Rollercoaster

Oeps, dan zit je in een soort van rollercoaster, een intercitytrein die doordendert en waar je niet zomaar uit kunt stappen.   Dinsdagmiddag belde de gespecialiseerde verpleegkundig al met de uitslag van de punctie van de lymfeklieren in de oksel. Daar zaten inderdaad metastasen in.  Boem, ik verwachtte het wel, maar als je dan het woord metastasen hoort, dan gaan de alarmbellen echt wel rinkelen.  Dan wordt de Petscan helemaal spannend, want daarop kunnen ze zien of er nog meer uitzaaiingen zijn. 

De Petscan stond voor donderdagmorgen om 8.30 uur gepland. Ik had al bedacht om die morgen mijn medicatie voor de hoge bloeddruk maar even over te slaan, want je moet voor dat onderzoek eerst een uur stil liggen. Omdat ik nogal vaak moet plassen na die medicatie, leek me dat geen goed idee. Ik had ook bedacht om dan ook maar van te voren niets/weinig te drinken. Gelukkig las ik de woensdagmorgen nog maar even het boekje door met info over de Petscan: 24 uur ervoor koolhydraatarm eten en een uur van tevoren een liter water drinken. Een liter !! Daar ging mijn plan om van te voren niets te drinken, zodat ik niet zou hoeven plassen. Dan moet je in een kale kamer, met niets aan de muren, geen muziekje, en geen klok, een uur lang stil liggen. Het leek wel of ik al in een mortuarium lag. Verschrikkelijk ! Ik mocht wel een muziekje aandoen op mijn telefoon, maar die deed het niet. Wat duurt een uur dan lang. Op een gegeven moment hield ik het niet meer, ik moest zo nodig plassen. Toch maar bellen. Er waren pas 40 minuten voorbij, maar ik mocht toch naar de w.c.  Hoera. Daarna weer terug voor de resterende 20 minuten stil liggen. De Petscan zelf viel me reuze mee.  Weer wat af kunnen strepen van mijn bucketlist. 

Vrijdag was het tijd voor een MRI scan. Nou, als je die krijgt vanwege borstkanker dan is dat geen pretje. Verschrikkelijk. Op je buik op zo`n schuifplank waarmee je de scan ingaat. Ter hoogte van je borsten zitten er twee gaten in, waar dan je borsten in moeten hangen. Nou, wie dat ooit bedacht heeft. Ik voelde me net een koe. Ik kreeg een koptelefoon op, maar het geluid van het MRI apparaat was oorverdovend, en van de muziek was niets te horen.  

Om 16.00 uur was  het tijd voor mijn tweede vaccinatie Astra Zenica. Zo, die zat er ook weer in. Toch wel fijn dat ik nu ben ingeënt. Hopelijk biedt het straks voldoende bescherming tegen Corona.