Een kat heeft negen levens.....
De titel van dit blog schiet steeds door mij heen als ik terug kijk op mijn leven. Volgens mij heb ik er nu drie verbruikt en heb dus nog zes te gaan ;).
In 1990, toen mijn oudste dochter 8 maanden was werd n.a.v. een uitstrijkje PAP-4 gediagnosticeerd, een carcinoom in situ. In een te ver stadium om te bevriezen of weg te branden. Ik moest opgenomen worden voor een exconisatie (nu trouwens een poliklinische ingreep, ik heb toen heb ik nog 2 nachten in het ziekenhuis gelegen. Zegt dit iets over de bezuinigingen?). Na de ingreep een hele spannende week maar gelukkig waren de snijranden schoon en daarna is het ook nooit meer terug gekomen. Ik was toen heel bang dat ik niet meer zwanger kon worden. Dat heeft ook wel iets langer geduurd maar gelukkig is dat gelukt. Vanaf de 20ste week streng onder controle en vier weken te vroeg geboren nog een prachtige dochter gekregen.
In 2009 een prachtige motorvakantie in Schotland gehad. We reden van bed en breakfast naar bed en breakfast. Het was een fantastische vakantie alleen de één na laatste dag ging het mis en werden we door een Amerikaanse toerist van de weg af gereden. Mijn man had gekneusde ribben maar ik (zat achterop) was er slechter aan toe. Dubbele beenbreuk en een gebroken hand plus een paar behoorlijke vleeswonden. Door een foutje bij de operatie was er ook een scheurtje in het bot ontstaan en mocht ik het zes weken niet belasten. Ik heb daar 1 1/2 week in het ziekenhuis gelegen en toen zijn we door de ANWB naar huis gevlogen. We wonen in een split-level huis, dus je kan je misschien voorstellen dat dat met een gebroken been en een arm in het gips geen pretje was. Ik heb een aantal weken op mijn (riante) slaapkamer gezeten met po-stoel naast mijn bed. Mijn man en mijn meiden hebben mij toen ook super goed verzorgd: haar wassen, water brengen om te wassen, eten brengen, drinken brengen etc. Wat was ik blij toen ik weer van mijn kamer af kon en mijn wereld groter kon maken. Heb wat functie verlies in mijn rechterbeen met een zeer slecht vatenstelsel, waarvoor een steunkous maar ondervind weinig beperkingen.
In 2014 blaaskanker met als gevolg een radicale cystectomie en een bricker stoma. Ik ben nog met een stukje verwerking bezig maar het gaat erg goed en ik heb het gevoel dat de hele wereld weer voor mij open ligt.
Dankbaarheid overheerst maar ik vind het voorlopig ook wel even genoeg!! Durf ook niet helemaal te vertrouwen op die negen levens van een kat!!!
https://www.kanker.nl/miekek/blog
In 1990, toen mijn oudste dochter 8 maanden was werd n.a.v. een uitstrijkje PAP-4 gediagnosticeerd, een carcinoom in situ. In een te ver stadium om te bevriezen of weg te branden. Ik moest opgenomen worden voor een exconisatie (nu trouwens een poliklinische ingreep, ik heb toen heb ik nog 2 nachten in het ziekenhuis gelegen. Zegt dit iets over de bezuinigingen?). Na de ingreep een hele spannende week maar gelukkig waren de snijranden schoon en daarna is het ook nooit meer terug gekomen. Ik was toen heel bang dat ik niet meer zwanger kon worden. Dat heeft ook wel iets langer geduurd maar gelukkig is dat gelukt. Vanaf de 20ste week streng onder controle en vier weken te vroeg geboren nog een prachtige dochter gekregen.
In 2009 een prachtige motorvakantie in Schotland gehad. We reden van bed en breakfast naar bed en breakfast. Het was een fantastische vakantie alleen de één na laatste dag ging het mis en werden we door een Amerikaanse toerist van de weg af gereden. Mijn man had gekneusde ribben maar ik (zat achterop) was er slechter aan toe. Dubbele beenbreuk en een gebroken hand plus een paar behoorlijke vleeswonden. Door een foutje bij de operatie was er ook een scheurtje in het bot ontstaan en mocht ik het zes weken niet belasten. Ik heb daar 1 1/2 week in het ziekenhuis gelegen en toen zijn we door de ANWB naar huis gevlogen. We wonen in een split-level huis, dus je kan je misschien voorstellen dat dat met een gebroken been en een arm in het gips geen pretje was. Ik heb een aantal weken op mijn (riante) slaapkamer gezeten met po-stoel naast mijn bed. Mijn man en mijn meiden hebben mij toen ook super goed verzorgd: haar wassen, water brengen om te wassen, eten brengen, drinken brengen etc. Wat was ik blij toen ik weer van mijn kamer af kon en mijn wereld groter kon maken. Heb wat functie verlies in mijn rechterbeen met een zeer slecht vatenstelsel, waarvoor een steunkous maar ondervind weinig beperkingen.
In 2014 blaaskanker met als gevolg een radicale cystectomie en een bricker stoma. Ik ben nog met een stukje verwerking bezig maar het gaat erg goed en ik heb het gevoel dat de hele wereld weer voor mij open ligt.
Dankbaarheid overheerst maar ik vind het voorlopig ook wel even genoeg!! Durf ook niet helemaal te vertrouwen op die negen levens van een kat!!!
https://www.kanker.nl/miekek/blog
3 reacties
liefs, Rita