Vakantie met een grote zwarte rand.

Vakantie de 1 doet er bijna een moord voor en de andere moet je niet uit de comfort zone halen.

Vol goede moed zijn wij 13 april in onze opgevoerde Dinky Toy ( lees Peugot 107) de reis naar Spanje begonnen. Jilles was al iets verkouden had denk ik niet ruim 100 km moeten gaan fietsen de dag voor vertrek.

De reis was een hel druk druk en drukte iedereen dacht dat hij Max verstappen was. De overnachtingen waren ook een hel. Krakende bedden, te kleine bedden ik ben 1.67 dus kan je na gaan, muren van karton, krakende vloeren en waardeloos ontbijt. Kan er een hele pagina aan wijden maar dat zal ik jullie besparen. Wat wordt het altijd mooi voorgesteld op de bookings sites. Nou ik heb even de sterren van deze accommodaties naar beneden gebracht met onze ongezouten mening.

Door alle stress het niet slapen te weinig slapen ging Jilles zienderogen achteruit. Hij had het vanaf de 1e overnachting benauwd, had piepende longen en zijn heel lichaam schreeuwde het uit. Mentaal zat hij er helemaal doorheen waar waren wij aan begonnen. Ik dacht Jilles een plezier te doen hij kan daar altijd fietsen altijd mooi weer en hij dacht mij een plezier te doen zit al 6 jaar thuis en zorg voor hem.

Jilles heeft astmatische klachten van jongs af aan maar sinds wij verhuisd zijn naar Zuid Limburg heeft hij nooit meer klachten gehad. Dus lichte paniek toen wij in Spanje aankwamen. Hij kon het slijm niet ophoesten dus de benauwdheid en piepen bleef. Zelf gaf hij aan dat hij niet het gevoel had dat hij een astma aanval had dus zijn wij naar de Apotheek in Benijofar om een slijmoplossend middel te kopen . Lang leven google translate. Tevens begonnen met stomen en paracetamol. Het heeft ruim een week geduurd voordat hij er enigszins van opknapte . En toen toen begon ik. Bij mij bleef het bij zware vermoeidheid en zware verkoudheid. Het huis was prachtig maar oh zo gehorig en super dicht op elkaar gebouwd. Wij hadden ons daar al enigszins op voorbereid en hadden onze oordoppen bij ons dus het slapen ging goed. Jilles had ook geen opvliegers in Spanje. Spanje zelf waar wij waren Costa Blanca Zuid was ons veel veel te druk dus Jilles kreeg te veel prikkels waardoor hij paniek aanvallen kreeg en heel veel huilbuien. Sinds het begin met de Abiraterone is hij erg veranderd super onzeker, gauw in paniek, trekt alles in twijfel en spontane huilbuien.

Hij heeft desondanks wel meerdere malen gefietst wat op zich natuurlijk ontzettend knap van hem was, de Spanjaarden houden ontzettend veel rekening met fietsers wat voor hem erg prettig was.

Hij had niet voor niks de hel er na toe doorstaan. Fietsen was fantastisch.

Het was niet allemaal kommer en kwel op 2 mei begonnen wij het eindelijk naar ons zin te krijgen toen wij om 20.21 uur een vreselijk telefoontje kregen mijn lieve broer was plotseling overleden.

Hij was aan het vissen in Frankrijk ving eindelijk een Karper en liep naar zijn tent om zijn hengel weer in orde te brengen en blies zijn laatste adem uit. Wij waren 15 april in Spanje nog bij hem geweest in zijn prachtige nieuwe huis op Polop Hills met uitzicht over zee. Hij was sinds zijn 62 met pensioen hij is 70 jaar geworden.

De terugreis stond gepland voor 15 mei maar de lol was er vanaf . Na een paar super slechte nachten vol verdriet hebben zijn wij Maandag 6 mei begonnen met de terugreis. Gezien voorgaande ervaring met overnachtingen hadden wij besloten om maar 1 overnachting te nemen. Ook deze overnachting was vreselijk het ontbijt was goed koffie niet te zuipen. Bij het rijden hebben wij elkaar elk uur afgewisseld.

7 mei op onze trouwdag waren wij om 19.00 uur weer thuis. Donderdag zijn wij bij mijn broer geweest deze lag thuis opgebaard in Houten. Afgelopen zaterdag was de crematie in Utrecht ik heb nog gesproken er waren ruim 300 mensen bij aanwezig het was een waardig afscheid wij zullen hem ontzettend missen.

Wij hebben in 6 dagen ruim 2900 km afgelegd en zijn nu gesloopt. Denk dat wij zeker 2 weken nodig hebben om weer helemaal ons zelf te voelen. Het leven gaat door Jilles heeft gisteren voor het eerst weer gefietst en het eerste bezoek aan het ziekenhuis vind 22 mei plaats.

Dit is een bezoek aan de wervelspecialist er wordt eerst een foto gemaakt en daarna krijgen wij gesprek.

1 juli wordt spannend dan staat er weer uitgebreid bloedprikken op de agenda en een gesprek met de oncoloog. Ben benieuwd wat deze vakantie voor invloed op alles heeft gehad. Duim duim.

Deze vakantie zullen wij niet vergeten was een wijze en dure les maar ook zeer verdrietig.

Voor ons is het duidelijk eigen huis is goud waard.

Groetjes Huismus Karin