Frustratie
Mijn hele leven is mijn overgewicht een 'ding' geweest. Ik ben meerdere keren veel afgevallen, en net zo veel keren weer aangekomen. Ik ben bij diëtisten en voedingsdeskundigen geweest. Bij psychologen en psychiaters. Ik heb een cursus mindful eten gedaan. Ben bij de Weight Watchers geweest. Meerdere keren zelfs. Ik viel af. En kwam weer aan.
Na mijn laatste depressie/ burn out heb ik de strijd zo goed als losgelaten. Ik begon met wandelen en mijn gewicht stabiliseerde zich tot een nog steeds veel te hoog, maar voor mij acceptabel gewicht. Een gewicht waar ik mee kon leven. Mijn lijf bracht mij overal waar ik wilde zijn. De 10 kilometer wandelen werd een 20 kilometer, mijn record was een bijna 33-er, ik liep de 4 x 25 van Alkmaar. Ik was trots op wat ik allemaal kon met dat lijf van mij.
En toen kwam de baarmoederkanker. Waar ik in eerste instantie wat afviel werd dat in de chemoperiode teniet gedaan. Mijn conditie werd (ondanks wandelen en oncofit) minder en mijn gewicht nam snel toe.
Ik probeerde mezelf gerust te stellen. Eerst die behandelingen afronden, straks kun je weer opbouwen. Na de bestralingen gaan we gewoon weer wandelen en dan stabiliseert het zich wel weer.
Vandaag liep ik mijn dagelijkse rondje: 1,9 kilometer. Het liefst was ik na 500 meter terug naar huis gegaan. Mijn lijf wil niet meer, pijn in knieën en heupen. Pijn bij het ademen.
De oncofit is noodgedwongen gestopt. Gelukkig hebben we oefeningen meegekregen.
Met een groepje ex-kankerpatiënten heb ik me opgegeven om in september de Colsensation te lopen (Mont Ventoux, 21 km).
Ik heb er echt een heel hard hoofd in...
8 reacties
Wat jammer dat het lastig is te trainen en dat dat waar je naar uitkeek waarschijnlijk weg valt. Ik denk wel als ik dit zo lees dat je goed je bakens kan verzetten. Is dat zo? Misschien gaat dat je helpen om iets nieuws te vinden om in beweging te blijven. Ik hoop in ieder geval dat de moed snel weer daar is.
Wat heet jammer. Voor mij is zorgen, dat ik beweging, blijf bijna een levensnoodzaak. Op mijn leeftijd, bijna 79, verlies je je conditie bijzonder snel. Na 2 weken niks doen, kom je al niet meer vooruit. Ook verlies je je spiermassa met een noodvaart. Dit laatste was een schok voor me, toen ik na de eerste behandelingen weer begon met trainen.
Mijn alternatief is lopen. Dat doe ik mijn hele leven al, waarvan jaren met behoorlijk zware prestatie doelen. Voordeel daarvan is, dat je dat ten alle tijde kan doen. Zonder hulpmiddelen. Hooguit een stok. Ben mijn afstand weer aan het opvoeren, daarna begin ik met tempo verhoging. Dat laatste is moeilijker.
7 km per uur en 50 km per dag zal ik wel niet meer halen. Ik ben al blij met 5 km per uur en 5 km per dag. En zelfs daarvoor moet ik nog goed mijn best gaan doen..... H
Waarom herken ik dit? O ja! Toen die kanker van mij begon op te spelen viel in een paar maanden tijd 23 kg af. Toen de behandelingen een aan voorlopig einde kwamen, kwam er in een minimum van tijd weer 10 kg bij. Ach denk ik maar, da's 13 kg winst.
Totdat de fysio stopte, corona verlof, bleef mijn gewicht stabiel. Nu heb ik de weegschaal maar even in een moeilijk bereikbaar hoekje gezet; ik heb geen zin om mijzelf te frustreren.
