Afsluiting bij De Vruchtenburg

  • Openbaar blog
  • donderdag 23 juni 2016
  • 992 x gelezen
Vandaag heb ik mijn laatste gesprek gehad bij de psycholoog van de Vruchtenburg. Wat ben ik blij dat ik een tijdje geleden de stap heb genomen om daar hulp te zoeken. Het heeft mij geholpen op de weg naar acceptatie: - acceptatie dat mijn lichaam veranderd is.- acceptatie van mijn vermoeidheid- acceptatie dat mijn leven nooit meer zal worden als voordat ik kanker kreeg.
- acceptatie dat vrienden soms heel anders reageren dan je hoopt/verwacht
Nu is niet alles ineens rozengeur en maneschijn maar ik kan beter met mijn beperkingen omgaan. Zo af en toe zal ik best nog eens in de valkuil stappen dat ik teveel wil of zal verdriet mij overvallen om alles wat er gebeurd is maar dat mag ook. Dat hoort ook bij het stukje acceptatie dat het nooit meer wordt zoals het was. Het voelt goed dat het nu afgesloten is. Natuurlijk mag ik weer bij de Vruchtenburg aankloppen als ik het nodig heb maar voorlopig ga ik er vanuit dat ik het op eigen kracht kan.
Ontzettend fijn dat er voorzieningen zijn voor psychosociale nazorg voor kankerpatiënten. Heel erg dat deze gespecialiseerde zorginstellingen zo in "zwaar weer" zitten. Gelukkig wordt er veel aandacht aan besteed dat die psychosociale zorg heel belangrijk kan zijn en er meer aandacht voor moet komen.
Mijn ervaring met de Vruchtenburg is 100% positief. Niet iedereen is het zelfde, de één zal zich beter op zijn plek voelen in het ziekenhuis, waar ook deze zorg geboden wordt. Ik was heel blij om een omgeving buiten het ziekenhuis te vinden. Een warme mooie plek waar ik me vanaf het eerste moment thuis heb gevoeld en waarvan ik weet dat als het nodig mocht zijn ik er altijd weer welkom ben. Als ik een afspraak had zorgde ik altijd dat ik iets eerder was. In de mooie gemeenschappelijke wacht ruimte waar je koffie, thee, een koekje kon pakken tijdens het wachten heb ik leuke, verdrietige, bemoedigende gesprekken gehad. Niet opgelegd maar spontaan als er behoefte aan was. Had je geen zin in een gesprek, ook goed, er was ruimte genoeg om je af te zonderen. Een dikke pluim voor alle medewerkers van http://www.devruchtenburg.nl/
Reageren
Volgend blogbericht

15 reacties

Fijn Mieke, dat je hulp op maat kreeg. En het is rot dat hun hulp steeds meer wordt ingekrompen. Als crimineel ben je sneller aan de beurt, door zo mogelijk een nog groter, beter betaald team dan de Jan met de Pet. J&T.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
He Tom en Joke, de laatste tijd krijg je inderdaad wel eens het idee dat ze op de verkeerde plekken aan het bezuinigen zijn. Maar ik denk dan altijd ook dat ik heel blij ben dat ik niet op de stoel zit waar de beslissingen worden genomen....dan zou het pas echt een zooitje worden ;-)
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
En zo ga je steeds met stapjes vooruit. Ik ben daar ook bekend mee. Niet meer kunnen wat je kon. En soort van rouwproces omdat je een stukje identiteit verliest. Dat hoeft per definitie niet slecht te zijn. Je moet alleen leren anders naar jezelf te kijken. Mijn therapeut zei ooit eens: " je moet niet TEGEN je ziekte vechten maar MET je ziekte". En wat had man gelijk. Leg de nadruk niet op wat je niet kunt maar op wat je nog wel kunt. En voeg dat nieuwe kwaliteiten aan toe waar je voorheen geen aandacht en tijd voor had. Dan zul je zien dat het leven weer net zo zinvol kan zijn als vóór je ziek werd. Het leven is vallen en opstaan. Eerst met Hulp maar gaandeweg krabbel je zelf weer overeind als dat nodig mocht zijn. Je bent nu een nieuwe Mieke met nieuwe kwaliteiten en eigenschappen. Zolang je maar naar jezelf luisterde komt alles weer goed. Ik wens je in ieder geval een goede gezondheid en veel liefde en geluk toe.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Het gaat stap voor stap voorwaarts, wat een goed bericht. Ik weet inmiddels ook hoe het werkt, het blijft accepteren, maar als we dat zelf weten, kunnen we er ook beter mee om gaan. Goed dat je toen hulp hebt gezocht, het verwerkingsproces blijft een dingetje. Veel gezondheid en geluk, ik hoop je hier nog tegen te komen. Liefs Corine
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hoi mieke, ben blij dat het goed gaat, op de goede weg bent.
Het kleincellige tumor, hoort tot de NET en NEC groep
http://www.net-kanker.nl/.
Ga daar maar eens kijken, en dan de NEC variatie. Daar horen wij thuis.
Dus een neuro endocriene carcinoom buiten de long.
Bij mij was de primaire tumor in de baarmoederhals, bij jou in de blaas.
Maar als je het leest, houd goed in je hoofd, dat het goed gaat met jou!
Er is ook een fb groep van deze groep.
Succes
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hoi Mieke, mijn ouders hebben ook veel gehad aan hun therapeut in de Vruchtenburg in Rotterdam. Nu nog heeft mijn vader (moeder is overleden in juni) af en toe een sessie met haar om wat dingen door te spreken. Ik ben zelf ook (beeldend) therapeut dus ik weet hoe bijzonder het kan zijn om zo een tijdje mee te lopen met iemands ontvouwende proces.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hallo Froufrou, wat erg dat je moeder is overleden aan deze verschrikkelijke ziekte. Ik wil je veel sterkte wensen met dit verlies. De Vruchtenburg was voor mij een tijdlang een rots in de branding en ik weet dat ik daar altijd weer terecht kan. Beeldend therapeut..heb ik helemaal geen ervaring mee. Ik neem aan dat je dan creatief aan de slag gaat met mensen om ze te helpen hun trauma te verwerken?
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren