Reservetijd

‘ I feel like I’m living in borrowed time,

…..

I thank you for letting me live on’

Ik zat op de bank, kaarsjes aan, glas wijn erbij, toen ik de fluwelen stem van Noorse jazz-zangeres Solveig Slettahjell bovenstaande tekst hoorde zingen. En dat kwam binnen. Ik had meteen mijn dagelijkse oefening in dankbaarheid te pakken (want daar word je een gelukkiger mens van..). En het deed me denken aan een uitspraak van een meneer die ik in het ziekenhuis leerde kennen.

Zuurstoftherapie

Het was begin 2008, toen ik zuurstoftherapie kreeg in het AMC, in de Boerema tank. Deze kuur kreeg ik om de bestralingsschade aan mijn blaas en darmen zoveel mogelijk te herstellen. Dat betekende vijf weken lang elke dag naar het ziekenhuis rijden, en de zuurstoftank in.

Het was een bijzondere omgeving, die grote hal met dat duikbootachtige gevaarte erin. Iedere dag verzamelden we er met een club mensen om de tank in te gaan. Zo af en toe zwaaide er iemand af, of kwam er iemand bij. Het waren mensen van verschillende leeftijden, huidskleur, rangen en standen die schade hadden opgelopen door bestralingen. Zoals je misschien al weet doet The big C niet aan discriminatie…

Na verloop van tijd leerde ik wat mensen kennen waar ik dagelijks mee de tank in ging. Zo was er een meneer die elke dag in kostuum met aktetas verscheen. Hij was dagelijks aan het werk en ging tussendoor naar het ziekenhuis voor de zuurstofsessies. Ik bewonderde hem daarom. Ik was minstens twintig jaar jonger dan hij, doodmoe van de zuurstoftherapie en moest er niet aan denken om daar nog eens bij te moeten werken.

Wijze woorden

We spraken over onze ervaringen, en over hoe confronterend het was om een levensbedreigende ziekte te hebben. Over hoe het was om je eigen sterfelijkheid onder ogen te moeten zien. Hij sprak toen de wijze woorden:’ We leven in reservetijd’. Ik vond het een mooie uitspraak. Voor mij voelde het zeker zo. Ik leefde nog, en dat was verre van vanzelfsprekend.

Nog steeds komt de gedachte aan dat fijne gesprek met die wijze meneer af en toe naar boven. Zoals toen ik onlangs, acht jaar later, op de bank zat, nog steeds in reservetijd, met prachtige muziek in mijn oren en een hart vol dankbaarheid.

------------------------------------------------------------------

Zijn er mensen geweest die jou hebben geïnspireerd? Die je net het goede zetje of inzicht gaven dat je op dat moment nodig had? Zijn er liedjes of teksten die je raken die met je ziekte te maken hebben? Luister hieronder naar Solveig Slettahjell's Borrowed Time