Zaterdag 28 juni: regen, kou, fastfood, veel flesjes spa en vooral muziek

zaterdag 28 juni:
de kids zijn naar opa en oma en wij vertrekken met ons radio team naar Sjilvend rock(t).
Back-stage staan banken waar ik tussendoor op kan rusten.
De hele dag regent het, Maar we ontmoeten echt veel super muzikanten.
Voor Deep Water Horizon en Hunting Robin blijf ik graag in de regen staan.
Alle muzikanten zijn te gek En ook de sfeer is relaxed.

Alleen balen dat ik steeds meer last van mijn arm en oksel krijg. Inmiddels heb ik al geaccepteerd dat de pijnstillers er als snoepjes in gaan.
Eenmaal thuis val ik als een blok in slaap om vervolgens pas om half elf 's ochtends wakker te worden.

zondag 29 juni:
Vandaag nog een halve dag mee naar Sjilvend . Op de valreep de organistatie kunnen interviewen.
In de middag komen de kids weer terug en we kijken samen de voetbalwedstrijd.

maandag 30 juni:
Mijn oudste zoon is niet wakker te krijgen. Als hij wakker wordt zit hij niet lekker in zijn vel. Na een weekend logeren heeft hij eigenlijk aandacht van ons nodig. Na wat overweging lijkt het me beter dat hij een dagje thuis werkt.
De laatste weken op school lopen ook wat anders door leuke activiteiten, hoewel dat ook weer onrust brengt.
Thuis is het ook niet rustiger met al die dokters afspraken en vaker andere mensen in huis.

's middags krijg ik onverwachts een hele leuke verrassing. Uli Jon Roth (gistarist van de scorpions) belt me op. Daarom deed mijn man al een tijdje geheimzinnig. Hij heeft hem op de hoogte gesteld van mijn ziek zijn.
Een paar maanden geleden mocht ik Uli interviewen en klikte het zo goed, dat we een uur hebben gepraat voornamelijk over muziek en levensvisie. Wat een interessante, sociale, warme persoon is hij.
Voor ik het wist hingen we alweer bijna drie kwartier aan de telefoon samen. In ons laatste gesprek heb ik hem gezegd dat hij zo'n goede schrijver is, woorden die je weten te raken.
Hij is zelf weer wat terug gaan lezen zei hij vandaag en is toch weer aan een boek begonnen. Ik krijg de eerste pagina's binnenkort opgestuurd.
Als ik hem wil spreken als ik het moeilijk heb mag ik gewoon bellen.
Mijn oudste mocht hem ook even spreken, helemaal in het engels. Uli vond hem een kanjer, dat hij dat zo durfde.
Hij is ook een kanjer, ik ben blij dat hij vandaag thuis was en zichtbaar even kon ontstressen.

Ik hoop dat het komende jaar niet te zwaar gaat worden, vooral voor de kinderen en papa. Het is nu al balen dat mijn arm minder mobiel begint te worden, maar ik ben bang dat ik straks door de chemo nog meer ga missen van het gewone gezinsleven.
Morgen is de oncologenvergadering en erna bellen ze op voor de uitslag evt. aanpak. Weer zo'n spannende dag !