De hemelpoort

De hemelpoort.

Het was maar een paar seconden en toen stond ik aan de poort van de hemel, ik keek onwennig rond was hier nog nooit geweest dat klopt natuurlijk wel je gaat tenslotte maar een keer dood, in de verte zag ik Petrus staan, wie anders hij bewaakt de poort, er was namelijk een lange file van mensen wat ook wel klopte met wat er beneden allemaal gebeurde, er was een aardbeving geweest in Japan wat dan weer een tsunami in Korea veroorzaakte en een massa slachtoffers maakte, en dan had je altijd nog de oorlog in Oekraïne die ook veel mensenlevens eiste, dichterbij gekomen zag ik dat er meerdere poorten waren, warempel er was zelfs een aparte poort voor Russische soldaten, direct na de slagboom van die poort stond een helper van Petrus die een handel bediende en als er een soldaat gepasseerd was, hij die handel overhaalde en die soldaat verdween dan door een valluik, waarschijnlijk linea recta richting hel, helaas Poetin zag ik er niet bij staan.

Na een tijdje was ik aan de beurt, ik kwam tegenover Petrus te staan die me van top tot teen monsterde en zijn keel schraapte voor hij begon te spreken, ‘eh ja Meneer Duine voor de intimi Jan dus ik zeg Jan want als je hier aankomt kun je wel zeggen dat ik je redelijk goed ken, maar goed dit terzijde, wat kom je hier doen?’ ‘Nou’ zeg ik ‘volgens mij moet ik hier zijn, die vrachtwagen gaf geen voorrang dus ik knalde er vol op, ze moesten mij er uitzagen maar in mijn onderbewustzijn hoorde ik alleen maar, nee dat gaat niet lukken en anders is het een dubbeltje op zijn kant maar het dubbeltje is omgevallen dus nu sta ik hier’, ‘ja oké’ zei Petrus ‘ik heb het gehoord maar dit is nou eigenlijk niet de bedoeling’ ‘hoezo niet de bedoeling? wat moet ik daar beneden nog doen dan? Jullie hadden daar wel eens eerder aan kunnen denken toen jullie ruim 2 jaar geleden mijn vrouw hier naar toe haalden’

‘Tsja, dat weet ik maar er is altijd wel een Judas te vinden die dat wil verstoren’ ‘wie was dat dan’ vraag ik,  ‘dat weet ik niet’ zei Petrus, ‘wat is dat nou voor onzin, jullie weten hier toch alles’ ‘nou niet alles dan moet je bij God zijn’ ‘daar ga ik toch naar toe?’ zei ik ‘nee nog even niet dat zei ik daar net al, je gaat nog een tijdje terug naar je plekje daar beneden’ ‘ja en toen zei ik wat moet ik daar nog doen dan, dat vroeg ik daarnet ook al?’ 

Petrus keek me opnieuw aan en zei ‘je hebt nog wel wat te doen daar beneden’ ‘ja als je me nou eens vertelt wat dan?’ ‘nou je hebt tijd genoeg om je wat meer in te zetten voor de gemeenschap’ ‘ja hallo ik ben ziek dat zou je moeten weten’ ‘Ja dat weet ik maar, dat valt wel mee hoor, ze hebben voor dat soort kanker best goeie medicijnen’ sprak Petrus. ‘Nou’ zeg ik ‘wat moet ik dan zo allemaal doen’ ‘Ten eerste, je hebt genoeg talent om andere mensen wat te leren er zijn voor jou legio mogelijkheden, eigenlijk ben je best wel egoïstisch geweest’ ‘O vind je dat daar ben ik het dus niet mee eens maar meningen verschillen en ik heb geen zin om erover te strijden, punt’ ‘Goed’ zei Petrus ‘je gaat nog een tijdje terug je vind je weg daar beneden wel, het is een doodserieuze zaak voor mij en mijn secondanten, we hebben dit unaniem besloten’ ‘ja dat zal wel, achter mijn rug om’ zei ik ‘dacht trouwens dat het bloedserieus was’ ‘aardse humor zeker’ zei hij. ‘nou volgens mij is humor hier ook ver te zoeken’ zei ik.

Met een schok schrok ik wakker wat was dat voor een harde klap? badend in het zweet realiseerde ik me dat een stevige onweersbui overtrok, de slaapkamer werd door de lichtflitsen helemaal verlicht, groteske harde schaduwen waren op de muren te zien waar het licht tegen voorwerpen in de slaapkamer botste, ik pakte de handdoek van het nachtkastje en droogde mijn gezicht af de opvliegers van de anti-hormoontabletten werden wel wat minder maar echt prettig is het allemaal niet toch zeker als de temperatuur boven de 30 graden uitkomt, als het goed is komt er nu door het onweer een eind aan die hoge temperaturen, ze hadden wel code rood afgegeven tijdens de buien.

Ik dacht even na, wat was dat nou eigenlijk voor een rare droom? Ik droom nooit en dan nu zo iets vreemds, bij flarden herinnerde ik me het weer, die harde klap van die vrachtwagen was natuurlijk ook van het onweer maar wat er daarna gebeurde daar kon ik alleen maar naar gissen, misschien werd het me allemaal nog wel eens duidelijk, de meeste dromen zijn bedrog, toch? Of toch niet.