Radboud UMC te Nijmegen
Second opinion
7 september 2022 naar Raboud UMC te Nijmegen geweest.
Wat een fabriekshal sorry voor het gebruik van dit woord. Heb de afgelopen jaren al heel wat ziekenhuizen gezien maar deze was wel heeeeel groot. Gelukkig stonden er overal vriendelijke hostesses die als je twijfelde de weg wezen.
Het gesprek met de uroloog was zeer prettig. Veel empathie veel uitleg. Daarnaast gaf hij ook aan (net zoals onze uroloog) dat ze nog allerlei mogelijkheden achter de hand hebben mocht mijn man resistent worden tegen de zoladex en bicalutamide worden. Dit was voor ons geen nieuws wij lezen wat af op kanker.nl en internet.
Kortom dit was de bevestiging dat onze huidige behandelaar op de juiste manier bezig is.
Uit bloedonderzoek kwam naar voren dat zijn PSA na 3 weken bicalutamide weer aan het dalen is.
Met een goed gevoel weggegaan en met gierende banden weer terug naar de rust van
Zuid Limburg.
Het slapen gaat de laatste een beetje op en neer maar beter dan het was. Hij kan in de ochtend toch nog even een paar uurtjes extra pakken. Fietsen gaat de goede kant op. Hij pakt wat meer het Heuvelland en heeft afgelopen woensdag met zijn oude collega en vriend uit Hoofddorp 90 km gefietst met wat flinke bergjes er in. Was voor hem een superdag. Ze hebben snel weer afgesproken voor het voorjaar. Ik word altijd zo blij als hij fijn fietst. Zijn de kleine dingen die het doen.
Donderdag a.s. weer zoladex in November weer controle.
5 reacties
Lieve Karin
dat is heerlijk als de second opinion uitwijst dat er op de goede weg gezeten word en het psa aan het dalen is dat lezen we graag ,ook fijn dat het fietsen goed ging ja idd het zijn het kleine dingen die het m doen
liefs hes xxx
Goedemiddag Karin,
Empathie, interesse en tijd is wat ook mijn vrouw en ik missen bij mijn eigen behandelaar. Gelukkig was mijn second opinion er een zoals jij ook hebt ervaren . De mijne was in het AVL . De behandeling die ik krijg kreeg ook hun goedkeuring. De door mij ervaren haastige consulten en desinteresse van mijn eigen behandelaar raakte ik het vertrouwen in hem kwijt. Dat heb ik de beste man ook duidelijk gemaakt. Zodra mijn PSA gaat stijgen vraag ik wederom of hij ook het AVL wil raadplegen, of ik vraag eventueel opnieuw een second opinion.... Gelukkig weet ik dat jij jouw partner veel steun en liefdevolle aandacht geeft. Da`s in mijn relatie hetzelfde.... Het is niet altijd even makkelijk om onze moeilijke dagen, zoals ze daar zijn, geduldig te ondergaan. Zonder haar zou ik het niet aankunnen.
Daarom een compliment voor alle liefdevolle partners.
Warme groet,
Roland
Fijn om bevestiging te krijgen he? dat geeft toch ook rust. Empathie en betrokkenheid bij jou als patiënt (en partner) vind ik zelf toch wel een vereiste! Ik moet me veilig en gehoord voelen, dan kan ik ook makkelijker het gesprek aan gaan en vragen stellen. Wij gingen destijds met gierende banden weg bij de uroloog in Apeldoorn. Op zo'n moment ben ik net een Leeuwin...Grrrrr
Heerlijk dat hij ook lekker heeft kunnen fietsen met een vriend, daarvan kan genieten, ja, daar word je zelf ook blij van, dat snap ik helemaal. Ik wens jullie nog heel veel mooie zonnige dagen om te kunnen fietsen.
Groetjes, Hermien
Ik heb een vrouw uit duizenden, ik zeg ook wel eens "hoe kom ik aan zo'n exemplaar" :-)
Ik werd al ontzien voordat ik prostaatkanker kreeg maar dat is nu helemaal het geval. Ik voel me wel vaak "schuldig" maar Karin vind het allemaal best, doet de was, het huishouden, koken, boodschappen en ik verget nog wel wat en stelt alles in het werk om mij het naar de zin te maken..........
Ik waardeer het allemaal meer dan dat ik het kan schrijven of verwoorden!
Hoop nog vele jaren te hebben, ga daar ook vanuit! Mijn PSA was 4 weken geleden 0,44 tijdens de second opinion in het Radboud UMC, ultralage waarde na eerder ook op 0,15 en 0,31 en 0,61 te zijn geweest. Ooit 576 in september 2020! Ik krijg nu behalve de Zoladex iedere drie maanden nu ook bicalutamide, 1 tabletje van 50 mg die ik iedere dag moet innemen. Dat helpt ook weer extra om de PSA en testosteronaanmaak te verlagen. Ik voel me verder goed naar omstandigheden, geen pijn, wel vaak erg moe en het slechte slapen blijft helaas. Maar ik heb geen keus..... het moet dus maar en ik ben blij dat het gaat zoals het nu gaat!
Wat betreft medicatie en therapieën, is er nog enzalutamide (na de bicalutamide) en andere medicatie en therapieen. Maar het beste medicijn is bewegen en dat doe ik middels het wielrennen 3 tot 4x per week.
Dat kan ik goed opbrengen en die discipline heb ik, de krachttraining die ik ook deed is er de laatste 4 weken bij ingeschoten vanwege een pijnlijke elleboog vanwege een valpartij op de racefiets. Daar moet ik weer mee beginnen maar daar heb ik wel moeite mee. Ik ga liever 2 tot 3 uur fietsen of meer dan dat ik 15 minuten met krachttraing bezig moet zijn.
Kunt waal Jod zoals ze hier in Kerkrade en omgeving zeggen, komt wel goed dus...
Adië wa!
Jilles
Je boft met Karin, Jilles.