Steunkousen zijn stom

‘Iedere ochtend zit ik met frisse tegenzin op de rand van mijn bed en verzamel ik moed om mijn voeten, benen en billen in dat kreng te wurmen.’

Het kwik stijgt tot boven de 25 graden Celsius. Om me heen zie ik blije gezichten. Mensen maken plannen voor het weekend: ze trekken zomerjurk en teenslippertjes aan en halen boodschappen voor de barbecue.

LymfoedeemSinds mijn 38e ben ik, omdat ik lymfoedeem heb in mijn benen, veroordeeld tot het dragen van steunkousen. Niet van het modelletje tot de knie. Nee, een hele dikke, stijve panty die reikt tot mijn middel. De therapeutische elastische kousen (TEK's) hebben een compressie klasse 3. Voor de niet-kenners onder ons: dat is een soort van superstrak harnas om mijn benen en buik. Iedere ochtend zit ik met frisse tegenzin op de rand van mijn bed en verzamel ik moed om mijn voeten, benen en billen in dat kreng te wurmen. Ik ben er wel handig in geworden. Toch kost het me aardig wat tijd om ze echt goed aan te trekken.

Opoe-dingenInmiddels draag ik deze opoe-dingen acht jaar, dus je zou kunnen denken dat ik na zoveel jaar vriendjes ben geworden met dit hulpmiddel. Maar helaas, het went nooit helemaal voor mij. Ok, mijn gevoelens ten opzichte van mijn ‘harnas’ zijn wel wat verbeterd: kreeg ik voorheen bij warm weer een brok in mijn keel als ik het kreng moest aantrekken, tegenwoordig zucht ik diep. Dat is vooruitgang, toch?

Sauna-ervaringHet ding is onder andere gemaakt van nylon, dus je kunt je wel voorstellen hoe dat voelt onder een broek bij 30+ graden. Niks blote benen, maar mijn eigen unieke gepersonaliseerde sauna-ervaring overal waar ik maar wil (ook waar ik niet wil trouwens). Maar mijn benen en voeten laten bij dit weer ook zien dat ik de kousen niet voor niets draag. Ondanks de kousen lijken mijn tenen aan het eind van de dag op worstjes en ik voel stuwing in mijn benen. Ik heb ze dus keihard nodig. Juist bij tropische temperaturen en vanwege een zittend beroep, kan ik niet zonder.
EigenwijsIk ben wel zo eigenwijs dat ik skinnyjeans draag. Dat wordt erg afgeraden als je lymfoedeem hebt, maar anders blijft er helemaal weinig leuks over om aan te trekken. Mijn linkerbeen is dikker dan het rechter. Dat zie je vast wel in een strakke broek. Maar dat kan me dan weer weinig schelen.

SchaamteHet voor het eerst uitkleden bij een nieuwe liefde is weer een ander verhaal. Wat ga je zeggen? Voel je je nog mooi en aantrekkelijk in die huidskleurige dikke ‘maillot’? Hopelijk vindt een hele slimme arts ooit een lymfekliertransplantatie uit. Of een pil die je kunt slikken en die ervoor zorgt dat je op de juiste plek nieuwe lymfeklieren aanmaakt. Een mens mag toch dromen?

ZeurSoms voel ik me schuldig als ik ‘zeur’ over zoiets als het dragen van steunkousen. Dan vind ik dat ik heel erg dankbaar moet zijn dat ik er nog ben. En dat ben ik ook, begrijp me niet verkeerd. Me druk maken over onbelangrijke dingen is voor mij een teken dat het beter met me gaat. Gek genoeg voelt het als een luxe om dat weer te kunnen. Wanneer ik dat besef lach ik er weer om en voel ik zelfs dankbaarheid voor de ergernis om die stomme steunkousen. Volg je mijn gedachtenkronkels nog?

Tips?Als je ook steunkousen draagt, ben ik benieuwd wat je doet bij warm weer. Trek je gewoon een jurk aan met je kousen eronder? Durf je ze gewoon te laten zien? Ik hoor ook van vrouwen die er een panty overheen aantrekken. Ziet dat er mooi uit? Wat voor creatiefs heb jij bedacht om er toch leuk uit te zien met steunkousen? Ik ben benieuwd.
Liefs!

10 reacties

Hoi Sandra,

ik draag nu bijna 6 jaar aan mijn rechterbeen een steunkous. Dit n.a.v. een motorongeluk dat ik in Schotland heb gehad en waarbij mijn rechterbeen bekneld zat tussen de auto en de motor. Het vatenstelsel is heel slecht in dat been en als ik mijn steunkous niet trouw draag heb ik een groot risico van een openbeen met alle gevolgen van dien en wordt mijn been ook dik.

