Robbie
Een verlaten landweg ergens in de polder in het Groene Hart. De avond is gevallen maar het gebrekkige asfalt zindert nog na van een late zomerse dag in september. Verlaten? Nee toch helemaal niet, in de berm en op het warme asfalt huppelt nog een konijntje rond. De duisternis neemt snel toe, maar in de verte brandt een licht dat steeds groter en feller lijkt te worden.
Een auto nadert, maar het typische motorgeluid ontbreekt zodat het beestje rustig blijft zitten. Weet hij veel dat de Boze Wolf tegenwoordig Tesla rijdt, zodat de Dood ook heel ecologisch verantwoord kan naderen? Kijk, na zijn laatste bezoek aan het Antoni van Leeuwenhoek, weet hij dat je naast trams ook extra goed moet uitkijken voor lawaaiige tractoren. Nadat hij zelf de grap gemaakt had dat hij moest op passen om niet na een erg goed/slecht nieuws gesprek, druk whatsappend voor de deur bij het AvL onder een tram te lopen, wist zijn arts doodleuk te melden dat hijzelf iemand meer dan vijf jaar behandeld had voor alvleesklierkanker (een uitzonderlijk goed resultaat) om vervolgens te vernemen dat deze survivor dodelijk onder een tractor terecht was gekomen.
De lichten worden steeds feller, het konijntje kijkt geïnteresseerd om zich heen wat voor wonderlijks dat is, een auto of tractor kan het niet zijn. Hij mijmert wat en stelt dingen uit om te kunnen blijven genieten van het moment. Blogs blijven liggen, bestellingen voor supplementen worden uitgesteld, het strenge dieet verwatert wat en de re-integratie op kantoor stagneert. Geen verdriet over gisteren, geen zorgen voor morgen, maar ook geen idee wat te gaan doen. Hoe lang krijgt hij nog?
Zijn eerste grof ingeschatte houdbaarheidsdatum loopt in oktober af, maar de ogenschijnlijk geslaagde operatie in december 2015 heeft de klok flink teruggezet. De gemiddelde overlevingstermijn na een HIPEC ligt rond de drie jaar, waarbij het konijn wel flinke strafkorting krijgt vanwege het beroerde celtype, maar daar tegenover ook een leuke toeslag omdat de omvang en het aantal buikvliestumoren meeviel. Maar ja, welk konijn is een gemiddelde?
De lucht begint te trillen door een vaag bekende beat. Is dat niet Gloria Gaynor's I Will Survive? Hij krabt eens goed met een poot achter zijn oren..... nee het lijkt er op, maar een man zingt er twee coupletten door heen...
De kanker heeft wel gaten geslagen in zijn gevoel voor humor. Van nature ijskonijn dus onderkoeld, maar ook erg eerlijk en soms wat politiek of sociaal incorrect, heeft een sociaal leven gevuld met ziekenhuizen en medepatiënten zijn blik maar ook zijn tong verder aangescherpt. Kankerlijders zijn immers of de grootste leugenaars (tegen zichzelf of voor de omgeving) of de meest eerlijke mensen die er zijn, omdat alle schellen van hun ogen zijn gevallen.
De Boze Wolf zit het konijn nu op de hielen, maar het detectiesysteem van de Tesla grijpt in, waardoor het beestje alleen door de luchtverplaatsing omver wordt geblazen. Het beestje komt deze keer nog weg met schrammen, gevoelsarme tenen en een gebarsten smartphone. Hoogste tijd voor een nieuw model dus, een nieuw tweejarig abonnement nu dat eind dit jaar toch al zou aflopen. Wat twee jaar?! Dat is best lang.... Weet een collega die al twee jaar lang belooft een actie op te leveren (en dat ook tijdens de afwezigheid van het konijn nog steeds niet gedaan heeft, met natuurlijk goede redenen) enig idee hoe lang twee jaar wel kan zijn ?! Zitten de kindertjes van het konijn straks niet met een overbodige smartphone opgescheept?!
