Tegenslag

Naar er erg tegen aan hebben zitten hikken ga ik op de morgen van de geplande tweede chemokuur vol goede moed naar het ziekenhuis. Ik heb besloten om in het ziekenhuis niet mijn pruik te dragen maar het met mijn sjaaltjes/mutsjes te doen. Om acht uur komen we (mijn man en oudste dochter zijn mee) bij het lab. om bloed te laten prikken. Gaat lekker snel en door naar de afdeling waar je in de koffiekamer moet wachten op de uitslag. Al na een half uurtje komt een verpleegster die aan geeft dat de waarden die al binnen zijn er goed uit zien en ik wordt naar mijn kamer gebracht. De zelfde als de vorige keer. 3 dames liggen er, net aan het wakker worden of aan het ontbijt. Ik pak mijn spulletjes uit en hang die in de kast. Nog even wachten tot de rest van de uitslagen binnen zijn. Tegenover mij ligt een vrouw die erg ziek is, zij heeft de zelfde kuur als ik heb. De eerste keer ging bij haar heel goed de tweede al minder en nu, de derde is zij heel erg misselijk en moet ook echt overgeven. Geen leuk vooruitzicht maar ik hou mij vast aan de gedachte dat het voor iedereen anders is. Ha eindelijk komt de dokter binnen, nu kunnen we beginnen.....denk ik! Niets is minder waar mijn neutrofielen zijn veel te laag (0,36 en het moet meer zijn dan 1,5) en ik mag/moet weer naar huis. Intussen is mijn jongste dochter ook aangekomen in het ziekenhuis. Dit is een flinke domper, ik was er klaar voor om het gevecht weer aan te gaan.....en nu weer naar huis, wachten op de volgende opname. Normaal gesproken wachten ze dan een week maar omdat ik met die vervelende, nare kleincellige tumor zit willen ze toch proberen of het vrijdag al kan. Nog wel een risico dat het dan ook niet goed is maar elke dag dat het eerder kan is meegenomen. Nog even wachten op de rest van de uitslagen, die gelukkig allemaal goed zijn en dan naar huis!!!!
Hier kan ik even niets positiefs uit halen......

Mijn voorgaande blogs: https://www.kanker.nl/miekek/blog