Domino Day

Voor mijn lieve papa en grote broer

Ken je dat? Je krijgt de diagnose kanker. Er wordt je verteld welke behandelingen er uitgevoerd gaan worden. Het zal niet gemakkelijk worden, zeggen ze. Je gaat akkoord met de behandelingen, want je wil blijven leven. Je stelt je erop in, en gaat ervoor. 

Pech 

Maar dan begint het. De behandeling wordt ingezet, maar door de operatie, bestraling, chemo, gaat er iets anders ook kapot. Of je loopt een toevallig rondhangende bacterie op. Deze complicatie -zoals ze dat zo mooi noemen- heeft ook weer consequenties. Je moet ervoor behandeld of geopereerd worden.

Je denkt; ‘ Hoooo eens even beste kanker! Hiér had ik niet op ingetekend! Dít hadden we duidelijk niet afgesproken!’. Maar je doet het toch! Want je wil overleven en verder gaan met jouw leven. 

En wat blijkt…, de complicatie, of de behandeling ertegen levert weer een nieuwe uitdaging - noem het een complicatie - op. 

En als je aan je arts vraagt hoe dit nou eigenlijk kan gebeuren, hoor je dat je pech hebt, of dat elk lichaam weer anders reageert.

Roetsjjj

Zo verliep het bij mij ook toen ik zelf kanker had. Ik herinner me het gevoel alsof ik meedeed aan Domino Day. Het begon met baarmoederhalskanker. Er werd een flinke tik uitgedeeld aan de kanker door een buikoperatie. Het steentje van de buikoperatie tikte vervolgens tegen mijn darmen die kapot gingen. De dominosteen van mijn darmen tikte op zijn beurt weer tegen mijn nieren, die het moeilijk kregen. En zo vielen er roeeetttsssjjjjj meerdere steentjes om. Dikke vette pech.

Het verliezende lot?

Wat ik merk is dat sommige mensen het gevoel krijgen dat ze steeds het verliezende lot hebben getrokken. Of erger, ze denken dat ze een zwak lichaam hebben en verliezen vervolgens alle vertrouwen in hun lijf. Door deze gedachten en emoties kun je in een nare neerwaartse spiraal komen. Terwijl je je kracht zo hard nodig hebt. 

Kanker is vaak botte pech. Het is een hobbelige weg die je moet bewandelen, waarop je soms stappen vooruit zet, maar ook zo weer een paar stappen terug wordt gegooid. De stappen terug zijn irritant, maar ze horen er voor velen van ons helaas bij. Het komt zoals het komt.

Niet-helpende gedachten

De gedachte dat jij steeds het verliezende lot trekt klopt niet. De nare bijwerkingen en complicaties horen er helaas ‘gewoon’ bij. Kanker is niet niks. Het is geen griepje, maar een nare ziekte die je keihard moet aanpakken. Die harde aanpak, de gevolgen ervan, en de ziekte zelf kunnen soms nare situaties en complicaties opleveren.

Er zullen mensen zijn die zeggen dat jij ook altijd pech hebt. Dat het jou zo tegen zit. Ze bedoelen het goed, maar ze hebben geen gelijk. Je gaat gewoon door een moeilijke fase.

De gedachte dat jouw lijf zwak is, klopt ook niet. Kijk wat het al heeft doorstaan. Kijk hoe lang het jou al tijdens jouw verblijf op deze aarde heeft gesteund en gedragen. Jouw lijf heeft het nu moeilijk, dus wees er een beetje lief voor.

Wat denk jij? Zou het helpen als de rauwe waarheid over het mogelijk grillige verloop van dit traject je voor de behandelingen verteld wordt? Of dat je hier tijdens de behandelingen in wordt begeleid? Of kun je beter na alle behandelingen kijken hoe iemand kunt helpen? Heb jij iets gedaan om van je ‘mindf*cks’ af te komen?

Veel liefs!