Het blijft spannend: al die gesprekken en de uitslagen !

De afgelopen weken waren niet makkelijk. Aan de buitenkant zien de mensen het niet. De meesten die denken, die rolt er makkelijk doorheen. Maar helaas, dat is toch niet zo! De afgelopen weken weer gesprekken gehad. Eerst met de physician assistant van de plastisch chirurg. Wat een moeilijk woord ook weer. Ik heb het net nog maar even opgezocht. (Een physician assistant is onder andere in Nederland een medisch zorgprofessional, die op een zelfstandige en structurele wijze medische taken overneemt van een geneeskundig specialist. Een PA is zelfstandig bevoegd voor het stellen van medische diagnoses en zelfstandig behandelen van patiënten) Zo dat weten jullie ook weer.  Gelukkig heb ik een hele aardige assistente, en kan ik goed met haar praten. Dit keer was het de gebruikelijke controle van 3 maanden na de operatie. De wond is mooi genezen, en het geheel ziet er redelijk uit. Meer kan ik er zelf niet van maken. Het verschil tussen beide borsten is nu 550 gram, dus dat kun je goed zien, en helaas kon de tepel ook niet behouden blijven. dus nee, ik ben er niet blij mee. Maar.......ik leef en de vooruitzichten zijn goed !  Dat is toch wel het belangrijkste. Er zijn een paar opties: gewoon een vulling erbij in mijn bh, een borstverkleining van mijn linkerborst, en wat we ook nog hebben besproken, is evt. de linkerborst ook amputeren en daar dan ook weer een prothese in, net als rechts. Tegenover dat laatste staan ze niet negatief, maar dat is toch wel een hele beslissing. Afijn, dat heeft voorlopig nog geen haast, ik kan er rustig over nadenken. Eind augustus krijg ik weer een mammografie en ik heb met haar afgesproken dat ik eind mei nog weer bij haar kom voor een manuele controle van de borsten.

Later in die week had ik een gesprek  met de oncoloog. Gezien het feit dat ik een genetische vorm van borstkanker heb ( het ATM gen) en ik ook al uitzaaiingen in mijn oksel had, blijk ik toch een verhoogde kans te hebben om borstkanker in mijn linkerborst te krijgen. Haar advies is dan ook, om preventief, mijn linkerborst te amputeren en te reconstrueren. Oeps, dat kwam toch wel even binnen ! Het is best wel veel allemaal. Zoals ik al een keer eerder heb geschreven, ben ik door de corona pas een jaar later voor een mammografie geweest, dus pas na drie jaar. Daarnaast kwam ook nog het feit dat ik het eerder had kunnen weten van dit erfelijke gen, en dat mijn verhaal dan anders zou zijn geweest.  Dan was het geen borstamputatie geweest, maar een borstbesparende operatie, en was dit bovenstaande verhaal waarschijnlijk ook niet van toepassing geweest.  Helaas, het is niet anders, hier moeten we dan ook maar weer mee dealen, maar ik moet wel zeggen dat dit aan mij vreet. Het voelt soms zo oneerlijk.  Maar goed, we gaan door.

Ik heb wel gezegd, dat ik nu eerst weer gewoon aan het werk wil, en weer gewoon wil gaan leven en dat we dan later wel gaan kijken wanneer de operatie ingepland kan worden. ( ik ga zelf voor januari volgend jaar, lijkt me een mooie tijd  hiervoor) 

Ondertussen zit ik ook nog in de mallemolen bij de Clinicus geneticus. Er blijkt nog een maagkankergen voor te komen in de familie. Hier krijg ik morgen de  uitslag van. Ik hoop dat dit mijn huis voorbij gaat.  Ik heb voorlopig nog wel genoeg op mijn bordje. 

Hopelijk morgen een goede uitslag, dat zou fijn zijn. Duim even voor me.