De Kankerkatalysator

Iemand vroeg me ooit of ik de kanker had willen missen. In eerste instantie schrok ik van deze vraag. Was hij serieus? Ik keek hem aan en zag aan zijn blik dat het geen grap was, of een poging om mij van mijn stuk te brengen. De aanleiding van zijn vraag begreep ik -na enige tijd naar adem happen- wel. Hij had me net gezegd dat hij vond dat het hele proces mij had getransformeerd in een wijzer persoon.

Katalysator

‘Ja, ik had het heel graag willen missen!’, zei ik uit de grond van mijn hart. Want wat een afschuwelijke dingen had ik -mede mogelijk gemaakt door dikke, vette pech- meegemaakt. En volgens mij had ik een heel gelukkig mens kunnen zijn zonder de kankerervaring, alleen…waarschijnlijk minder wijs en oppervlakkiger dan nu. En daar wil ik nu niet meer naar terug. Of was ik misschien wel tot dezelfde inzichten gekomen als nu, alleen minder snel? Dat zou ook goed kunnen: dat de kanker als een katalysator heeft gewerkt in een bewustwordingsproces.

Linke soep

Ik vind het gevaarlijk om een nare ziekte te verheerlijken, omdat je daarna het grote geluk zou kunnen vinden. Je zou bijna naar nare ziektes en lijden gaan verlangen. Nu is het verloop van kanker natuurlijk bij iedere persoon anders. Maar geloof me, het is gewoon echt niet niks.

Keuze

Maar….vervolgens kun je, als kanker in je leven komt, wel een keuze maken. Niet meteen, denk ik. Ik werd immers in eerste instantie overspoeld door heftige emoties en angstige gedachten, en door de rampscenario’s in mijn hoofd. Pas na verloop van tijd bedacht ik me dat ik de keuze had, of om er heel verdrietig en zuur over te zijn, of om de lessen eruit te halen die je uit zo’n crisis kunt leren. Ik besloot om vol overgave het laatste te doen. Ik kan niet zeggen dat ik alle lessen heb geleerd en dat ik met vlag en wimpel ben geslaagd. Maar ik heb mijn best gedaan om er zoveel mogelijk van te leren. Hoe ik dat heb gedaan? Door heel veel te lezen over persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en bewustwording. Door gesprekken met verpleegkundigen. (Ik heb me in die tijd, en achteraf, verbaasd over de wijsheid waarmee deze mensen zijn uitgerust. Leren ze dat in de opleiding? Of komt dat met de jaren wanneer je dat werk doet? Of worden zij daarmee geboren?) Ook heeft contact met lotgenoten me veel geleerd.

Go with the flow, baby

Een van de dingen die ik leerde was om het positieve te halen uit een in eerste instantie negatieve situatie. Daardoor verzet je je minder tegen wat er werkelijk gaande is in je leven en kom je in de ‘flow’. Dat is een hele opgave als alles in jou schreeuwt dat je geen kanker wilt, dat je het nooit had willen krijgen, dat je bang bent dat je je kinderen niet zal zien opgroeien, en alle andere heftige emoties en gedachten waar je door wordt overspoeld als je de Big C hebt. Het duurde dan ook enige tijd voordat ik dit inzicht kreeg. En als er een nieuwe frustratie opduikt, duurt het ook altijd weer een tijdje voor ik me dit weer kan bedenken. Maar -vroeg of laat- is het er. En dat is een hele bevrijding.

In alles zit iets positiefs

Maar wat kun je in hemelsnaam voor positiefs halen uit het hebben van kanker? Dat kan voor iedereen weer wat anders zijn. Voor mij gold dat doordat mijn leven stil werd gezet, ik niet anders kon dan nadenken over het leven in het algemeen, de wereld, mijn leven en mezelf. De kanker gaf mij in feite de ruimte om te worden wie ik wilde zijn: mezelf. Dat klinkt vast vaag, want ben je niet altijd jezelf?

‘Wat jij wil’

Maar voor mij gold dat ik een meester was in pleasen, het anderen naar de zin maken, de harmonie bewaren en daarmee volledig voorbij te gaan aan wat ik zelf wou. En ik had het niet eens in de gaten gehad, omdat het zo in mijn natuur zit. Veel dingen deed ik omdat het zo hoorde. Niet omdat ik het zelf wou. Als ik niet tot stilstand was gebracht, dan was ik nu nog als een kip zonder kop aan het rondrennen. Dus toen ik daar eenmaal doodziek lag te zijn, maakte ik mezelf een belofte: als ik beter zou worden zou ik mijn leven weer van mij maken.

Heb jij ooit bewust een keuze gemaakt over hoe je met de kanker wilde omgaan?

Liefs! Sandra