Voorbereidingen

15 december 2022

Er stond weer koffie vanmorgen op mijn nachtkastje. Eigenlijk heb ik niet zo’n zin om op te staan, ik lig nog heerlijk warm. Vandaag laatste dag voor het THT-gesprek . . . Nou, hup eruit, aan den arbeid. Je zegt me dat je nog even lekker blijft liggen, je boek gaat lezen, groot gelijk. Vervolgens merk je op dat je nog wel een bakkie lust. Komt voor de bakker!, zeg ik. Nou, dat is ook niet leuk! Geen eens strijd? Daar is niks aan. Oke, zeg ik, ik neem de kopjes mee en jij komt zo naar beneden om mij even te bepoetelen, maak ik koffie. Jij moet toch weer poepen, roep ik! We hebben pret en zo geschiedde.

Vanmorgen werk ik thuis nog wat, jij gaat langs je werk om even een bakkie te doen. Afleiding en voor jou ook emotioneel, je mensen weer zien waarmee je zo’n mooi team vormt. Toch ook weer een drempel, maar ook goed. Even van je afpraten, een aai over je bolletje, een gebaar, een woord of gewoon er even zijn en uit je verhalen “ken” ik ze inmiddels goed genoeg om te weten dat er ook ruimte is voor een stevige, cynische opmerking. Ik heb mijn oortjes in en laat de tranen rollen tussen het boeken van facturen in. Weer lieve appjes, ik beantwoord ze. Structuur, het gewone riedeltje, het helpt. Wat ons nu helpt zal ons zeker straks ook helpen.

We tellen af naar morgen. Telkens houden we onszelf voor; wat er ook uit gaat komen, we gaan er wat moois van maken, hoe dan ook! De kriebels, zenuwen nemen toe, hoe dichterbij het gesprek van morgen komt. We hebben de afgelopen dagen, samen, getracht het op een rijtje te zetten, het nieuws, de stempel die we nu hebben. Vorige week dinsdag gekregen, wat lijkt dat lang gelden! Er is ook zoveel gebeurd! We hebben getracht ons voor te bereiden op wat komen gaat, maar kun je je voorbereiden hierop? En ja, ook wij hebben het internet geraadpleegd, jij meer dan ik, ik heb me oppervlakkig ingelezen, een beetje info is genoeg, uitgebreid kan altijd nog in de hoop dat dat niet hoeft.  Ik wordt al “gek” genoeg deze dagen en dat geldt ook voor jou! Hier op deze, duidelijke, overzichtelijke site. Over de verschillende therapieën die er zijn, mab-achtigen, cytostatica, bestraling en wat blijkt, bestralen is geen standaard bij dikke darmkanker dat is meestal wel het geval bij endeldarmkanker, weer wat geleerd. Ik ging ook nog even op een lijst kijken wat de verschillende bijwerkingen zijn van cytostatica, ik en er heel snel mee opgehouden. Helder! Zo lang is die lijst. Mijn angst voor een stoma, wat overigens niet waarschijnlijk is, heb ik bijgesteld. Toen we de documentaire van Ruud de Wild zagen en bleek hoe reddend dat kan zijn, zo had ik er nog niet naar gekeken. Eerder had ik het over de slechte film waar we nu in zitten, wake-up Ellen, het is ons leven nu, zei je me. Je gaf me een spiegeltje, we doen het over en weer, goed!

Vandaag wordt je besproken, zijn de uitslagen naast elkaar gelegd, is er misschien wel gediscussieerd over behandelmogelijkheden, oplossingen, behandelonmogelijkheden, de weg naar genezing? Brrr, ze weten het al en wij zijn in afwachting van, niet alleen vandaag.  Als het dat ene stadium is, waarop we zo hopen, dan halen we een bokaal champagne en verder? Echt geen idee,  we weten het niet, we laten het over ons heen komen en ik denk dat we kalm gaan horen wat de toekomst zoal in petto heeft.  Heel goed lieverd dat je opmerkte “Ik leef nog” en  “Ik ben niet dood!!”, je leeft !!!

Ik heb een lijstje gemaakt voor mezelf; er zijn drie punten die ik heb, Covid-booster?, je long Covid en je puffer melden voor in je dossier en ik zal ze zeggen wat je me zei lieverd, er staat een heel team artsen en verpleegkundigen voor ons klaar. Dat is zo waar! De arts waar ik eerder over blogde, die ons het nieuws vertelde vorige week. Hij deed dat met toewijding, ook als mens, net als de arts die de scopie deed en de verpleegkundigen daar om heen. Dat heeft ons zoveel vertrouwen gegeven! Met kennis, wijsheden, ervaring, zonder oordeel, steunend zullen ze ons bijstaan de komende tijd, ondersteunen om de beslissingen te nemen die er genomen gaan worden. Je hebt ongeveer het zelfde lijstje blijkt, als ik er navraag naar doe. O ja, niet vergeten! Vragen; of we het gesprek mogen opnemen, en beide telefoons moeten we “bommetje” vol stroom laden nog!

Het fantje heb ik alvast weer in mijn tas gedaan bij de roze geluksteen, mijn pak hangt, gestreken, pantalon met een messcherpe vouw, klaar met blouse, schoenen, kousen en andere accessoires,     en . . . . wat trek jij aan morgen, ventje? We zijn er helemaal klaar voor!   . . . . .  nou ja, voor zover dat kan. Eigenlijk ben ik heel trots op onszelf! We hebben ons er krachtig doorheen geslagen, door 10 bange en lange dagen!! Ik heb zelfs de afgelopen twee nachten redelijk geslapen, met wat tussenpozen gewoon 8 hele uren! We hebben heel veel gesproken, besproken, gehuild, gelachen, gejankt, ontkent, omarmt, stresskilootjes verloren, ons nog lang niet complete plan met vele opties doorgenomen, wie-haalt-koffie? Jij! – momenten, bang zijn, maar hoofdmoot daarvan is dat we het positief tegemoet treden. Net zoals we elk moment genieten van ons samenzijn, net zoals we daar altijd van genieten. Blij zijn we, dat we elkaar “hebben”, tegengekomen zijn. We hebben zoveel liefde mogen ervaren, niet alleen de afgelopen dagen, alle lieve steunbetuigingen, ook die hebben ons zo geholpen om deze dagen door te komen. Van familie, vrienden, collega’s en ook van iemanden hier. Dank daarvoor!

Weet je nog vent? 5 september 2008, na de eerste dates, we gingen ervoor! Voor de statistieken; dat is 5.214 dagen geleden, inclusief schrikkeljaren. Toen bezochten we Booijmans van Beuningen in Rotterdam, waar de reusachtige kabouter met buttplug stond, waar we cappuccino met 3 zoetjes dronken, en toen kon dat nog, je auto parkeren voor de deur. Toen zij wij samen gaan groeien en dat doen we nog steeds! Dat is het prille begin geweest van heel veel mooie herinneringen die we samen gemaakt hebben en we gaan er nog heel veel mooie, goede herinneringen bij maken!