Zodra het weer wat beter werd ben ik weer gaan wandelen. Ik kan slecht tegen kou, dus heb ik op de zon gewacht. Na een moeilijke start, begint mijn lopen zich weer te verbeteren. Ik heb wat oefeningen om mijn benen soepel te houden en ik gebruik voordat ik ga lopen Voltaren om te voorkomen dat ik te vroeg er weer mee ophoudt.
Ook zorg ik dat ik voldoende energie opneem. Lees: eet wat zoetigheid. Ik heb inmiddels vastgesteld, dat te weinig calorieën een probleem kan zijn.
En zo rommel ik voort. Sterkte ... H
Lieve Bianca,
Dat gewicht wat een frustratie voor menigeen. Behandeling en met chemo hormonen enz doen mensen ook geen goed. Ik snap hoe jij je voelt, bij mij in de familie is gewicht ook een groot probleem als je dan ook nog een troost eter bent is het helemaal moeilijk. Ik zelf had er nooit last van maar nu sinds ik ziek ben is mijn gewicht ook toegenomen. Veel meer dan me lief is. Een ander zegt het mis staat je niet.
Ik heb een zuster die ook met heel veel overgewicht kampte. Zij heeft een gastric bypass gehad en is meer dan 100 kg kwijt geraakt. Zij had ook zoveel dieeten geprobeerd viel 30 af maar kwam vervolgens 40 weer bij. Wat een frustratie doe je zo goed je best.
Ik zal nooit iemand veroordelen weet dat het niet alleen aan eten ligt zoveel dingen meer spelen ermee. Ik hoop voor jou dat dit je mag troosten en steunen want ik leef met je mee.
Liefs en een dikke knuffel Xxxx
Misschien is het boek gezond maar lekker eten een manier om het te beheersen. Ik volg het ook weer als ik van de chemo af mag. Verse ingrediënten en goed te doen. Het vergt een omschakeling van anders eten. Hier is ook een ondersteuning bij op Facebook of app.
Hoi Alise,
Het gekke is: ik eet helemaal niet zo ongezond. Ik kook gezond en ik eet wel eens een koekje, maar heb gee eetbuien. Ik kom elke dag netjes rond de 2000 kcal uit. Tijdens de chemo had ik wel eetbuien, daarna niet meer. Ik blijf dus ook netjes op gewicht, alleen is dat gewicht veel te hoog.
Heb vanmorgen gesprekje met oncogisch verpleegkundige had. Een gastic bypass is geen optie. Mag er niet eens over nadenken. Wel neemt ze contact op met een diëtiste. Zij kan (telefonisch) met me meekijken. Ook gaf ze aan dat ik te veel te snel wil. Moet meer rust inbouwen.
Dankjewel voor de tip.
Klopt allemaal maar het kan ook zijn dat je misschien te weinig krijgt.
En een gastic bypass zou ik jou ook zeker niet willen adviseren. Dit was alleen om aan te geven hoe het bij ons in de familie zit. Dit is ook niet zaligmakend je moet ook hierbij om veel dingen denken.
Succes met de dieetiste hoop dat ze je helpen kan.
Lieve Alise,
Allereerst bedankt voor je leuke kaartje. Gaaf dat jouw zus ook kaarten maakt!
IK heb vanmiddag overleg met de dietiste gehad. Het was heel simpel: Ik wil veel te veel. Aangezien ik nu stabiel blijf is het volgens haar beter om eerst verder te herstellen. Op het moment dat ik weer genoeg energie heb en er echt voor wil (en kan) gaan, Is er nog tijd genoeg om samen te kijken voor een plan van aanpak. Nu een dieet volgen, leidt tot eetbuien en daarmee kom ik verder van mijn doel te staan. Ik moet mijn lichaam tijd geven om te kunnen herstellen.
Ze was de derde in 2 dagen tijd die zegt dat ik veel meer wil dan dat nu mogelijk is. Hmzzzzz,,,,
Lieve Bianca,
Fijn dat je hem hebt ontvangen. Een kaartje een kleine moeite groot plezier.
Wat fijn dat de dieetiste zo snel actie onderneemt en ze heeft gelijk. Multitasken kunnen we wel maar nu even niet. 1 voor 1 de dingen willen en doen houden we langer vol.
Liefs Alice ❤