In het begin had ik een kous tot mijn lies maar sinds drie jaar moet ik een kous aan van een platbreisel met zo'n dikke naad van achter en die kous is tot mijn knie. (ik dacht altijd een steunkous is lelijk maar je hebt toch nog verschil tussen lelijk en lelijk ;) ). Wat ik altijd heel lelijk vond is wat je wel eens ziet bij oudere vrouwen, die hebben dan pantykniekousen aan en als ze zitten zie je net die rand en een stuk bloot been. Ik had altijd zoiets: dat gaat mij niet overkomen! Met warm weer is het dus minder erg en warm dan die "panty" van jou maar met mijn kleding hou ik er wel rekening mee. Jurkjes draag ik in de zomer bijna niet. Ik vind het verschrikkelijk als je de rand ziet van de steunkous. Ik draag wel broeken en leggings tot net onder mijn knie of halverwege de kuit zodat je de rand van de kous niet ziet. Je ziet dan wel dat ik een steunkous draag maar het valt niet heel erg op. Voordat ik mijn stoma kreeg droeg ik ook hele strakke skinny broeken dat kan nu niet meer maar het lukt me steeds om me toch nog maar mijn zin te kleden. Bij de Bijenkorf verkopen ze van die panty leggins in allerlei kleurtjes. Voor een bruiloft, midden in de zomer,  wilde ik toch een keer een wat netter/leuker jurkje aan en met zo'n panty legging er onder ging het prima. Je ziet het wel maar het valt niet echt op. 

Loop jij nog wel op hakken? Ik heb i.v.m. dat rechter been ook steunzolen (ook van die opoe dingen),  dus hakken gaat ook niet echt meer. Daar sjoemel ik heel af en toe wel eens mee, als er een heel leuk feestje is waarvan ik weet dat ik er veel kan zitten. 

Succes met de wamte en ik hoop dat je toch van de zomer kan genieten! (hopelijk niet teveel dagen van rond of boven de 30 graden). 

Groetjes Mieke
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Nog een kleine toevoeging op bovenstaande: bij mij overheert ook heel sterk de dankbaarheid dat ik nog leef: toen ik 30 was heb ik een beginnende vorm (carcinoom in situ) van baarmoederhalskanker gehad waarvoor een exconisatie, 6 jaar geleden een zwaar motorongeluk en vorigjaar blaaskanker. Op één of ander manier zit er toch ook altijd weer een beschermengel op mijn schouder. Dus soms baal ik er stevig van maar dankbaarheid overheert!!!


Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hi Sandra,

Je mag mopperen op een van de voor jou blijvende gevolgen van kanker. Het heeft je leven aangetast en ook je uiterlijk Het is lastig en niet mooi, warm, onnatuurlijk. Dit te erkennen is een stap in de verwerking van de gevolgen. Ik ken iemand die zo'n ding om haar arm moet dragen en die het ook vreselijk vindt maar niet zonder kan. Ik kan niet meer naar buiten in de zon zonder dikke laag anti zonnebrand middel in mijn gezicht. Dat zit niet strak maar het ziet er niet mooi uit en als je zweet zit komt het in je ogen en dat doet zeer. Ik compenseer soms het insmeren op korte stukjes onderweg buiten met een pet of hoed.
Als ik ervan baal dan zal ik aan je denken. Als jij baalt hoop ik dat je iets kunt bedenken dat je verder helpt.

