De slak in de put
Een oude wiskunde som van de middelbare school die ik mij herinner gaat ongeveer als volgt: een slak zit in een put van 10 meter diep. Elke dag klimt hij twee meter omhoog om 's nachts een meter terug te zakken. Na hoeveel dagen weet de slak definitief boven te blijven?
De afgelopen dagen glij ik langzaam af in een put: ik maak mij (te?) veel zorgen over de slechte leverwaarden, het feit dat ik voortdurend langzaam afval (ruim een kilo per kuur) terwijl ik maximaal probeer te eten en de toenemende vermoeidheid. Had ik tijdens de eerdere kuren aan zo'n zeven-en-een-half uur slaap genoeg, nu kan ik met gemak 10 uur in mijn bed blijven liggen. Ik voel het leven een beetje uit mij wegvloeien....
De slechte waarden kunnen een eenmalige reactie van de lever zijn op wat supplementen, maar naar mate ik er meer mensen over spreek (huisarts en een bevriende arts) wordt het duidelijk dat het ook heel reëel een gevolg kan zijn van tumoractiviteit in de lever. Zowel het ontstaan van tumorweefsel als eventueel ook het afbreken van bestaand tumorweefsel in de lever door de chemo. Dat laatste zou betekenen dat de laesies en cysten die eerder als goedaardig beoordeeld zijn, achteraf toch hartstikke fout zijn...
De oncoloog kwam gisterenmiddag nog met het verzoek om extra bloed te laten prikken a.s. maandag..... om te bepalen of ik de chemodosis kan verhogen naar 100% halverwege de lopende kuur waar ik vorige week om gevraagd had. Maar ik vrees het ergste: wie weet dat de bloedwaarden zo slecht zijn dat ik de kuur juist moet stilleggen. Het zou mij niet verbazen, maar mij wel op de bodem van de put doen belanden.
Vrijdag 30 oktober nadert, de dag met daarop 7 of 8 afspraken in het Antoni inclusief de beslissende CT -scan. En dat zal zo maar de genadeklap kunnen betekenen: ondanks een middelzware chemo binnen een paar maanden uitzaaiingen. Dan haal ik het einde van 2016 niet.
Maar bij positief nieuws zal ik al op 9 of 16 december geopereerd worden en dus de feestdagen deels in Amsterdam doorbrengen. Twee december was ook een optie maar die laat ik lopen ivm het vieren van Sinterklaas met mijn kinderen.
Misschien dat ik mij toch maar moet gaan optrekken aan de slak uit de rekensom. Uiteindelijk weet het beest toch boven te blijven.
De afgelopen dagen glij ik langzaam af in een put: ik maak mij (te?) veel zorgen over de slechte leverwaarden, het feit dat ik voortdurend langzaam afval (ruim een kilo per kuur) terwijl ik maximaal probeer te eten en de toenemende vermoeidheid. Had ik tijdens de eerdere kuren aan zo'n zeven-en-een-half uur slaap genoeg, nu kan ik met gemak 10 uur in mijn bed blijven liggen. Ik voel het leven een beetje uit mij wegvloeien....
De slechte waarden kunnen een eenmalige reactie van de lever zijn op wat supplementen, maar naar mate ik er meer mensen over spreek (huisarts en een bevriende arts) wordt het duidelijk dat het ook heel reëel een gevolg kan zijn van tumoractiviteit in de lever. Zowel het ontstaan van tumorweefsel als eventueel ook het afbreken van bestaand tumorweefsel in de lever door de chemo. Dat laatste zou betekenen dat de laesies en cysten die eerder als goedaardig beoordeeld zijn, achteraf toch hartstikke fout zijn...
De oncoloog kwam gisterenmiddag nog met het verzoek om extra bloed te laten prikken a.s. maandag..... om te bepalen of ik de chemodosis kan verhogen naar 100% halverwege de lopende kuur waar ik vorige week om gevraagd had. Maar ik vrees het ergste: wie weet dat de bloedwaarden zo slecht zijn dat ik de kuur juist moet stilleggen. Het zou mij niet verbazen, maar mij wel op de bodem van de put doen belanden.
Vrijdag 30 oktober nadert, de dag met daarop 7 of 8 afspraken in het Antoni inclusief de beslissende CT -scan. En dat zal zo maar de genadeklap kunnen betekenen: ondanks een middelzware chemo binnen een paar maanden uitzaaiingen. Dan haal ik het einde van 2016 niet.
Maar bij positief nieuws zal ik al op 9 of 16 december geopereerd worden en dus de feestdagen deels in Amsterdam doorbrengen. Twee december was ook een optie maar die laat ik lopen ivm het vieren van Sinterklaas met mijn kinderen.
Misschien dat ik mij toch maar moet gaan optrekken aan de slak uit de rekensom. Uiteindelijk weet het beest toch boven te blijven.
3 reacties
Groet Maria