Bijna twee jaar na de diagnose kanker........

  • Openbaar blog
  • dinsdag 2 augustus 2016
  • 1107 x gelezen
Tijdelijk 100% afgekeurd!! Wat doet dat met je??
- eerst is er de schrik: ik ben toch nog niet uitgerangeerd!!- dan de opluchting: gelukkig hoef ik de komende twee jaar nog niets.
Het is twee jaar geleden dat ik de diagnose kanker kreeg: in die twee jaar is er veel gebeurd. Zowel uiterlijk als innerlijk. Uiterlijk dat zichtbaar is voor de mensen om je heen, innerlijk alleen zichtbaar dat stukje dat je zelf wilt laten zien. De moeheid, die op de meest onverwachte en onwelkome momenten ongenadig toeslaat; de angst dat er toch nog een uitzaaiing opduikt.
Ik hou de mensen soms een beetje voor de gek: doe er alles aan om er goed uit te zien en met name als ik me niet goed voel: hup nog een feller kleurtje lippenstift, nog wat langer mijn haar föhnen (en dat was al zo lang). Meestal gaat het ook wel goed maar soms......
- lotgenoten waar je een warm contact mee opgebouwd hebt, met wie je veel deelt, die ook keihard vechten maar het toch niet redden......- pijntjes in je lijf die je niet verklaren kan.......- verveling omdat je energiepeil te laag is om iets te ondernemen.....- mensen van wie je houdt en die opeens ook met de diagnose kanker geconfronteerd worden.....- de onzekerheid bij het "op lange termijn plannen"......
Twee jaar geleden: van in shock zijn naar...... denken dat je dood gaat naar....... vechten voor leven naar........ hopen dat je blijft leven naar........ het leven weer omarmen. Soms nog een beetje angstig maar ik omarm het leven voor 100% en hoop dat ik dat nog heel lang mag blijven doen.



Reageren
Volgend blogbericht

10 reacties

Je bent een mooi mens Mieke! Ik heb je proces hier, via je blog kunnen volgen en kan alleen maar zeggen dat ik naast enorme bewondering voor de wijze waarop jij je hier doorheen slaat, ook ontzettend veel van je geleerd hebt. Dank dus voor het delen van jouw ervaringen en uiteraard hoop ik met je mee dat alles goed blijft gaan! Liefs, Rita.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hoi Rita, een mooi mens, bewondering.....daar moet ik over nadenken: je doet wat je moet doen, je hebt geen keus. Opgeven is geen optie (citaat van Herman als reactie op een blog van mij (tegenslag)) en zo is het. Ben je sterk als je de strijd wint of is het gewoon domme pech als je het niet redt!! Het zijn vragen waar ik op het moment erg mee bezig ben. Ik ben er van overtuigd dat als je er positief in kan staan die zeker van invloed is op je hele proces. Maar hoe positief je ook bent (ik ben er hier veel tegengekomen die een voorbeeld voor mij zijn) toch redden die het soms niet. En dat er positief in kunnen staan: is dat een verdienste of moet/mag je alleen maar heel dankbaar en blij zijn als je dat kan. Ik ben van nature positief ingesteld, dat zit in mijn genen maar wat moet ik denken aan al die lotgenoten die het van nature al veel zwaarder hebben en dat positieve niet kunnen opbrengen....Hoe veel zwaarder moet het voor diegenen zijn om met deze verschrikkelijke ziekte om te gaan. Hmmmmm wel heel filosofiesch (ik heb vandaag zo'n dag). Het neemt niet weg dat ik heel blij ben dat er mensen zijn die wat aan mijn blog hebben en er soms kracht uit kunnen halen. We keep in touch XXX
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Hoi Mieke, waarom ik zoveel bewondering voor je heb, staat los van je positieve houding en de eventuele vechtlust. In mijn ogen is niemand een verliezer en zeker niet als het om kanker gaat. Wat ik zo in jou bewonder is de openheid waarmee je jouw proces beschrijft, je zo kwetsnaar durft op te stellen en daarnaast iemand bent die oprecht met anderen begaan is. Zo, daar kun je weer even over nadenken!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Ik ben het helemaal eens met je dat niemand een verliezer is. Het open zijn is mij van jongs af aan, haast tot in het bizarre, meegegeven. Ik ben nu blij dat ik hier open over kan zijn, het is soms een hulp voor anderen maar zeker een verwerking voor mezelf!!
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve Mieke.....wat een feest van herkenning!!!! Wat heerlijk je openheid, ik en vele met mij kunnen daar wat mee. Van openheid kunnen we veel leren van elkaar. Ik schrijf de laatste tijd niet zoveel (hihi dat doet Tom voor mij).....maar ik voel de behoefte opborrelen om een blog te schrijven, je inspireert me. Dikke knuffel Joke (ook van Tom)
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve Mieke, die openheid van jou geeft mij ook een duidelijkheid. Ik ben gelukkig geen patiënt maar een "partner van" en begrijp door de openheid van de mensen hier de andere kant van het verhaal beter. Mijn partner is geen prater dus ben ik steeds bezig met proberen gedachten te lezen, energie aanvoelen etc. De blogs van de mensen hier geven me extra tools om met mijn partner om te gaan. Jouw positiviteit zal een welkome hulp zijn bij de verwerking van alles. Want zolang het glas immers half vol is dan is de inhoud niet op. Ik denk dat mensen die dat niet hebben het nog moeilijker hebben. Zoals je weet heb ik ook die processen doorstaan. Vooral wat betreft het verliezen van een stuk identiteit. Als je daarom een luisteren oor nodig hebt of gewoon even leunen wilt dan ben ik er voor je. Net zoals jij er ook voor anderen bent. Je kunt Veel aan lotgenoten hebben maar soms heb je even iemand nodig die aan de andere kant staat. In dit geval een "partner van". Lieverd ik wens je veel geluk, wijsheid en gezondheid toe. And remember: "you never walk allone". Lieve groet en een dikke knuffel van mij.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve Mieke, je bent een pracht mens. Met al jouw problemen en onzekerheden ben jij altijd degene die belangstelling toont voor de ander. Dat heb ik ervaren. Ik heb niet altijd "nog wat over" voor de ander als het minder met me gaat en als het beter gaat en ik vooruit wil, kijk ik een tijdje niet op deze site, omdat ik er dan even niet mee geconfroteerd wil worden. Maar dat heb jij altijd wel en je helpt ons met je blogs. Dank daarvoor. Xxx
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren
Lieve Marianne, lief dat je dit zegt Marianne maar ik heb ook niet altijd wat over hoor. Ik ben onlangs gestopt met lotgenoten contact voor de stichting leven met blaas- of nierkanker omdat ik ook even niet in de problemen van nieuwe contacten wil duiken. Het contact op deze site is tweerichtingsverkeer. Ik haal er minstens zoveel uit als dat ik misschien aan anderen geef. Zo'n reactie van jou maakt me blij en daar haal ik dan weer iets positiefs uit. Ik leef heel erg met je mee en ik hoop dat je me op de hoogte houdt. Alleen als je dat zelf ook ziet zitten. Sterkte en liefs Mieke
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Reageren