De grote valkuil
Lief zijn
Al eerder schreef ik over de impact van kanker op het gezin en je relatie. Het is te gemakkelijk om te zeggen dat je met elkaar in gesprek moet blijven. Je hebt namelijk al zoveel voor je kiezen gekregen. Daardoor is er zo’n groot verlangen om het gewoon weer fijn te hebben met elkaar. Dus wil je alleen maar lief zijn voor elkaar en niet te snel zeuren. Maar is dat de manier? Hieronder staat in grote lijnen waar wij tegenaan liepen. Het waren voor ons hele ongemakkelijke onderwerpen om over te praten.
EvenwichtHoe vind je opnieuw een evenwicht in de relatie als een van de partners steeds moe is en niet veel energie heeft om samen gezellige dingen te doen? Wat doet het met je als je kring van vrienden daardoor steeds kleiner wordt? De kans is groot dat de ex-patiënt erg teleurgesteld is in zichzelf, wat haar somber maakt en haar zelfvertrouwen geen goed doet.Hoe vind je opnieuw een evenwicht in de relatie als de zorg voor de kinderen en het huishouden voor het grootste deel op de schouders van de gezonde partner rust? Als zieke voel je je schuldig. Je weet dat dat zinloos is, want je hebt er zelf niet om gevraagd. Maar toch.. De gezonde partner zal de taken voor een bepaalde tijd vast zonder te klagen op zich nemen. Maar wat als dit jaren duurt en misschien nooit meer anders wordt?
EenzaamheidHoe kun je als kankerpatiënt uit je staat van angst en in jezelf gekeerd zijn komen? Hoe kun je weer meer ‘mentale ruimte’ vinden om het contact met je geliefden te verbeteren? Hoe leg je uit aan de mensen van wie je houdt hoe het voelt om 24 uur per dag in-en-in bang te zijn. Hoe leg je uit hoe uitputtend de pijn en bezorgdheid zijn? Hoe leg je uit hoe het is om continu in je hoofd bezig te zijn met die ene wens: hoe kan ik beter worden/ hieruit komen? Juist nu zou je zo graag dichterbij elkaar willen komen.
Zo veranderdHoe moeilijk is het om tegen een partner die ernstig ziek geweest is te zeggen dat je haar zo veranderd vindt? Hoe zeg je dat ze niet meer is wie ze vroeger was en dat je gevoelens voor haar daarom zijn veranderd? Dat is heel erg moeilijk. Omdat zij al zoveel heeft moeten meemaken is de kans groot dat je haar wilt sparen en je je mond houdt.Hoe zeg je dat je haar niet meer aantrekkelijk vindt omdat de verhoudingen zijn veranderd en je haar als patiënt ziet i.p.v. een volwaardige vrouw? Dat is een erg verdrietige boodschap. Je wilt haar daarvoor sparen. Bovendien vind je dat je niet mag zeuren, want je bent tenslotte heel erg blij dat ze het heeft overleefd. Het lijkt je waarschijnlijk beter om je mond te houden en te wachten tot dit gevoel weer overwaait.
Stil leed?Wie de antwoorden heeft mag het zeggen. Ik ben bang dat dit soort problemen in veel door kanker getroffen relaties spelen. Dat hang je niet aan de grote klok, omdat je niet trots op jezelf bent dat je gevoelens voor je partner zijn veranderd. Of omdat je het liefst ontkent dat het niet goed gaat en hoopt dat alles vanzelf weer beter wordt. Ik had helaas de antwoorden niet op deze vragen. Eén ding weet ik wel: elkaar alleen maar willen sparen, hoe lief bedoeld ook, is niet de weg.
Al eerder schreef ik over de impact van kanker op het gezin en je relatie. Het is te gemakkelijk om te zeggen dat je met elkaar in gesprek moet blijven. Je hebt namelijk al zoveel voor je kiezen gekregen. Daardoor is er zo’n groot verlangen om het gewoon weer fijn te hebben met elkaar. Dus wil je alleen maar lief zijn voor elkaar en niet te snel zeuren. Maar is dat de manier? Hieronder staat in grote lijnen waar wij tegenaan liepen. Het waren voor ons hele ongemakkelijke onderwerpen om over te praten.
EvenwichtHoe vind je opnieuw een evenwicht in de relatie als een van de partners steeds moe is en niet veel energie heeft om samen gezellige dingen te doen? Wat doet het met je als je kring van vrienden daardoor steeds kleiner wordt? De kans is groot dat de ex-patiënt erg teleurgesteld is in zichzelf, wat haar somber maakt en haar zelfvertrouwen geen goed doet.Hoe vind je opnieuw een evenwicht in de relatie als de zorg voor de kinderen en het huishouden voor het grootste deel op de schouders van de gezonde partner rust? Als zieke voel je je schuldig. Je weet dat dat zinloos is, want je hebt er zelf niet om gevraagd. Maar toch.. De gezonde partner zal de taken voor een bepaalde tijd vast zonder te klagen op zich nemen. Maar wat als dit jaren duurt en misschien nooit meer anders wordt?
EenzaamheidHoe kun je als kankerpatiënt uit je staat van angst en in jezelf gekeerd zijn komen? Hoe kun je weer meer ‘mentale ruimte’ vinden om het contact met je geliefden te verbeteren? Hoe leg je uit aan de mensen van wie je houdt hoe het voelt om 24 uur per dag in-en-in bang te zijn. Hoe leg je uit hoe uitputtend de pijn en bezorgdheid zijn? Hoe leg je uit hoe het is om continu in je hoofd bezig te zijn met die ene wens: hoe kan ik beter worden/ hieruit komen? Juist nu zou je zo graag dichterbij elkaar willen komen.
Zo veranderdHoe moeilijk is het om tegen een partner die ernstig ziek geweest is te zeggen dat je haar zo veranderd vindt? Hoe zeg je dat ze niet meer is wie ze vroeger was en dat je gevoelens voor haar daarom zijn veranderd? Dat is heel erg moeilijk. Omdat zij al zoveel heeft moeten meemaken is de kans groot dat je haar wilt sparen en je je mond houdt.Hoe zeg je dat je haar niet meer aantrekkelijk vindt omdat de verhoudingen zijn veranderd en je haar als patiënt ziet i.p.v. een volwaardige vrouw? Dat is een erg verdrietige boodschap. Je wilt haar daarvoor sparen. Bovendien vind je dat je niet mag zeuren, want je bent tenslotte heel erg blij dat ze het heeft overleefd. Het lijkt je waarschijnlijk beter om je mond te houden en te wachten tot dit gevoel weer overwaait.
Stil leed?Wie de antwoorden heeft mag het zeggen. Ik ben bang dat dit soort problemen in veel door kanker getroffen relaties spelen. Dat hang je niet aan de grote klok, omdat je niet trots op jezelf bent dat je gevoelens voor je partner zijn veranderd. Of omdat je het liefst ontkent dat het niet goed gaat en hoopt dat alles vanzelf weer beter wordt. Ik had helaas de antwoorden niet op deze vragen. Eén ding weet ik wel: elkaar alleen maar willen sparen, hoe lief bedoeld ook, is niet de weg.
3 reacties
Dank voor het delen van je ervaringen, ik hoop dat deze vele relaties zal helpen!
Ik besef nu ook dat ik meer veranderd ben dan ik denk.
Geweldig dat je erover schrijft.
Groetjes,
Dorothé