Opbouwen..
Nog geen jaar geleden maakte ik een grote droom waar: het wandelen van een grote vierdaagse. Wat was ik trots op mezelf bij elk PR dat ik liep. Op de deur hangt nog steeds een A4-tje van de langste afstand ooit: 32,92 kilometer.
Drie jaar geleden ontdekte ik het wandelen na een burn out/depressie. De laatste 2 jaar liep ik vrijwel elk weekend een wandelevenement. Het was mijn manier om op te laden, om even thuis weg te zijn. Vrijheid!
Na de vierdaagse was het snel klaar met het wandelen. Ik heb in juli nog een 12 km wandeling gelopen. Daarna ging het niet meer. Ik was moe, had pijn. Een maand later wisten we waarom.
Tijdens de kankerbehandelingen bleef ik, op goede dagen, naast de oncofit, wandelen. Eerst drie kwartier, daarna een half uur, een kwartier, 10 minuten.. Het ging steeds minder en deed steeds meer pijn. De behandelingen eisten hun tol, mijn conditie vloog achteruit en ook de 15 kilo extra gewicht hielp niet mee. Ik heb wat afgehuild omdat ik niet meer kon wat ik het allerliefste deed.
Mijn laatste bestraling was op 11 maart. Daarna was het klaar. Dacht ik. Helaas was de pijn daarna niet over en de vermoeidheid werd alleen maar erger. Oncofit werd afgezegd vanwege corona. Man en kinderen kwamen thuis. Ik liep steeds meer met mijn ziel onder mijn arm.
Tot ik van de week 's nachts, ik kon niet slapen, mijn dikke wandelbijbel zag staan. En daarin vond ik, tot mijn verrassing, een wandelschema voor beginners. Een 8-wekenschema met als doel een uur kunnen wandelen. Een rustig schema, wat als het toch te snel gaat, ook in 16 weken mag.
Vanmorgen liep ik de 2e wandeling. En hoewel het zweet op mijn hoofd stond, ik buiten adem was en mijn hele lijf zeer deed, ik was zo ontzettend trots op mezelf. Want als dit lukt, moet het ook lukken om weer op te bouwen. Wellicht geen 33 kilometer meer, maar wel genoeg om straks, als het weer kan en mag, aan wandelevenementen mee te kunnen doen. Genoeg om weer het ultieme gevoel van vrijheid te kunnen ervaren. En heel gek, eigenlijk voel ik die vrijheid nu al.
5 reacties
Wat heerlijk dat er naast de nachtelijke zorgen ook de nachtelijke ingevingen zijn 😉 super dat je het wandelen hebt opgepakt, succes met opbouwen
Wat moet dat een fijn gevoel zijn. Het vinden van het schema en het hervinden van je eigen ik. Het zal misschien niet zo gaan als jij wil maar met je wil om weer te lopen en het langzaam op te bouwen moet het helemaal goed komen.
Je kunt het Bianca wees trots op jezelf.
Liefs en een knuffel Alice ❤😘
Wandelen is zo goed voor je lichaam en geest. Wat fijn dat je het weer gaat oppakken. Leg de lat maar niet te hoog, gewoon heel rustig opbouwen.
Ik doe het ook elke dag. Weer of geen weer, moe of niet. Ik wandel, dus ik leef.
Ik wens je een fijne wandeling vandaag,
Hanneke
Dag Bianca,
Fijn dat je weer begonnen bent met wandelen. Het geeft in deze tijd ook weer een doel. Ik zou er niet vreemd van opkijken als je vrij snel weer uithoudingsvermogen opbouwt. En natuurlijk zal de weegschaal ook wel vriendelijker worden. Ik kan me voorstellen dat je trots bent. Veel wandelplezier!
Ik hou het voorlopig nog bij 20 minuten "Nederland in beweging" en dat hou ik nog niet eens altijd vol. Maar een begin is er.
Succes!
Hoi Ineke,
Ik ben er nog niet aan uit of ik nou het wandelen zo fijn vind of het half uur oortjes in en thuis weg 😉
Ik red Nederland in beweging ook niet. Zelfs de oefeningen van de fysio lukken niet. Het is ook zo anders dan oncofit, waar toch vooral de gezelligheid overheerst.
Maar wat je zegt: het begin is er. Vandaag de 3e dag. Loeizwaar maar daarna wel een voldaan gevoel. Week 1 zit erop. Op naar de volgende.