Moeheid

Bijna een jaar na mijn laatste chemo. Onvoorstelbaar dat het al weer zo lang geleden is. Aan de andere kant lijkt het, als ik terug denk aan die periode, of het over iemand anders gaat. Het voelt heel onwerkelijk dat ik dat allemaal meegemaakt heb en dat ik zo ziek ben geweest. Ik ben benieuwd of jullie dat gevoel herkennen of het totaal anders ervaren?
Mijn moeheid speelt me regelmatig nog steeds parten. Moeheid......zo'n ongrijpbaar begrip. Ik was een poosje geleden met mijn zus aan het appen en op haar vraag hoe het ging zei ik dat ik weer een periode had dat ik erg moe was. Haar vraag of echt moe was of soms niet zo lekker in mijn vel zat wat een lusteloos gevoel kan geven zette me aan het denken. Wat is oorzaak, wat is gevolg? Het lusteloos gevoel herken ik ook wel, bij het begin van de dag nergens zin in hebben en je nergens toe kunnen zetten.... ook wel herkenbaar voor dat ziek werd (heel af en toe). Toch is het meestal een andere moeheid dan voordat ik kanker kreeg. Bij het opstaan/wakker worden voel ik het meteen: mijn armen, mijn benen, mijn hele lijf voelt als lood. Dan is het denk ik logisch dat er ook een lusteloos gevoel ontstaat. Het is zo'n totale moeheid. Heel moeilijk uit te leggen aan je omgeving. Van vrienden hoor ik regelmatig: ja ik ben ook zo moe....maar het is anders. Soms helpt het om de dag wel zo energiek mogelijk op te pakken en soms kan je niet anders dan er maar gewoon aan toe geven en je bed in te duiken. Soms als ik dan wakker wordt voel ik me herboren maar soms voelt het bij het wakker worden ook of als het alleen maar erger is geworden. Toevallig ben ik dit weekend tegen heug en meug naar de sportschool gegaan. Ik voelde van te voren dat het weer zo'n loodzware dag zou worden maar wilde er niet aan toe geven, ik had zo veel plannen. Na een poosje wat getraind te hebben ben ik weer naar huis gegaan, het werkte niet!!!! Lekker mijn bed in gekropen en er aan toe gegeven. Lichamelijk knap ik daar meestal wel van op. Geestelijk niet altijd, op zo'n moment vind ik het zwaar, confronterend en baal ik dat het niet gaat zoals ik wil! Vooral als het zonnetje lekker schijnt en dan je bed in kruipen voelt niet altijd goed.
Gelukkig komen die vermoeide periodes wel minder vaak voor, totaal onvoorspelbaar maar ik heb het gevoel dat er wel een stijgende lijn in zit. Ik zou zo graag van "lotgenoten" horen hoe jullie dit ervaren. Wordt het minder, of loop je er steeds weer opnieuw tegen aan? Hoe ga jij er mee om als die moeheid je overvalt, toch tegen heug en meug maar gaan of er aan toe geven.......Wat heeft je geholpen om dit deel te accepteren?
Gelukkig komt het steeds vaker voor dat ik vol energie mijn bed uitstap en met veel plezier aan de dag begin. Vandaag was zo'n dag en ik heb heerlijk getraind bij de sportschool en heb na het trainen ook nog zin in de rest van de dag :-)