Domper

27 februari was het weer zover. De 3 maandelijkse controle. Helaas loopt de PSA weer op weliswaar geen hoge waarde maar wel een verdubbeling van wat het was. Wij dachten het met bicalatumide aardig onder controle hebben want de PSA was dalende.

De kanker vecht helaas terug en dit al naar 5 maanden. Balen natuurlijk. De uroloog kijkt het nog 3 maanden aan om te zien hoeveel de PSA op is gelopen want het is zeker dat deze stijgt alleen hoeveel dat is de vraag. Zoals het er nu uitgaat zien gaat hij tweedelijns medicijnen krijgen en wordt zijn dossier overgedragen aan de oncoloog. Voorafgaande aan bezoek oncoloog gaat hij een PSMA scan krijgen waar wij wel blij voor zover je blij kan zijn hoe de uitzaaiingen en de prostaatkanker er voor staat.

5 juni kan wat ons betreft niet snel genoeg komen. Nieuwe medicatie zoals Enzalutamide of Abitrone zullen wel voorbij komen. Daar is hij ook niet blij mee gezien de bijwerkingen van beide medicaties. Hij is eindelijk een beetje gewend aan de bijwerkingen van de Zoladex en bicalutamide. Uiteraard gaan wij ons goed inlezen en zullen beslagen ten ijs komen bij de oncoloog.

Slapen gaat beter met behulp van Klaas Vaak thee en droomsap kan hij beter in slaap komen en pakt hij toch zijn uurtjes . Nee optimaal is het niet maar wij zijn blij met elke uurtje dat hij kan slapen dan wel meer kan slapen.

Nou spannende tijd zou blij zijn als het 5 juni is geweest. Hoewel of ik dan blij ben?

Ik maak mij pas echt zorgen als hij zijn eetlust en fietslust verliest.

 

Groetjes Karin

5 reacties

Hoi Hes,

Jilles hier, dank je wel. Het gaat best goed naar omstandigheden maar wanneer je kanker hebt maak je je toch zorgen. Diegene die dat niet doen steken hun kop in het zand, het is maar net waar je je goed of minder slecht bij voelt. In het algemeen heb ik niet zoveel te klagen, ja, dat slapen blijft een probleem maar gaat de laatste tijd een stuk beter. Wel krijg ik steeds meer last van mijn rechter bovenbeen en heup. Ik heb daar een bekkenfractuur gehad in februari 2019 en een heup gebroken op 1 januari 2022. Nog eerder, in 2016 heb ik een motorongeluk gehad met een gigantisch hematoom ook daar ergens in die buurt. Dat is toen ik op 1 januari 2022 werd geopereerd aan mijn heup ook weggehaald. Veel zenuwen in die omgeving hebben behoorlijk te lijden gehad en daardoor heb ik Meralgia Paresthetica, een doof en stijf gevoel waar ik steeds meer last van begin te krijgen. Het kan mogelijk ook door de kanker komen? Als het nog erger gaat worden laat ik ernaar kijken, ik kan er gewoon mee fietsen maar het is hindelijk, ook bij trappen lopen.

Groetjes,
Jilles
 

Laatst bewerkt: 09/03/2023 - 10:43

Hoi jilles 

Wat naar voor je om dat over te houden aan een ongeluk belemmert je toch noch afgezien van de pijn ervan ,ja natuurlijk en zenuwpijnen zijn verschrikkelijk .

 

Vanzelf sprekend maak je je zorgen door de kanker dat kan toch ook niet anders ,hopelijk kun je je uiten hier en thuis bij je lieve vrouw en voel je je gesteund .

Heel veel sterkte warme groet hes 🌻🍀

Laatst bewerkt: 09/03/2023 - 19:08