Flipperbal (van eierstokkanker naar baarmoederkanker, of toch niet?)

Op 5 september werd ik geopereerd. Ik wist inmiddels dat ik kanker had: eierstokkanker. Dat hield in dat mijn eierstokken, mijn baarmoeder en het omentum verwijderd zouden worden.

De operatie ging voorspoedig. Lichamelijk gezien knapte ik snel op. Emotioneel had ik het wat moeilijker. Het sterke stoere masker begon wat barsten te vertonen. Ineens kwam het toch wel allemaal heel dichtbij. Voor de buitenwereld was ik die stoere positieve vrouw die overal open in ging, maar van binnen kon ik er alleen maar aan denken dat mijn zoon nog veel te jong was om zijn moeder te verliezen. Van 'met mij is niks aan de hand' schoot ik door naar 'misschien moet ik dit liedje kiezen voor mijn crematie'. De eerste dagen na de operatie kwam de ene visite na de andere. Ik deed alles wat ik moest doen: ik at goed, ik bewoog voldoende, ik nam braaf mijn medicijnen, ik liep de verplichte rondjes op de gang. Tot ik op dag 3 na de operatie huilend opstond en ook niet meer kon stoppen met huilen. Ik denk dat dit het moment was dat pas echt tot me doordrong dat ik heel ziek was. 

Al vrij snel na de operatie werd me verteld dat er twee tumoren waren aangetroffen, een grote van 20 cm op mijn rechterovarium en een kleinere op het linkerovarium. Er waren biopten genomen van mijn dunne darm en mijn blinde darm. Ook het vetschort en mijn baarmoeder waren verwijderd. Nu was het wachten op de uitslag.

De voorlopige uitslag kwam op 19 september. Tegen de verwachting in was er een endometriumcarcinoom aangetroffen in mijn baarmoeder. Deze was niet zichtbaar op de echo en de scans maar kwam aan het licht tijdens het pathologisch proces. De tumoren in mijn eierstokken bleken dezelfde structuur te hebben. Dit wekt het vermoeden op dat er mogelijk sprake is van baarmoederkanker met uitzaaiingen in de eierstokken in plaats van eierstokkanker. 

Ik moest erg schakelen. Met mijn beperkte kijk is baarmoederkanker minder agressief dan eierstokkanker. Maar ik ben wel ingedeeld in stadium IIIa. Is dit dan nog wel gunstig? En hoe zit het dan met graad 1? Hoe kan ik nou zulke grote tumoren hebben op mijn eierstokken, als het gaat om traag groeiende cellen? Waar ik hoopte meer duidelijkheid te krijgen, had ik alleen maar meer vragen. Ook kon nog niet uitgesloten worden dat er sprake zou kunnen zijn van mogelijk twee primaire tumoren. Het onderzoek loopt nog, 90% zeker baarmoederkanker, maar het kan nog veranderen.

Ook voor de therapie heeft dit gevolgen. Waar ik eerst chemo zou krijgen, staat nu radiotherapie op het programma. Maar het is ook nog niet uitgesloten dat ik mogelijk toch chemo krijg. 

En dan ga je van de ene diagnose naar de andere.  Opnieuw op zoek naar kennis. Mijn dossier staat inmiddels online. Waar de artsen nog geen antwoorden hebben, probeer ik deze wel te vinden. Uiteraard tevergeefs, maar ik kan het niet laten. Alle moeilijke woorden zijn opgezocht, alle woorden geanalyseerd. Maar ik kom niet verder dan wat ik nu weet. Onzekerheid en angst leiden tot depressieve buien. Waar ik vorige week nog iedereen op bezoek liet komen, trek ik nu grenzen. Goede vrienden en mijn directe familie wel, overige familie en collega's wil ik niet zien. Slapen gaat moeizaam, halve nachten blijf ik op. Overdag ben ik doodmoe. Mijn wond ziet er zeer fraai uit, maar het onderste stukje van mijn buikwond wil maar niet genezen. Ik ben het liefst alleen, maar ik weet niet wat ik met al die eenzaamheid aan moet. Mijn ouders komen onverwacht langs en treffen me huilend op de bank aan. Ik vind het eng. Herinneringen aan eerdere depressies komen op. Maar dit is zo anders. Dit komt en gaat. Het ene moment huil ik mijn tranen uit mijn kop, het volgende moment bedenk ik me dat het allemaal nog veel erger kan en zing ik luidkeels mee met mijn favoriete muziek. Al die afgelaste wandelingen doen pijn (ik had heel september en oktober volgepland), dat ik nu even niet hoef te werken, voelt als een geschenk. Zoveel kaartjes, zoveel lieve woorden, ik voel me zo intens geliefd, maar ik irriteer me kapot als er op een kaartje staat dat ik dit gevecht ga winnen. Gevecht, welk gevecht?? Ik voel me overgeleverd aan iets dat groter is dan ikzelf. Ik kan mezelf niet sturen, ik mis overzicht, regie. Ik voel me net zo'n flipperbal die alle kanten opschiet.