Vier het leven

Ook als je kanker hebt is het belangrijk het leven te vieren. Vorige week kreeg mijn vrouw een aanbeveling voor nader onderzoek na een bezoekje aan de bus bevolkingsonderzoek borstkanker. Morgen, op haar verjaardag, gaan we daarvoor naar het Antoni van Leeuwenhoek. Vandaag ben ik jarig. Gisteren vierden we ons feestje om dit allemaal en ook het leven zelf te vieren.

We hebben van de week alle drank ingeslagen dus nu hoeven we alleen nog maar de hapjes te halen: worteltjes en koolrabi voor de gezonde knagers, stokbrood met kruidenboter en franse kaas voor de gourmands en ik heb appeltaart gebakken. Als slagroom op de taart heeft ma kippenvleugeltjes klaargemaakt voor de liefhebbers en wie houdt er dan niet van kip?

In de vroege morgen hebben we vanwege het zonnige weer allebei een feestelijke outfit aangetrokken. Lief heeft mijn kleren zoals zo vaak keurig klaargelegd op bed, maar tegen twaalf uur gaat ze zich verkleden ‘voor het feest’. Ze komt weer beneden in een keurig nette outfit. ‘Dat is meer voor vanavond,’ zeg ik streng, ‘het is iets te stijlvol voor onze gasten.’ ‘Dan trek ik die rooie broek weer aan,’ riposteert ze en verdwijnt naar boven. Even later komt ze beneden in strak maar feestelijk zwartwit. ‘Dat doe ik ook,’ zeg ik en ik trek een zwarte pantalon aan met een wit overhemd. We zijn er klaar voor.

Vanaf drie uur stromen de gasten en masse  binnen als zalmen springend over de waterval, ons overladend met een zee aan cadeaus: echte platen, boeken, gedichten van Paul van Ostaijen en William Shakespeare, schoenen, kunstwerken, geld voor kunstwerken, bloemen en planten, een taartje en brokjes voor Tommy, want die is ook jarig, en allerlei heerlijke snuisterijen waarvan het uitpakken alleen al een feest is. We verzamelen alles op de keukentafel en trekken naar buiten de tuin in. Het is altijd mooi weer op ons feestje. Zelfs toen we het vanwege corona niet mochten vieren was het mooi weer. Het is heerlijk dat we nu iedereen weer gewoon mogen omhelzen. Ik vind het leuk dat we ook wat nieuwe mensen voor het eerst hebben uitgenodigd en zo ontstaat een aangename mix van feestelijk gedruis, waar iedereen van geniet.

Van Baukje en Kitty krijgen we naast een cadeau ook een bijzondere gift: een echt schilderij van de Grote Kerk in Monnickendam, geschilderd door Klaas Strubbe (1864-1932) in de tijd dat de tramrails nog in de Zarken lagen. Iemand moest het kwijt. Wie er iets over weet mag het zeggen.

En zo ontplooit het feest zich tot een uitwaaierende praatsessie, waar de drank mooi doorstroomt en de muziek toch nog op gang komt, met als hoogtepunt Memphis Soul Stew van King Curtis. Met de mannen spreken wij af reguliere bijeenkomsten te organiseren, waarbij ieder een plaat, een verhaal en een glas bier of wijn meeneemt. Zo ziet de toekomst er weer wat boterbloemkleuriger uit. Op naar volgend jaar.

Ate Vegter, 21 mei 2023