RALP en dan... (met trigger waarschuwing)

Onlangs plaatste ik onderstaand bericht op LinkedIn https://www.linkedin.com/pulse/ralp-en-dan-paul-m-van-dam-k3osf/?tracki… Je kunt onderstaand bericht daar ook lezen. Maar hier lijkt mij dit bericht ook op z'n plaats.
-----

De huidige behandeling in geval van een verhoogde PSA waarde kan supersnel zijn. Heb je een verhoogde PSA en kom je binnen via de afdeling sneldiagnostiek dan weet je na 36 uur al of er sprake is van prostaatkanker. Vervolgens kan het zijn dat je 2 of 3 weken later op de operatietafel onder de “bewegende armen” van de Da-Vincy-robot ligt. Een zeer bijzonder apparaat waarbij de operateur op afstand van de robot door middel van joysticks de beweegbare delen van de operatierobot stuurt. Een precisie apparaat, snel, goed gestuurd, veilig en adequaat. Een paar sneetjes in de bovenbuik waardoor die armen door de buik heen kunnen afdalen naar onderin de buik daar waar de kankerhaard in de prostaat zit. Het kwaad kan worden verwijderd, de prostaat met de ziekte er uit…

Efficiënt en snel toch? Ja, die conclusie blijft staan. Want als kanker je overkomt dan wil je het kwaad eruit hebben. Liefst zo snel mogelijk. Dat het ook mis kan gaan heb ik ervaren. Natuurlijk de fysieke kanker wilde ik graag kwijt. Maar er was meer… en daar ging het mis. Er was 50 jaar eerder in mijn leven een arm, een hand geweest die over mijn buik naar het (zoals dat heet) urogenitale gebied ging. Ooit was er op 5/6 jarige leeftijd die hand die over mijn buik naar beneden daalde. Als in een film weet ik het allemaal nog. De hand, de stem die er bij sprak… Het trauma van seksueel misbruik was toen een feit. Mijn seksualiteit werd mij ontnomen. #SiblingsToo was de omstandigheid die mij overkwam. Een te groot kwaad dat het jonge kind overkwam. Als een implosie waarbij in een luttel moment mijn leven bepaald werd. Een kwaad dat als psychische kanker z’n weg ging door het leven. Zeg niet:  “waarom sprak je er niet over”. Met Griet Op de Beeck zeg ik: “…Ik was niet talig genoeg…” Want welke woorden zou je er voor moeten vinden als kind van 5/6 jaar dat nog niet met seks bezig is.

Ondertussen herinnerde mijn lichaam dat vreselijk moment wel, het herinnerde al die andere momenten ook waarbij mijn lichaam daarna geschonden werd. Het lichaam sloeg het allemaal op, gaf signalen, ja dat wel… maar wie herkende die signalen in de ziektebeelden, wie kón ze herkennen… De psychische kanker van het seksueel misbruik werd een leven met pijn, chronische ziekte, meerdere operaties, ziekenhuisopnames, los nog van de depressiviteit, suïcidaliteit en nog meer. Globaal genomen waren de klachten altijd rond de bekkenbodem, in de buik, de rug etc. Tijdens MRI onderzoeken en MRI-geleide biopsies had ik een keer de beleving als dat mijn prostaat ooit getuige was geweest van het kwaad dat mij ooit op jonge leeftijd was aangedaan. En nu was die prostaat de drager van het kwaad want de fysieke kanker kwam “in” die prostaat. Op 4 november 2022 was de operatie, de RALP waarbij de prostaat onderuit mijn buik werd losgesneden en naar boven werd gehaald, nét boven de navel verdween hij uit mijn leven. De plaats waar ooit die hand over mijn buik naar beneden ging, verdween nu van binnenuit de aangedane prostaat. Het gekwetste onderdeel van mijn seksualiteit werd verwijderd!

Het psychische kwaad verdween daar niet even gemakkelijk mee. Juist in die tijd kwam het trauma weer in alle hevigheid terug. Na jaren geleden vele jaren in therapie ben ik weer opnieuw in traumatherapie gekomen. De heftigheid weer terug, de fysieke en psychische pijn aanwezig… chronisch pijn ja…

Ooit in de jaren van therapie leerde ik om bestemming te geven aan wat mij overkomen is. Als een wijze van verwerken maar ook om anderen vanuit lotgenotenschap nabij te kunnen zijn. Op allerlei manieren ben ik daar actief mee. In de afgelopen tijd werd ik mij bewust dat ik natuurlijk niet de enige zal zijn die in de molen van prostaatkankeronderzoek en behandeling terecht komt. Jaarlijks gaan 14.000 mannen de weg van de huisarts naar het ziekenhuis vanwege onderzoek omdat de PSA te hoog is. Van die groep krijgen of kiezen 1.400 mannen jaarlijks een prostaatverwijdering via een RALP. Maar… statistieken laten zien dat 1 op de 5 mannen (20% dus) in het leven te maken hebben gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag. (Factsheet: Op goede grond, 2014; Factsheet Centrum Seksueel Geweld, 2024) In geval van 14000 mannen is 20% een groot getal: 2800 mannen en ingeval van 1400 prostaatverwijderingen dan is 20%:  280 mogelijke misbruik slachtoffers. Heeft ieder last van zijn verleden… mogelijk niet. Maar de kans dat er mannen zijn die herinnerd of getriggerd worden door deze operatie aan het trauma verleden is zeker wel aanwezig.

Mijn ervaring door de jaren heen is dat er steeds meer aandacht is voor slachtoffers van seksueel misbruik die in een medische molen terecht komen. Maar vanzelfsprekend is dat allemaal nog niet; nog steeds wordt de problematiek van seksueel misbruik ontweken. Feit is, mijns inziens, dat met de huidige sneldiagnostiek er het risico is dat bij een overdracht van huisarts naar specialist er dit onderdeel van het trauma dat mogelijk in iemand aanwezig is gemist wordt. Daar moet aandacht voor komen. Aandacht bij de anamnese door de huisarts, de specialist in het ziekenhuis, maar ook op de verpleegafdeling etc. Aan aandacht daarvoor wordt hard gewerkt en ik mag daar mijn steentje in verschillende projecten aan bijdragen.

En de patiënt…hopelijk vindt die ook zijn weg bijvoorbeeld naar een Lotgenotencontact van de Prostaatkanker Stichting.  Onlangs ben ik geïnterviewd in het magazine van de Prostaatkankerstichting om de lotgenoten bewust te maken dat de lotgenotenlijn van de Prostaatkanker Stichting daar ook een open oor voor heeft. Seksueel misbruik en prostaatkanker – het verhaal van Paul | Prostaatkankerstichting

Mijn hoop is dat er, ook door dit bericht, meer en meer aandacht komt in de medische wereld voor de slachtoffers van seksueel misbruik die nog zo vaak door het gevoel van schuld en schaamte dit onderdeel van hun leven niet ter sprake durven te brengen. Mocht ik iets kunnen betekenen, weet mij te vinden. Nu al verzorg ik workshops, verzorg ik lessen in de opleiding voor verpleegkundigen (lessen waar het opmerkelijk muisstil is…), ben ik betrokken bij nascholingsmateriaal voor huisartsen. Want “we moeten het er over hebben, de schade en de gevolgen van seksueel misbruik”.