2021-12-08 aan het werk

Nou ja, het moet niet gekker worden. Ik ben gewoon weer aan het werk! Even wat onhandig met het tijdverschil, maar ook wel goede manier om weer op gang te komen. Ik begin vroeg wat in NL dan weer laat is en eindig vroeg wat in NL dan ook weer laat is..... Nou ja (alweer), wat een informatie is dit...?
Evengoed het volgende: Wat moet je met dat werk? We weten allemaal: het is voor een deel leuk en interessant en er is ook altijd een deel waar je, zeg maar, even doorheen moet bijten. Zoals te lange vergaderingen, administratie en meer van dat soort overhead. En ik: ik heb misschien nog maar een beperkte tijd voor me. "Dan ga je toch alleen de dingen doen die je leuk vindt" .
Dat is echter een utopie. Ik schreef het vorige keer al. Je kan niet alleen maar leuk: na leuk is er altijd een minder leuk. of andersom: dat gelukkig dan weer wel. There is no such thing as a free lunch. Maar dat gezegd hebbende, zou ik bij leven en welzijn wel nog wat meer van de wereld willen zien. Echter, dat gaat toch niet het komende half jaar. Niet in de laatste plaats vanwege corona alsmede ook  elke 2 weken behandeling met wellicht bijwerkingen.
Weer terug naar de realiteit van de fysieke toestand van vandaag. Die was even minder toen ik enorme buikkramp kreeg. Normaal krijg ik dat ook wel eens, maar nu ga je weer meteen denken. Het ging gelukkig vrij vlot na bezoek aan toilet weer over, dus geen zorgen. Oorzaak kan wel eens het warme weer zijn. Werkte in het verleden wel vaker zo. En dan een klein pijntje aan mijn duim waar ik me druk om maakte, maar ik voel mijn duim nu en.....oh...het is alweer weg ;-) Of mijn elleboog, maar die heb ik gewoon onlangs gestoten. Echt hoor: hoe gek kan je jezelf maken?
Mijn vader, die ook k had, vertelde er nooit wat over. Hij hield het het liefste voor zichzelf en deed altijd alsof ie helemaal niks had. Ik vond dat wel knap: Ik zou dat op een bepaalde manier eigenlijk ook wel willen. Vanuit het oogpunt anderen niet te belasten met dat lijden van mij. Of om geen vragen te krijgen. En soms lukt dat wel ook, maar als ik dan de vraag krijg: "En, hoe gaat het ermee", dan lukt het toch weer niet om daar "goed" op te antwoorden. Het beste wat eruit dan komt is : "Ja, gaat wel hoor" oid. Als het even echt niet past om een dieper gesprek te gaan voeren en je dus niet "Klote joh, ik heb kanker" kan zeggen.
En dan uiteindelijk blijft het allemaal onwerkelijk. Ik zie mezelf straks toch gewoon weer als die jonge God rondlopen, sportief etc. Dat beeld gaat er toch echt niet af. Dus anyway toch al niet realistisch realiseer ik me, dus wat dat betreft verandert er dus niks, ha ha.
Komen we op het onderwerp sporten : oh jee. dat mag straks wel weer na die 6 weken. Dat lijkt me wel geweldig. Weer kijken hoever ik kan komen. Alleen zit ik dat ik de formele goedkeuring van de uroloog hiervoor mis heb gelopen, doordat ik een afspraak had en nog in de VS zat. Nu is die afspraak over 2 weken, maar dan ben ik mogelijk ook weer weg, dus ik denk dat het even telefonisch ga checken hoe en wat. Of ze gaan me het ook wel 13 dec vertellen anders. Zo ingewikkeld kan dat ook weer niet zijn.
Dat advies toen ik uit het ziekenhuis kwam was uiteindelijk ook best vaag. Je kan overal en nergens pijn hebben, maar wat nou echt belangrijke pijn is of niet, dat moet je zelf dan toch verzinnen. Inmiddels begrijp ik het wel wat meer. Er zijn een paar standaard procedures die altijd gelden. Ik zal ze je vertellen, dan kan je daar bij het ziekenhuis ook gewoon op het spreekuur werken.
1. Heb je koorts ?
2. Is het pijnlijk warm rood en opgezwollen?
3. Neemt het toe of wordt het minder?
4. Neem gewoon een paracetemol
5. Op geleide van de pijn.
Het zijn deze zinnetjes en varianten daarop en als je die kent ben je dokter ongeveer zeg maar. Net zoals je op de IT helpdesk kan werken als je kan vragen of ze de computer uit en willen zetten.
Kortom, ik ga ervan uit dat ik ook wel weet of alles in orde is en ik weer kan gaan sporten, zwemmen etc kan doen.
Tot zover weer, groetjes allemaal.