Go tell it on the mountain, over the hills, everywhere

De afgelopen dagen was het heuveltje/bergje op en weer af met mijn gezondheid. Nu ik dit schrijf gelukkig weer "op". Was er afgelopen maandag even sprake van ontslag op dinsdag 22 dec (evenaring van het HIPEC record van zes dagen), mijn maag en darmen besloten vervolgens volledig in opstand te komen. Dinsdag en woensdag waren echt een stel ......... dagen met erg veel pijn en veel overgeven. Alles was verstopt, verkrampt en vertikte om (samen) te werken. Na 24 uur compleet vasten (ook geen vocht), kan ik vandaag in elk geval weer wat eten binnenhouden via sonde en mond. Wel sneu van al dat kerst-lekkers dat ik telkens moest af slaan. Afwachten of ik morgen weer niet wakker ga worden met een opgezwollen pijnlijke pens. Gaat het nu wel goed dan verwacht ik maandag 28 of dinsdag 29 december ontslagen te worden.

Het is mijn eerste Kerstdag waarop zoveel kanker te samen komt. Een kindje (zie blog Zwangerschapstranen) dat met kanker tijdens deze Adventstijd ter wereld kwam. Mijn moeder die exact vier jaar geleden stierf aan kanker (ziekte van Kahler). En mijn eigen Eerste Kerstdag met kanker, notabene gisterenavond gevierd tijdens een mooie intieme dienst in het Antoni van Leeuwenhoek.

En dan gedenken dat zo'n tweeduizend jaar geleden een kindje te wereld kwam, die ons zal genezen van al wat kwaad is in deze wereld. Of zoals een honderden jaren oud Adventslied zegt, dat eerder deze week nog gezongen is in het beste kanker-ziekenhuis van Nederland:

" Op U mijn Heiland, blijf ik hopen,
verlos mij van mij bange pijn
(..)
O Gij, wien aard' en hemel zingen,
verkwik mij met uw heilige gloed.
Kom met uw zachte glans doordringen,
o zon van liefde, mijn gemoed."

Een zacht glanzende zon van liefde met een heilige gloed, wens ik jullie allemaal toe voor 2016!