De bestralingen en antibiotica !

21 december 2021, om half tien stond mijn eerste bestraling op het programma. Toch best wel spannend zo`n eerste keer. Ik was drie kwartier te vroeg in het ziekenhuis, dus eerst maar een cappuccino gehaald en deze onder het lezen van allemaal bemoedigende appjes, opgedronken. De bestraling zelf viel me reuze mee. Alleen echt comfortabel ligt zo`n tafel niet. Ik kreeg gelijk last van mijn rug (ik heb als ik op mijn rug lig, altijd een holle rug). Ik besloot het kussen wat onder mijn benen lag, omhoog te schuiven tot tegen mijn billen aan, dat bleek DE oplossing. Hierdoor kwam mijn rug, doordat mijn bekken wat kantelde, mooi vlak op de tafel. Het is wel raar als je daar zo ligt, half bloot, met 1,5 borst, en dan van die draaiende apparaten om je heen. Je voelt er niets van, maar toch gebeurt er wat in je lijf.  Wat knap toch dat iemand zo`n machine heeft bedacht, en ook knap, hoe dat apparaat voor iedereen persoonlijk wordt ingesteld.   Na afloop gelijk het gehele bestraalde deel ingesmeerd met Boegembalsem. Dat ga ik nu na elke bestraling en `s avonds doen. Hopen dat mijn huid heel blijft. 

Donderdag merkte de radiologieverpleegkundige op dat mijn borst toch wel rood zag en dat ik dat even moest melden bij de bestralingsarts waar ik daarna een gesprek had. Dat gedaan, en die vond het niet zo`n goed teken. Bang voor een infectie, want het was niet alleen rood maar ook warm. Foto gemaakt met haar telefoon, en de afspraak dat ze me vrijdagochtend zou bellen om te vragen hoe het er dan uitzag. Ze zat die ochtend dan in Hilversum. Afijn, je begrijpt het al, het was niet beter. dus ze ging overleggen met mijn artsen in Hilversum. Later die morgen kreeg ik een telefoontje van de plastische chirurgie assistente. Ik had een foto gestuurd, zei ze. Ik??? Nee, de bestralingsarts zei ik. Nou, in ieder geval vonden ze het verstandig als ik aan de antibiotica zou gaan. 5 dagen 4 x dgs 1000mg Flucloxacilline. Ze zijn als de dood dat ik een fikse ontsteking krijg i.v.m. de prothese. Nou, alles voor het goede doel, dus slikken maar.  Eind van de middag telefoon, de bestralingsarts. Ze wilde even weten of er vanuit Hilversum contact met me was opgenomen, en of ik de medicatie had. Nou, dat vond ik wel heel netjes. Wat dat betreft heb ik, tot nu toe in ieder geval, echt niet te klagen over de communicatie tussen Tergooi en het  AVL. 

Dinsdag 28 december moest ik weer bij de bestralingsarts op controle, ze wil het namelijk goed in de gaten houden. Die dag zag het er al een stuk beter uit, dus ze was heel tevreden. Die dag stopte ook de AB kuur.   

Die vrijdag lag ik weer op de  "tafel" toen de verpleegkundige opmerkte dat het er toch weer erg rood uitzag en warm aanvoelde. Tja, dat had ik ook al gezien. Misschien moest ik toch wel weer naar de arts, zei hij. Nou, dat kwam mij eigenlijk niet uit, want de taxi stond te wachten. Afijn, onder het bestralen, had hij gelijk al gebeld met de bestralingsarts, en geregeld dat ze naar beneden kwam, en ik gelijk na de bestraling bij haar terecht kon.  Nou, je begrijpt het al, weer Antibiotica. Weer aan de Flucloxalcilline, maar dit keer voor 10 dagen. De andere kuur was waarschijnlijk te kort geweest, zei ze.  Ondanks de roodheid en de warmte gingen de bestralingen wel door. En ik bleef me verder goed insmeren na de bestraling en voor ik naar bed ging. 

Donderdag 6 januari, weer naar de bestralingsarts. Nou, bingo, ziet er nog steeds niet goed uit. Ze gaat contact opnemen met de Plastisch chirurg en regelen dat ik daar de volgende week terecht kan om ernaar te kijken. Maandag 10 januari is dan de laatste bestraling. Vrijdag 7 januari telefoon, de chirurg van Tergooi. Aangezien mijn plastisch chirurg nog met vakantie was, nam zij de honeurs waar. Onmiddelijk stoppen met de Flucloxacilline en bij de apotheek een andere antibiotica ophalen voor een week. Dit keer clindamycine. Ik had hier nog nooit van gehoord.  Voor maandag 10 januari heeft ze een afspraak ingepland bij mijn plastisch chirurg.  Oke, komt allemaal goed.

Moet zeggen dat ik tot nu toe geen last van de bestralingen heb, hopelijk blijft dat zo.

Jeetje, wat mogen we toch blij zijn dat we in Nederland wonen, en dat hier de zorg zo goed geregeld is. Petje af voor al die medewerkers bij de bestralingen, altijd weer een vrolijk gezicht, belangstellend woordje, opmerkzaam, alert, etc. 

Ook gelachen daar, dan legde de ene verpleegkundige die ik al vaker had gehad, het kussen mooi hoog onder mijn benen, en wilde de ander die daar gelijk weghalen, omdat dat volgens hem/haar niet prettig zou liggen. 

24 december kregen alle patiënten een kleine kerstster mee naar huis van de afdeling radiologie met een kaartje eraan dat ze ons fijne kerstdagen wensten.  Hoe lief !