Donderdag pre-op: Angel to Go

Mijn spulletjes voor morgen liggen klaar. Op mijn pyjama jasje, je weet wel die ik nog even snel heb gekocht met knoopjes aan de voorkant, ligt een doosje. In dat doosje zit een klein engeltje. Gekregen van een lieve vrouw, die mij volgt op mijn pad. En ze is niet de enige die me lieve dingen stuurt. Kaarten, bloemen, lieve wensen in appjes en op facebook, maar ook hier, als reactie op mijn blog. Overweldigend best wel. Dat doosje met dat engeltje gaat mee naar het ziekenhuis. Samen met een reis buddha, die ik kreeg van mijn lief in 2012 toen we elkaar nog maar net kenden. Zo pril was onze verkering en ik ging op vakantie. Met een pas ontdekte halfbroer. Ja..dat is een ander verhaal. Mijn lief gaf me een kadootje mee, want in mijn vakantie zou het Valentijnsdag zijn. En ik zat dan in Spanje, niet echt naast de deur. Ik mocht het pas openmaken op Valentijnsdag. En dat deed ik natuurlijk. Ik was geroerd toen ik het kadootje voorzichtig open maakte. Dat hij dat al wist toen..dat ik van Buddha's hou. We kenden elkaar nog een maand! Het schoot door me heen: Dit is een goeie! Die moet je houden! Toch zou het nog 1,5 jaar duren voor ik voor de volle 100% JA kon zeggen tegen onze relatie. Dat lag aan mij en aan mijn angst. Ruim 10 jaar geleden ging ik op reis met een Buddha met me mee. Nu ga ik op reis met diezelfde Buddha, maar vergezeld door een engeltje. Dan moet het wel goed aflopen, zou je denken. Zojuist werd ik nog even gebeld door het AvL met controle vragen. Ik moest even vertellen wat er gaat gebeuren morgen. Mijn beide siliconen protheses gaan er uit, kwam het met een benepen stemmetje eruit. Ja, zegt de arts, dat heb ik hier ook staan. Om 12 uur melden in het ziekenhuis; om 14.00 uur geopereerd worden. Misschien iets eerder of iets later. Het voelt alsof ik iets onbenulligs kom doen. Alsof het niet de moeite waard is om een dag van te voren voor opgenomen te worden, zoals vroeger. Of je in ieder geval s morgens om 8 uur te moeten melden; heb ik ook wel eens gehad. Nee... 2 siliconen protheses worden verwijderd en dat kan best even tussendoor. Mijn hoofd volgt dat niet. Ik snap er niks van eigenlijk. Wat ik wel snap, is dat ik mijn Buddhaatje en engeltje stevig  moet vasthouden. Heb ze echt wel beiden nodig. En Frank. Die heb ik als eerste nodig.