Teen

Deze week heb ik veel tennis gekeken (Australian Open). Tijdens de herenfinale ontspon zich dit gesprek met mijn dochter van bijna vier:

(dochter) "Waarom kijk jij zo veel naar tennis?"
(Papa) "Omdat ik het interessant vind"
(dochter) "Papa, waarom vind je dat interessant om te kijken?"
(Papa) "Nou, omdat ik zelf ook tennis speel"
(dochter) "En dan kan jij jezelf niet zien (spelen op TV)".
(Papa) "Dat klopt en ik kan ook veel van hen leren"
(dochter) "Want jij bent zelf niet zo snel en zo sterk"
- stilte -
(dochter) "Ik weet wat rijmt: sterk en merk"

Ze heeft gelijk; op clubniveau stel ik als speler al niets voor, laat staan vergeleken met spelers als Djokovic of Murray.

Ook zonder het ontwapende waarnemingsvermogen van mijn dochter, had ik al besloten om weer serieus werk te gaan maken van mijn conditie. Gelukkig mag ik met een stoma wel gewoon blijven tennissen, desnoods met een extra beschermingsband (met cap) om mijn middel. Een extra stevig setje buikspieren kan daarbij helpen om vervelende complicaties zoals een parastomale hernia (littekenbreuk bij de stoma) te voorkomen. Daarnaast laat onderzoek zien dat zes keer per week 50 minuten wandelen *** al een positief effect heeft op het verloop van darmkanker. En bewegen tijdens chemo is altijd goed, hoe weinig ook.

Ik ga daarom via www.tegenkracht.nl in zee met een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in oncologische patiënten. Mits ik eind deze week door de sportkeuring heen kom, daarbij rekeninghoudend met mijn recente operatie en de huidige chemokuren. Wie weet dat ik rond mei/juni weer in het zonnetje bij een graad of 20 een aardig balletje kan slaan!

Ik moet overigens wel bekennen dat de eerste kuur na de operatie een stuk meer bijwerkingen geeft dan de allereerste kuur (sep 2015). Vooral de maag/darmen protesteren meer dan eerder, wat ook logisch is als je op YouTube ziet wat de chirurgen allemaal met je uithalen tijdens een HIPEC operatie.

Bij de fysio kan ik gelijk wat kleine dingen aankaarten zoals een oude tennisarm die af en toe opspeelt, een onwillige spier aan de buitenkant van mijn kniegewricht en mijn laatste "ongemak": een kleine teen die loopt te zeuren....
Het feit dat ik mij soms op een dag meer erger aan die teen, dan aan de bijwerkingen van de chemo, de stoma of het hebben van kanker, zie ik als een erg goed teken. Het is alsof ik bijna weer de oude hypochondrische Vincent ben!


*** Beweging wordt daarbij uitgedrukt in zgn MET's. Waarbij een uur op een stoel zitten de waarde 1 geeft. Een uurtje tennissen levert al snel 5 MET's op. Volgens het onderzoek heeft per week meer dan 18 MET's "bewegen" een positief effect op de progressie van darmkanker. Deze grenswaarde verschilt per kankersoort.