Chemokuur 2
2717 Chemokuur 2
We lopen naar beneden en naar buiten. Ik ben blij dat Lief is meegegaan en zo voelt het toch ook als een gezamenlijk gedragen iets en we maken er maar het beste van. Ik reken € 8,80 af bij de parkeergarage en we klimmen met de trap naar de derde verdieping, want ik mag de Volvo van Lief niet meer op een clandestiene plek zetten. Vlak voor onze 240 staat nog een heel mooie Volvo 122, een Amazon uit 1967 volgens het bordje achterop.
We stappen in en ik draai de contactsleutel naar rechts. Het blijft oorverdovend stil. We kijken elkaar aan. ‘Je heb het licht laten branden,’ zegt Lief. Het licht dat bij alle Volvo’s die ik tot nu toe heb gehad altijd vanzelf weer uitgaat, maar niet bij dit exemplaar uit 1983. En het is er ook niet op te zetten, want dat heb ik bij aanschaf direct gevraagd. Juist omdat er een mooie dagrijverlichting op zit die wel gewoon uitgaat hoef je overdag ook eigenlijk nooit met dimlicht te rijden, maar het was rotweer en file en zo zette ik het toch aan zonder het weer uit te zetten.
‘We duwen hem even aan,’ zeg ik. We duwen het onverwoestbare bakbeest naar achter op de rijbaan van de parkeergarage. Het lukt niet om hem aan te duwen, ook niet met hulp van een behulpzame man.
‘Je moet hem van de helling af laten rijden,’ lumineust Lief. We duwen hem nu samen een stuk terug tot de afrit naar de tweede. Dan spring ik erin en Lief geeft het laatste zetje voor ik de helling afga. Ik laat hem opkomen in z’n twee, even aarzelt hij nog en dan is daar het oorverdovende en zo vertrouwde gebrul van een herboren baby. Ik laat hem even lekker loeien en dan komt Lief aanrennen en ze springt lachend in de auto: ‘Het voelde alsof ik je zo het water in duwde!’ Lekker dan.
We rijden de garage uit naar de ring en dan naar Monnickendam. Even langs de garage, niet voor de accu, maar de koppelingsvloeistof lekt en dat moet wel gerepareerd woerden. Dan lopen we samen naar huis. Eindelijk al goed. Het bezoek aan het Antoni van Leeuwenhoek lijkt al een eeuwigheid geleden. Maar wat als Lief niet was meegegaan? En wat als ik hem zoals altijd op de BG had gezet?
Ate Vegter, 8 november 2022
P.S. We zijn wel overdonderd door de overweldigende hoeveelheid reacties op mijn vorige stukje en voelen ons als gezin omgeven door een wolk van liefde en kracht. (hartje vuist)