Zaterdag pre-op

Nog minder dan een week te gaan. Dan gaan mijn protheses eruit. Definitief. Plat.

Ik weet dat er geen andere keuze is en toch.. toch lijkt alles in mijn lijf zich te verzetten. Ik kijk in de spiegel en druk mijn protheses plat... zo gaat het er ongeveer uitzien. Brrr. Ik zie mijn nog te dikke buik nog veel meer uitkomen. Lijkt wel een mannenlijf, schiet het door me heen. Sinds een paar maanden ben ik aan het afvallen. De zoveelste poging om ene gezonder gewicht te krijgen. Nu onder begeleiding van een dietiste en eiwitrijk eten. Eigenlijk als voorbereiding op een maagverkleiningsoperatie. Ja zo'n Gastric Bypass ofwel GBP. Het lijkt de enige optie naast dik blijven. Alle dieten al geprobeerd. Soms met succes; in mijn late dertiger jaren 47 kilo afgevallen. Daarna allerlei hersteloperaties. want ja, van al dat jojo-en gaat je vel niet meer soepel terug. Mijn eerste dieet was op mn 11de al, hormooninjecties kreeg ik toen. Heeft niks gedaan. Maar goed. De mogelijke GBP is nu natuurlijk uitgesteld. Ik ben wel 9 kilo lichter, dat is wel fijn. Maar nu sta ik al een poosje stil. Dat is je stress, zegt de dietiste. Je lijf voelt de stress aan als een soort oorlogssituatie en gooit alles op slot. Houden wat je te houden hebt. Behalve dan mijn siliconen boobies. Die hou ik niet. Die maken me ziek. Siliconen in je lymfeklier(en) kan lymfeklier kanker veroorzaken. Het kan, hoeft niet he. Maar toch... om niet ziek te worden, ben ik het hele project in 2004 begonnen. Dacht dat ik er vanaf was. Niet dus. Vrijdag a.s. wordt het vervolgd. Hoe zal het zijn ... Ik heb al vast een pyjama jasje gekocht met knoopje aan de voorkant. Dat gaat makkelijk aan en uit, met de drains die ik krijg. Zal ik een nieuw record gaan vestigen met de drains? Mijn langste tijd is 4 weken. Nog eens brrrrr. Alles komt weer terug. Ook de angst.