden. Kwaad, ruzie zoekend met mijn omgeving  chagrijnig in de middag berustend in de avond, blij als ik weer naar bed kan in mijn cocon van ik heb kanker. 

Over twee maanden in augustus eindelijk het gerustellende onderzoek, tijdens een consult in het ziekenhuis over mijn probleem gesproken met Trudy en de arts die mij heeft geopereerd Coene. Ik krijg een petscan die alles tussen mijn oren zal laten verdwijnen hoop ik. 

Na de petscan horen jullie weer van me. 

Hans Teunisse

 

 

 

Reageren
Volgend blogbericht

5 reacties

Hoi Hans,

Ik ben een actieve vrouw van 72 jaar.

Ik leef erg met je mee, zelf heb ik ook slokdarmkanker( Het zgn. Adenocarcinoom). Op 31-10-2022 geconstateerd en ja dan ga je de mallemolen in, 5x chemo en 23 bestralingen verder. Ik wilde niet geopereerd worden, ik mocht meedoen in een onderzoek programma, als ik maar geen uitzaaiingen had en eerstvolgende biopten en Pet scan geen geen verdachte dingen zagen. Wel op 31-3-2023 uitslag jippie geen kanker meer......

Doordat ik elke 3 maanden gecontroleerd wordt d.m.v. gastroscopie en PET scan (laatste 7-7-2023), kwam het bericht van een vergrootte klier bij het gastrohepatische ligament (ligt boven op de maag).

Specialist heeft dit besproken in het team en zij zijn van mening om toch de maagbuis operatie te doen. Ik heb er slapeloze nachten van een dilemma wel of niet OK. De gelezen vooruitzichten qua eten en slapen ed. en dat het wel een hele tijd kan duren voordat je weer redelijk de oude bent, vind ik nogal wat. Heb voorbeelden gelezen, maar veelal oude,(vraag, leven die mensen nog). Dat er geen garanties zijn wel of geen OK op uitzaaiingen. Dus zie mijn dilemma, nog een tijdje lekker eten en op vakantie gaan of Ok en dan een tijdje je ongelukkig te voelen en toch in je achterhoofd in beide gevallen van de angst op uitzaaiingen.

Beste Hans, fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kon, misschien zijn er anderen in deze met een andere visie of hulp.

Sterkte de komende tijd,

Gerda

 

Laatst bewerkt: 05/08/2023 - 15:24
Reageren

Hallo Gerda,

Zoveel patienten zoveel verhalen, toen ik het traject in ging bleek mijn tumor redelijk klein te zijn. Ik heb geen bestralingen of chemo gehad. Zoals ik in mijn verhaal vertel heb ik gewoon de pech gehad met al de complicaties. Nu na iets meer dan twee jaar ben ik blij dat ik een buismaag heb gekregen. Ik eet alles weer en het slapen gaat ook prima. Het bijna rechtop zittend slapen was uiteraard een drama , dat is inmiddels anders twee kussens doen het prima voor mij. Beste Gerda als ik eerlijk ben moet ik tegen je zeggen luister naar je gevoel maar denk ook goed na over een buismaag wel of niet. Ik ben blij maar ook trots op mijn buismaag met al zijn problemen in het verleden. 

Veel sucses met je besluit maar vooral nog een fijn leven met of zonder de buismaag. 

Groetjes Hans

 

 

Laatst bewerkt: 11/11/2023 - 21:35
Reageren