NE(r)D !!

Yippie!

Sinds vanmorgen draagt deze dankbare nerd de Amerikaanse kanker-eretitel: No Evidence of Disease (NED). Hoewel ik alle details nog moet lezen zodra mijn dossier online komt (en ik vast nog wel ergens een haak of oog weet te vinden) kreeg ik dit vanmorgen te horen:

• CT Scan is Goed!!! De bestaande afwijkingen in de longen waar ik voor vreesde worden voor de eerste keer als goedaardig gezien. De lever is OK. Enig minpuntje is een vergrote milt, maar dat hoeft niet veel om het lijf te hebben.

• De onbetrouwbare tumormarker CEA is gedaald naar 2 (stond 8 weken geleden tijdens chemo nog op 3,5). De trend is belangrijker (dalend yes!) dan de absolute waarde, maar voor een waarde van 2 mag je mij elk moment van de dag wakker maken! Toegegeven, het jeukt een beetje dat ik met alle tumorzooi aan boord een 1,4 had (juli 2015) zodat ik stiekem hoopte op 1 of minder nu alles de deur uit zou moeten zijn, maar wat telt is dat de stijgende trend die vanaf dat moment ontstond nu definitief omgekeerd is!

Tijd voor gebak dus, om te beginnen met de dames van verpleegafdeling 6A waar ik eind december tot volle tevredenheid 12 dagen gelogeerd heb. Maar nog meer personen kunnen de komende dagen appeltaart van de AH verwachten (niet geheel toevallig deze week in de bonus).

Hoewel het nog geen 6 december is en ik geen Sylvana Simons heet, kan ik vandaag al iets uitzwaaien: de chemo's! Ik zie ze minstens 3 maanden (en waarschijnlijk minstens 6 maanden) lang niet meer terug. Ook ben ik gelijk heel wat minder allergisch voor lijkwagens (zie mijn vorige blog). Bye bye!!

De weg om langzaam mijn werk te hervatten ligt nu geheel open en ook zal men mij weer tegen kunnen komen achter de speeltafels van orgels in Berkel & Rodenrijs en Waddinxveen! Dat mijn vingers en tenen nog niet voor 100% goed aanvoelen, mag de pret niet drukken.

De dankbare slotconclusie van vandaag is dat ik na het doorstaan van de HIPEC een forse tweede stap gemaakt heb in de richting van langdurig uitstel van executie en heel, heel misschien genezing. Direct gevolg is dat ik - misschien wel het lastigste van alles wat tot nu toe op mijn pad gekomen is - de mentale sprong moet gaan maken van overleven naar leven! Maar dat is een vreemd soort luxe probleem dat ik elke lezer van dit blog gun!