Familiehuis

Tijdens de opname van Nick in het Erasmus MC verbleef ik in het Familiehuis Daniel den Hoed. Net als Nick, hoe eensgezind, op de elfde etage en vanuit mijn kamer kon ik zijn kamer aan de overkant zien. Op de laatste avond van mijn verblijf aldaar schreef ik alvast een bedankje die ik graag met jullie deel. Het is zo fijn en belangrijk als je ook die dagen dicht bij elkaar kan zijn om te delen. 

Rotterdam, 23 mei 2023

Lieve mensen,

Wat een heerlijkheid dat Het Familiehuis bestaat! Mijn ernstig zieke echtgenoot is opgenomen geweest in het Erasmus MC en heeft een zware en ingewikkelde buikoperatie ondergaan. Hele spannende dagen braken aan en ik kon in Het Familiehuis verblijven. Dank, dank, dank, dank! Wat ben ik met open armen ontvangen! Nu kon ik in zijn buurt zijn, hem bijstaan in het laatste stuk van de behandeling om kanker de baas te worden. Er gewoon zijn, ook zonder woorden, een aai over zijn bol geven. Even een glas water aanreiken. Even heel voorzichtig een zwevende kus op zijn voorhoofd laten landen. Even een zacht kneepje in zijn hand geven tussen de infuuslijnen door. Ook weer deze moeilijke, haast ondraaglijk spannende dagen samen door- en meemaken. Ook kon ik zo de afgelopen dagen leren om zijn stoma te verzorgen, de ins en outs daar om heen leren kennen. En reken maar dat we ook gelachen hebben, de humor niet verleerd, dat heeft ons mede op de been gehouden het afgelopen half jaar van behandelingen, wachten, hoop, vrees, meevallers, spanning en teleurstellingen.  

Wat een lieve mensen die geen vraag of moeite te veel is, dank, dank, dank, dank! Lieve mensen die begrijpen, snappen hoe kanker ingrijpt op zovele aspecten van een gewoon leven. Fijn om even bij te komen, niet op en neer te hoeven rijden van thuis naar Rotterdam, heen en terug toch een halve dag, als het verkeer mee zit. Toen er complicaties waren kon mijn verblijf tot twee keer toe verlengd worden en belden ze mij direct om dat te laten weten, fijn! Er was al spanning genoeg, ook dat werd “gewoon” begrepen, onbetaalbaar! Een vriendelijk woord, gebaar, kopje koffie.

Ik heb me echt thuis gevoeld, nog even lekker zappen voordat de slaap me overviel. En wat een zalige bedden, al mag ik dat misschien niet zeggen, maar nog beter dan thuis! Geslapen als een roos terwijl ik normaal gesproken toch “spook” ’s nachts, de slaap niet kan vatten of veel te vroeg ontwaak. Een heerlijke douche om de dag van me af te spoelen. Een bere-gezellige kamer en . . . . rust! Op de koop toe kreeg ik er ook nog prachtig uitzicht bij! Zowel bij dag als nacht, wat een mooie stad Rotterdam.

Het beste nieuws is dat al het tumorweefsel weggenomen kon worden, daar zijn we heel dankbaar voor en heel erg blij mee! We hebben weer toekomst, we durven weer plannen te maken, vooruit te kijken. De vijf jaar controles zijn ingegaan, het beangstigt ons niet, dat belemmert, het is en zal zijn zoals het is en zal zijn, we hebben de kracht op een of andere manier gekregen om dat te aanvaarden, hoe onwaarschijnlijk dat ook lijkt. We hadden samen iets heel dierbaars, iets moois, liefde en dat is alleen maar verder aan het groeien. Symbolisch gaan we samen een papieren bootje vouwen wat we ergens op een water los laten, laten varen, “dag kanker”, we maken er een mooie dag van. We hebben samen een grote klus geklaard niet alleen mede dankzij jullie inspanningen maar ook samen met jullie.

Heel, heel hartelijk dank voor een ieder die op welke wijze dan ook een bijdrage levert aan dit prachte, liefdevolle initiatief!

Dank, dank, dank, dank.

Ellen en Nick