Groetjes,

Dorothé
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hoi Sandra,
Een onderwerp waarover ik geen zinnig woord kan zeggen (gelukkig), maar wilde toch even kwijt dat ik (hoewel ik best begrijp dat het dragen van zo'n ding  en dan zeker bij warm weer een kwelling moet zijn) heb zitten grinniken om de omschrijving als een eigen unieke gepersonaliseerde sauna-ervaring. Vrees dat ik dat beeld de rest van de dag op m'n netvlies heb.
Ik wens je een mooie dag met veel verkoelende briesjes toe.
Liefs,
Herman
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hoi Sandra.
Gelukkig aan deze kant van de lijn geen ervaring met beenondersteunendesaunaachtigetaverelen. Lijkt me niet fijn.
Ik ben in het gelukkige bezit van beiderzijdsearmondersteunendesaunaachtigetaverelen.....inclusief handschoenen ..dat dan wel weer.
En ook hier is smokkelen er niet bij gezien de bbqwaardige worstigeaanhangsels des savonds bij het uitpakken van de armen en handen. En aangezien mijn uiterste vingerkootjes mooi meekleuren in de zon en de rest wit blijft zou ik ook iets uit te leggen hebben bij mijn BFF (best fysio forever) mocht ik op het idee komen te smokkelen.
Het ziet er inderdaad niet charmant uit....maar tegenwoordig durf ik een topje aan...heel gewaagd aangezien ik , gezien mijn rompoedeem , ook protheseloos door het leven ga. Blikken zeggen vaak meer dan woorden....maar dan denk ik maar , zij hebben er meer last van dan dit meisje. En ervaringen met een nieuwe liefde heb ik dan weer niet.....gelukkig.
Succes in de sauna.....😰
Gr Corrie 
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hoi Sandra. Ik heb die krengen ook niet. Maar groot was mijn verbazing toen een moeder op t schoolplein van mijn dochters ook zo'n ding bleek te hebben aan een been tot aan haar lies. Ze had een mooi, wulps zomerjurkje aan en daar keek ik naar. Naar haar mooie figuurtje, dat me niet eerder opgevallen was en opeens zag ik die kous en zij zag mijn blik. Nou, dan ga je wat zeggen natuurlijk. Dus ik vroeg haar wat ze had. Hetzelfde als jij, maar dan die kous tot aan lies dus. Ik zei dat ik t super stoer vond dat zij gewoon in een minijurk liep. Deed ze wel vaker, was mij niet eerder opgevallen dus. We hebben t nog uitgebreid gehad over de kousen en welke beperkingen dat met zich meebrengt. Ik weet eigenlijk niet wat ik wil zeggen, of je hier iets aan hebt. Zij is er in ieder geval heel open over en soms baalt ze ook ronduit. Het lijkt mij ook zeer balen om dat aan te trekken. Maar ja, er is geen alternatief. En blijkbaar valt het minder op dan je denkt, want ik kletste al heel vaak met haar en zag het pas na 2 jaar of zo..... Groeten Maria
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Hoi Maria, wat een leuk berichtje van jou. Zo zal het ook wel gaan, dat het jezelf het meeste opvalt en dwarszit. In elk geval stoer van haar dat ze dat gewoon doet. Gelijk heeft ze. Ik ga er ook maar meer maling aan krijgen, denk ik.. :-) Liefs! Sandra
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Hoi Sandra,
Ik kan mij helemaal vinden in jouw gevoelens voor de stomme steunpanty! Blij en dankbaar zijn dat we nog leven, maar moeilijk kunnen accepteren een steunpanty te moeten dragen. Als gevolg van mijn baarmoederkanker operatie, draag ik sinds oktober 2014 een steunpanty klasse 2. In mijn laatste blog komt mijn steunpanty weer aan de orde.....pfff. Net zoals jij is het iedere morgen een gevecht om dat ding weer aan te moeten, en dan heb ik nog het geluk klasse 2 te dragen. Voor jou is klasse 3 nóg warmer en dat al 8 jaar lang! Afgelopen zomer was het inderdaad echt afzien met die hogere temperaturen. In combinatie met heftige opvliegers (na operatie direct in overgang terecht gekomen) vond ik het niet te harden en ben daarom lange(re) rokken/jurk over de steunpanty gaan dragen. De rok moet sowieso ruim over de knie vallen, omdat de panty zo kan plooien in de knieholte. Ik voel mij dan net zo'n lappenpop waarbij de benen aan elkaar genaaid zijn. Nu, in de winter, draag ik een panty over de steunpanty bij een kortere (spijker)rok. De wintertemperaturen vind ik nu aangenaam, terwijl ik altijd van de warmte heb gehouden. Verlangen naar de zon doen we allemaal, maar voor ons geen korte broek o.i.d. en slippers. Ook even snel naar toilet gaan is verleden tijd, want voordat alles weer goed op z'n plek zit! Naar buiten op de fiets in een beetje regen gaat ook niet meer zonder het dragen van een klamme regenbroek. Één keer heb ik gefietst in regen, nou, probeer die kletsnatte panty thuis maar eens uit te krijgen. Zo, even lekker gezeurd; ik ben niet de enige, haha. Heel veel sterkte morgenochtend wanneer je je panty weer mag aantrekken, en we moeten maar zo denken: Begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach...!! Groet, Eveliene.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
gelukkig ben ik deze dans tot nu toe ontsprongen, want er wordt wel gezegt gelukkig je bent er nog, en natuurlijk is dat zo , maar aan de restverschijnselen denkt de omgeving niet
Nee je bent er nog ziet niks aan je maar evengoed is het een worsteling,ook ik had vrees voor lymfe oedeem maar dit is gelukkig uit gebleven heel dankbaar ben ik hier voor. Dus dames gewoon die minirok aan hoor het hoort bij jullie leven, niks om te verbergen, en super voor wie dit doen.
Respect voor een ieder die dit durft maar ook respect voor iedereen die dit ondanks hitte niet doet.!!!!!! 
Laatst bewerkt: 10/07/2017 - 10:17