Chemokuur 1

2716 Chemokuur 1

Vandaag is de dag van het begin van de chemotherapie. Het is een belangrijke dag, een mijlpaal in de geschiedenis van mijn kanker. Ik heb vertrouwen en ben onzeker over de afloop. Hoe zal ik het verdragen? Hoeveel levenswinst zal het opleveren? Hoeveel last zal ik hebben van de bijwerkingen?

Lief gaat mee en we voelen ons op deze dag gebragen door veel familie en vrienden. We vertrekken mooi op tijd vanwege de files en we komen precies op het tijdstip van de eerste afspraak aan: 09.15 uur meten en wegen. Ik ben nu voor het eerst onder de 100 met kleren aan: 98,7, bloeddruk 131/77, pols 64, saturatie 95%, temperatuur 36,4. Dan ga ik bloedprikken. PSA gaat van 595 naar 858, dus het is heel goed dat we hem aanpakken. Daarna hebben we een uitgebreid en prettig gesprek met de verpleegkundig specialist. Ik ken er inmiddels een stuk of drie en ze zijn vanaf de charmante Française mevrouw Tillier tot aan dit gesprek met Cindy Hollander allemaal heel goed. Ze nemen de tijd en zijn zeer deskundig. Ik maak haar er een compliment over, hetgeen bijdraagt aan de goede verstandhouding.

Nu gaan we naar de dagbehandeling. Ik heb al meerder infusen gehad, maar tot nu toe thuis of op de afdeling radiologie. Dit duurt wat langer en kent meer risico’s, vandaar een dagopname. We wachten eerst nog even, maar dan mag ik op een bed gaan liggen en wordt het infuus aangesloten. Ondertussen vraagt de verpleegkundige hoe het voor mij is om hier voor het eerst te zijn. Ik vertel dat ik wel nieuwsgierig ben en dat ik hoop dat het helpt. De zoutoplossing loopt ondertussen al, maar de Docetaxel wordt speciaal voor mij aangemaakt en die is nog niet klaar. Even later wordt het loeder gebracht en aangesloten op mijn arm. 

Het eerste kwartier is het belangrijkst. Wanneer dat goed gaat, gaat het verder ook goed. Met mij gaat het tot nu toe prima, maar ik voel het spul wel binnenkomen en krijg het warm in mijn hoofd. Lief zegt dat ik een vuurrode kop heb. Even later zakt het weer. Verder verloopt de infusie zonder problemen. Om kwart over twaalf krijg ik een keurige lunch en daarna is het alweer klaar. Eind goed al goed. Dacht ik.

Ate Vegter, 7 november 2022