De Tesla stuift er vandoor... langzaam verdwijnen de tonen in de nacht, maar het konijn " met een tumor in zijn humor" hoort nog net de slotregels van Robbie Williams' "Supreme"
Een auto nadert, maar het typische motorgeluid ontbreekt zodat het beestje rustig blijft zitten. Weet hij veel dat de Boze Wolf tegenwoordig Tesla rijdt, zodat de Dood ook heel ecologisch verantwoord kan naderen? Kijk, na zijn laatste bezoek aan het Antoni van Leeuwenhoek, weet hij dat je naast trams ook extra goed moet uitkijken voor lawaaiige tractoren. Nadat hij zelf de grap gemaakt had dat hij moest op passen om niet na een erg goed/slecht nieuws gesprek, druk whatsappend voor de deur bij het AvL onder een tram te lopen, wist zijn arts doodleuk te melden dat hijzelf iemand meer dan vijf jaar behandeld had voor alvleesklierkanker (een uitzonderlijk goed resultaat) om vervolgens te vernemen dat deze survivor dodelijk onder een tractor terecht was gekomen.
De lichten worden steeds feller, het konijntje kijkt geïnteresseerd om zich heen wat voor wonderlijks dat is, een auto of tractor kan het niet zijn. Hij mijmert wat en stelt dingen uit om te kunnen blijven genieten van het moment. Blogs blijven liggen, bestellingen voor supplementen worden uitgesteld, het strenge dieet verwatert wat en de re-integratie op kantoor stagneert. Geen verdriet over gisteren, geen zorgen voor morgen, maar ook geen idee wat te gaan doen. Hoe lang krijgt hij nog?
Zijn eerste grof ingeschatte houdbaarheidsdatum loopt in oktober af, maar de ogenschijnlijk geslaagde operatie in december 2015 heeft de klok flink teruggezet. De gemiddelde overlevingstermijn na een HIPEC ligt rond de drie jaar, waarbij het konijn wel flinke strafkorting krijgt vanwege het beroerde celtype, maar daar tegenover ook een leuke toeslag omdat de omvang en het aantal buikvliestumoren meeviel. Maar ja, welk konijn is een gemiddelde?
De lucht begint te trillen door een vaag bekende beat. Is dat niet Gloria Gaynor's I Will Survive? Hij krabt eens goed met een poot achter zijn oren..... nee het lijkt er op, maar een man zingt er twee coupletten door heen...
- Oh it seemed forever stopped today
- All the lonely hearts in London
- Caught a plane and flew away
- And all the best women are married
- All the handsome men are gay
- You feel deprived
-
- Yeah are you questioning your size?
- Is there a tumour in your humour,
- Are there bags under your eyes?
- Do you leave dents where you sit,
- Are you getting on a bit?
- Will you survive
- You must survive
De kanker heeft wel gaten geslagen in zijn gevoel voor humor. Van nature ijskonijn dus onderkoeld, maar ook erg eerlijk en soms wat politiek of sociaal incorrect, heeft een sociaal leven gevuld met ziekenhuizen en medepatiënten zijn blik maar ook zijn tong verder aangescherpt. Kankerlijders zijn immers of de grootste leugenaars (tegen zichzelf of voor de omgeving) of de meest eerlijke mensen die er zijn, omdat alle schellen van hun ogen zijn gevallen.
De Boze Wolf zit het konijn nu op de hielen, maar het detectiesysteem van de Tesla grijpt in, waardoor het beestje alleen door de luchtverplaatsing omver wordt geblazen. Het beestje komt deze keer nog weg met schrammen, gevoelsarme tenen en een gebarsten smartphone. Hoogste tijd voor een nieuw model dus, een nieuw tweejarig abonnement nu dat eind dit jaar toch al zou aflopen. Wat twee jaar?! Dat is best lang.... Weet een collega die al twee jaar lang belooft een actie op te leveren (en dat ook tijdens de afwezigheid van het konijn nog steeds niet gedaan heeft, met natuurlijk goede redenen) enig idee hoe lang twee jaar wel kan zijn ?! Zitten de kindertjes van het konijn straks niet met een overbodige smartphone opgescheept?!
De Tesla stuift er vandoor... langzaam verdwijnen de tonen in de nacht, maar het konijn " met een tumor in zijn humor" hoort nog net de slotregels van Robbie Williams' "Supreme"
- Come and live a love supreme
- Don't let it get you down
- Everybody lives for love
9 reacties
Een "geweldig" verhaal en een zeer bijzondere schrijfstijl waarin jij je gevoelens weet te verwoorden. Heel bijzonder.
Je zou een goed schrijver zijn.
Ik wens je veel goeds toe!
Hartelijke groet Marenov.
Ik hoop dat het raam van de tesla open staat, zodat het konijntje op de nek van de wolf kan springen, uit de auto sleuren en zelf achter het stuur kan gaan zitten, richting de horizon van " nog lang en gelukkig"
Dat smartphone abbo komt wel goed...
