Het gaat goed!

Afgelopen zaterdag s morgens koffievisite, s middags naar een theater opening, daarna wat drinken met een klein hapje aan het strand en s avonds op visite bij lieve buren. Om half 10 ging het licht echt uit bij mij. Ik heb 12 uur geslapen aan 1 stuk door. Oefff zo n narcose hakt er toch wel in he. Normaal een dagje zoals vele anderen, maar met operatie en narcose op 5 weken, een tikkie te veel toch nog. Maar wel een top dag. Ik voel me goed. Ben niet plat plat, zal ik maar zeggen. Er zit nog wat links, leeg dat wel, maar een triple A zit er nog wel. En rechts, door de diepflap uit 2008 zit nog wel een AA cupje. En ik heb zowaar nog een decolleté. Gisteren voor het eerst weer gesport met mijn mede 55plussers. Armen nog gespaard, maar de rest ging als een tierelier. Zo lekker!  Vanmorgen om 6.45 uur wakker. Zo heerlijk koel buiten. Ik voel me goed. Watte? Ik voel me goed!  Voel me Pauli, met een aanpassinkje.  Vrijdag a.s. een afspraak voor een hopelijk goed passende bh. Als die er is. Ik wil nog steeds geen protheses. Ik moet wennen aan mijn nieuwe lijf. Dan mijn omgeving ook maar! 

We hebben een nieuw schilderij gekocht. Althans, een reproductie op canvas. Ik word zo vrolijk van die vrouw. Met haar rode jurk aan, haar kniekousjes, haar flubber armen, grijs haar, bril op, de lipjes strak. Op de fiets, altijd hard rijdend, ik ga DIE kant op. Zoek t uit allemaal, maar IK ga die kant op. Wil je mee? Prima, leuk. Niet? Dan niet. De mannen kijken haar vol bewondering na. Dit ben ik, denk ik. Frank zegt, dat ben jij; en ik zit op die bank, vol bewondering naar je te kijken. Een prachtige herinnering aan een moeilijke tijd die we samen doormaken, zo noemt hij het schilderij. Dat eigenlijk te duur was voor onze portemonnee. Maar deze hoort bij ons, zegt hij. Ik schoot vol in de winkel. En nu hangt ie. Boven de schouw. Alsof het nooit anders is geweest.

We gaan DIE kant op. Ga je mee?