Maandagavond 5 mei, de alarmbellen gaan rinkelen.
Sinds een paar dagen voel ik pijn in mijn linkerborst. Het zit bijna bij mijn oksel en ik besluit maar een te voelen waar het vandaan komt. Het lijken kleine steentjes op een rij en ik denk al snel dat het opgezette lymfklieren zijn.
Even check ik de lymfklieren in mijn hals en rechter oksel. Niks aan de hand, dus er is geen griepje op komst.
Daarna check ik de borstspier, het is geen spierpijn.
Ik besluit morgenvroeg meteen de huisarts te bellen, denkend aan de schildklier tumor van 10 jaar geleden.
Het zal me toch niet nog eens gebeuren.....
Dinsdag 6 mei:
's Middags zit ik bij de huisarts. Hij neemt me gelukkig meteen serieus en voelt ook iets.
Met een verwijskaart voor mammografie en echo ga ik naar huis.
Woensdag 7 mei:
samen met mijn man stap ik zenuwachtig de Mitralis binnen. Er wordt een mammografie gemaakt en ook een foto van mijn oksel.
Daarna krijg ik een echo. Gelukkig een super vriendelijke arts, Hij weet de plek meteen te vinden. Mijn lymfklier is vergroot (zo'n 2.5 cm) Nu erachter komen wat de oorzaak is. Daarvoor moet ik naar het ziekenhuis voor een biopsie.
Toevallig staat de auto van de arts naast die van ons. Hij maakt nog een gezellig praatje met ons. Hij geeft geen mening of hoop, maar wenst ons wel sterkte. Knap hoe hij dat doet, correct blijven maar tegelijkertijd lijkt het of we goede kennissen van elkaar zijn.
Donderdag 8 mei:
De huisarts belt mij. Wij hebben inmiddels veel vragen, dus het telefoontje is erg welkom. Al maakt het gesprek en de antwoorden ons wel ongerust. Want hoewel ik zelf nog denk dat het een goedaardige tumor is zoals 10 jaar geleden in mijn schildklier, merk ik dat de artsen om me heen niet gerust zijn.
Vrijdag 9 mei:
Atrium Heerlen, ze laten er geen tijd overheen gaan merk ik. Als ik naar binnen ga voor de biopsie, hoor ik een vrolijke stem: Hey !! zeggen. Wat fijn, dezelfde arts als bij de echo. De biopsie valt eigenlijk best mee. De punctie in mijn schildklier wat 3 keer over moest was vervelender. Ik ben wel verbaasd dat er op 3 plekken geprikt wordt, maar de arts wil absoluut dat er zonder twijfel een uitslag volgt komende week.
Als we klaar zijn zegt hij nog: groetjes aan de baas ! Fijn dat hij zo luchtig reageert, hij heeft het goed begrepen dat wij niet het type zijn om in de mineur te gaan zitten.
Donderdag 15 mei:
Afspraak op chirurgie. Ik dacht nog steeds, chirurgie ..dus als het iets is dan halen ze het weg en klaar.
De arts loopt een paar keer langs en het wachten duurt lang. We besluiten maar galgje en boter-kaas en eieren te spelen. Mijn man vraagt of we pizza kunnen bestellen. Blijkt dat de arts een oncoloog is en met de huisarts aan het bellen is.
Het is een leuke, vriendelijke arts die er geen doekjes om windt.
Ze hebben kwaadaardige cellen gevonden, het zijn uitzaaiingen. Nu nog vinden waar de primaire tumor zit. Dus ze gaan een CT-scan en PET-scan maken. Ik moet ook bloed prikken, dat regelen ze meteen op de eerste hulp.
De arts zegt dat ze soms de primaire tumor niet kunnen vinden, bij mij gaan ze vanwege de lokatie van de uitzaaiingen dan behandelen als borstkanker.
Zo.....dat hakt er even in ! Hier hadden we niet op gerekend.
Even check ik de lymfklieren in mijn hals en rechter oksel. Niks aan de hand, dus er is geen griepje op komst.
Daarna check ik de borstspier, het is geen spierpijn.
Ik besluit morgenvroeg meteen de huisarts te bellen, denkend aan de schildklier tumor van 10 jaar geleden.
Het zal me toch niet nog eens gebeuren.....
Dinsdag 6 mei:
's Middags zit ik bij de huisarts. Hij neemt me gelukkig meteen serieus en voelt ook iets.
Met een verwijskaart voor mammografie en echo ga ik naar huis.
Woensdag 7 mei:
samen met mijn man stap ik zenuwachtig de Mitralis binnen. Er wordt een mammografie gemaakt en ook een foto van mijn oksel.
Daarna krijg ik een echo. Gelukkig een super vriendelijke arts, Hij weet de plek meteen te vinden. Mijn lymfklier is vergroot (zo'n 2.5 cm) Nu erachter komen wat de oorzaak is. Daarvoor moet ik naar het ziekenhuis voor een biopsie.
Toevallig staat de auto van de arts naast die van ons. Hij maakt nog een gezellig praatje met ons. Hij geeft geen mening of hoop, maar wenst ons wel sterkte. Knap hoe hij dat doet, correct blijven maar tegelijkertijd lijkt het of we goede kennissen van elkaar zijn.
Donderdag 8 mei:
De huisarts belt mij. Wij hebben inmiddels veel vragen, dus het telefoontje is erg welkom. Al maakt het gesprek en de antwoorden ons wel ongerust. Want hoewel ik zelf nog denk dat het een goedaardige tumor is zoals 10 jaar geleden in mijn schildklier, merk ik dat de artsen om me heen niet gerust zijn.
Vrijdag 9 mei:
Atrium Heerlen, ze laten er geen tijd overheen gaan merk ik. Als ik naar binnen ga voor de biopsie, hoor ik een vrolijke stem: Hey !! zeggen. Wat fijn, dezelfde arts als bij de echo. De biopsie valt eigenlijk best mee. De punctie in mijn schildklier wat 3 keer over moest was vervelender. Ik ben wel verbaasd dat er op 3 plekken geprikt wordt, maar de arts wil absoluut dat er zonder twijfel een uitslag volgt komende week.
Als we klaar zijn zegt hij nog: groetjes aan de baas ! Fijn dat hij zo luchtig reageert, hij heeft het goed begrepen dat wij niet het type zijn om in de mineur te gaan zitten.
Donderdag 15 mei:
Afspraak op chirurgie. Ik dacht nog steeds, chirurgie ..dus als het iets is dan halen ze het weg en klaar.
De arts loopt een paar keer langs en het wachten duurt lang. We besluiten maar galgje en boter-kaas en eieren te spelen. Mijn man vraagt of we pizza kunnen bestellen. Blijkt dat de arts een oncoloog is en met de huisarts aan het bellen is.
Het is een leuke, vriendelijke arts die er geen doekjes om windt.
Ze hebben kwaadaardige cellen gevonden, het zijn uitzaaiingen. Nu nog vinden waar de primaire tumor zit. Dus ze gaan een CT-scan en PET-scan maken. Ik moet ook bloed prikken, dat regelen ze meteen op de eerste hulp.
De arts zegt dat ze soms de primaire tumor niet kunnen vinden, bij mij gaan ze vanwege de lokatie van de uitzaaiingen dan behandelen als borstkanker.
Zo.....dat hakt er even in ! Hier hadden we niet op gerekend.