Rustdag
Deze zondag (de Rustdag) was mijn lichaam en geest hard aan een rustdag toe.
Voor het eerst sinds mijn operatie eigenlijk.
Gisteren en eergisteren was ik al niet helemaal fit door o.a. pijn op plekken in mijn onderlichaam waar ik dat echt niet wil hebben, maar dat verklaarde ik door een wat te enthousiaste reactie van mijn spijsvertering op de supplementen die ik sinds twee weken slik: kurkuma/geelwortel (= hoofdbestand deel van kerriepoeder) en een combi extract van vijf paddenstoelen waaronder Shiitake. Een derde wel heel erg exotisch supplement houd ik voorlopig achter de hand, omdat ik het verdere behandelplan nog niet weet. Ik heb geen zin in ongewenste reacties met bepaalde vormen van chemo bijvoorbeeld.
Maar vandaag was ik gewoon leeg. Nu ben ik toch al geen ochtendmens, maar ik kwam maar niet op gang. Zelfs niet op het strand vanmiddag. Meer dan een zandimitatie van Slot Loevestein maken met de kinderen zat er niet in. Gelukkig was mijn zoon -met wie ik vorige maand in het echte kasteel ben geweest- tevreden.
Verder reageer ik duidelijk prikkelbaarder op het gebruikelijke dagelijks gezeur en gepiep van de kinderen dan anders.. Werk aan de winkel dus want ik wil niet dat mijn ziekte op deze manier een wig weet te drijven tussen mij en mijn kinderen. Verder op in het ziekteproces is dat misschien onvermijdelijk, maar ik eis van mijzelf dat ik op dit moment meer wilskracht en zelfbeheersing toon.
Morgen ga ik achter mijn doorverwijzing naar het Antoni aan. En ter voorbereiding met een gesprek daar ga ik uitvogelen wat in mijn situatie nu het meest verstandig is. Of eerst een paar rondjes chemo, dan HIPEC en dan weer chemo (is aanpak België). Of z.s.m. HIPEC om de qua omvang relatief bescheiden buikvliestumoren te killen (Nederlands protocol). Maar dan laat je de eventuele andere aangetaste lymfklieren een tijd ongemoeid, omdat ik eerst moet herstellen van HIPEC. En zou men openstaan voor HIPEC via een kijkoperatie omdat er op 22 juli geen tumoren gezien zijn in de buikholte die qua omvang weggesneden moeten worden?!
Lastig lastig......... maar aan de andere kant geeft het mij een gevoel van controle en "nuttig zijn" wanneer ik inhoudelijk een stevig woordje kan meepraten met de specialisten. Van nature ben ik best wel een irritant type "bijrijder" en nu helemaal natuurlijk ;-). Gelukkig gaan ze daar in het lokale ziekenhuis van Gouda prima mee om.
Ik keek altijd graag naar de TV-serie "Dr House". En niet alleen omdat ik wat onhebbelijke gedragseigenschappen deel met de hoofdpersoon. Natuurlijk kan je vraagtekens zetten bij het realiteitsgehalte van zo'n serie, maar het oplossen van de medische puzzels spreekt mij wel aan. Ook wanneer ik zelf het lijdend voorwerp ben.... dat graag wil meewerken.
Voor het eerst sinds mijn operatie eigenlijk.
Gisteren en eergisteren was ik al niet helemaal fit door o.a. pijn op plekken in mijn onderlichaam waar ik dat echt niet wil hebben, maar dat verklaarde ik door een wat te enthousiaste reactie van mijn spijsvertering op de supplementen die ik sinds twee weken slik: kurkuma/geelwortel (= hoofdbestand deel van kerriepoeder) en een combi extract van vijf paddenstoelen waaronder Shiitake. Een derde wel heel erg exotisch supplement houd ik voorlopig achter de hand, omdat ik het verdere behandelplan nog niet weet. Ik heb geen zin in ongewenste reacties met bepaalde vormen van chemo bijvoorbeeld.
Maar vandaag was ik gewoon leeg. Nu ben ik toch al geen ochtendmens, maar ik kwam maar niet op gang. Zelfs niet op het strand vanmiddag. Meer dan een zandimitatie van Slot Loevestein maken met de kinderen zat er niet in. Gelukkig was mijn zoon -met wie ik vorige maand in het echte kasteel ben geweest- tevreden.
Verder reageer ik duidelijk prikkelbaarder op het gebruikelijke dagelijks gezeur en gepiep van de kinderen dan anders.. Werk aan de winkel dus want ik wil niet dat mijn ziekte op deze manier een wig weet te drijven tussen mij en mijn kinderen. Verder op in het ziekteproces is dat misschien onvermijdelijk, maar ik eis van mijzelf dat ik op dit moment meer wilskracht en zelfbeheersing toon.
Morgen ga ik achter mijn doorverwijzing naar het Antoni aan. En ter voorbereiding met een gesprek daar ga ik uitvogelen wat in mijn situatie nu het meest verstandig is. Of eerst een paar rondjes chemo, dan HIPEC en dan weer chemo (is aanpak België). Of z.s.m. HIPEC om de qua omvang relatief bescheiden buikvliestumoren te killen (Nederlands protocol). Maar dan laat je de eventuele andere aangetaste lymfklieren een tijd ongemoeid, omdat ik eerst moet herstellen van HIPEC. En zou men openstaan voor HIPEC via een kijkoperatie omdat er op 22 juli geen tumoren gezien zijn in de buikholte die qua omvang weggesneden moeten worden?!
Lastig lastig......... maar aan de andere kant geeft het mij een gevoel van controle en "nuttig zijn" wanneer ik inhoudelijk een stevig woordje kan meepraten met de specialisten. Van nature ben ik best wel een irritant type "bijrijder" en nu helemaal natuurlijk ;-). Gelukkig gaan ze daar in het lokale ziekenhuis van Gouda prima mee om.
Ik keek altijd graag naar de TV-serie "Dr House". En niet alleen omdat ik wat onhebbelijke gedragseigenschappen deel met de hoofdpersoon. Natuurlijk kan je vraagtekens zetten bij het realiteitsgehalte van zo'n serie, maar het oplossen van de medische puzzels spreekt mij wel aan. Ook wanneer ik zelf het lijdend voorwerp ben.... dat graag wil meewerken.