Annemiek
@ Miriam. Goede vraag. Mijn blogs zijn nooit bewust positief of negatief maar vooral realistisch. Kanker geneest niet door overdreven vrolijk rondhuppelen (en andere overtreffende vormen van positief doen en denken) op het asfalt, maar voldoende beweging daarentegen helpt wel het lichaam om geestelijk en fysiek beter om te gaan met het ziekteproces en behandelingen. Plus dat regelmatig matig intensief bewegen (bij darmkanker ligt de grens op ongeveer 45 minuten per dag) aantoonbaar de groei van tumoren bij veel kankers doet afremmen.
De Tesla is behalve een actueel onderwerp (afgelopen week is iemand overleden die zijn Tesla met 155km/uur tegen een boom had geparkeerd las ik) ook een metafoor voor het extra geniepige karakter van mijn vorm van darmkanker. Uitzaaiingen in het buikvlies zijn in het algemeen lastig om te zien op scans en reageren slechter dan b.v. darmkanker uitzaaiingen in de lever op chemo. Vervolgens kom ik er achter dat mijn zeldzame celtype (zegelringcel) nog slechter zichtbaar is op scans en al helemaal lak heeft aan de meeste chemo die langs spoelt. Zo zijn mijn vier zekerer uitzaaiingen nooit zichtbaar geweest op CT-scans of een MRI en was mijn CEA gehalte (de meest toegepaste darmkankertumormarker) zeer laag (1) terwijl ik twee primaire kankers in mijn lijf had plus uitzaaiingen! Hoe zo (elektrisch) geruisloos?
Deze situatie levert voor mij extra onzekerheid en frustratie op hoe ik nu moet omgaan met de bijna maximaal gunstige uitslagen van de afgelopen maanden. De CT scan van mei zag geen uitzaaiingen (maar ja wat koop ik daarvoor nu buikvlies meta's eigenlijk alleen zichtbaar worden wanneer het al te laat is ?) en mijn tumormarkers waren al laag in mei en zijn in augustus verder gedaald! Supergoed nieuws en toch knaagt er wat aan je. Elke leverwaarde die niet top is, elke hardnekkig buikpijn, elke vermoeidheid die je niet kan weg zetten als "teveel gedaan, te weinig geslapen" kan een signaal zijn dat de Boze Wolf inderdaad stiekem in een Tesla op weg is naar mij.
Je hoort mij dus ook niet zingen "Ik ben niet bang voor de Boze Wolf, ik ben niet bang" want dat ben ik soms toch best wel. Maar aan de andere kant is er de oproep van Robbie in de slotregels die ik citeer en die ik heel vrij vertaal als :
Raak niet te neergeslagen door "it" (en elke kankerpatiënt kan daarbij wat anders invullen)
Vul je leven met ultieme liefde (of misschien wel: vervul je leven door ultieme liefde!)
Misschien toch wel...... positief deze keer? Ik denk van wel! Dank voor je reactie.
Je overtreft jezelf met dit blog, erg mooi beschreven met die metaforen.
Liefs Maria
Omdat ik weet dat je een fijnproever bent: kijk maar eens naar de videoclip van Supreme van Robbie Williams... hij neemt het daarin (fictief) als Formule 1 coureur op tegen de grootste Britse coureur aller tijden. Dus nog een extra grapje die Tesla niet waar? En laat ik in mijn vorige blog het ook nog over Max Verstappen gehad hebben? Overigens durft Robbie uiteindelijk niet de baan op tegen Jackie Stewart en wordt hij met een aanval van diarree etc. afgevoerd voordat de echter Race nog moet beginnen.
"raak niet teneergeslagen"
dikke knuffel
Gerdine
Ik kan hier niets meer aan toevoegen, het is compleet.
En de zegelring is idd een lastige, heb eerst gedacht dat ik deze vorm ook had. Ook mijn CEA bleef laag terwijl er meerdere tumoren "verstopt" waren...De HIPEC heeft niet opgeleverd waar ik op hoopte, wat meer jaren met kwaliteit van leven, de kanker zit nu in mijn longen. Voel me hartstikke fit en sterk,ben bezig met mijn elfde kuur.....Supplementen,voeding en wietolie,maar bovenal mijn mindset goed op de rit!! Veel kracht en sterkte in jouw proces!