"Gelukkig heb ik geen kinderwens meer"

Op 5 augustus had ik een afspraak met de huisarts in opleiding. Ik had op internet al wat rond geneusd. Toen ze vroeg waar ik zelf aan dacht, gaf ik aan dat ik vermoedde dat ik een vleesboom had. Maar op internet had ik gezien dat het ook endometriose kon zijn, dat gaf immers ook vergelijkbare klachten. De derde optie in het rijtje, eierstokkanker, nam ik niet serieus. Hypochonder als ik ben kon ik mezelf daar alleen maar gek mee maken.

De huisarts in opleiding dacht een vergrootte baarmoeder te voelen. Omdat ze het niet helemaal vertrouwde, vroeg ze advies aan mijn huisarts. Hij dacht, gezien de pijnklachten over heel mijn buik, meer aan een darmprobleem. Diezelfde middag ging ik naar het ziekenhuis voor een foto. Ook moest ik bloed laten prikken. Uit beide onderzoeken kwam niets verdachts. Geen darmprobleem. Voor de zekerheid zou ik de maandag erop een echo krijgen. Mijn grootste angst was op dat moment dat er niets aan de hand zou zijn, dat ik me alleen maar vreselijk aanstelde...

Op 12 augustus kreeg ik een echo. Diezelfde avond werd ik gebeld door de huisarts. Ik had de volgende dag een afspraak bij de gynaecoloog. Ik hoefde me geen zorgen te maken, er was een gaatje vrij gekomen. Op 13 augustus werd ik al vroeg gebeld. Of ik een half uurtje eerder kon komen, ze wilden graag nog een echo maken. Ook nu zocht ik hier niks achter. 

De tweede echo was een stuk uitgebreider. Vrolijk babbelend lag ik op de onderzoekstafel. Het één en ander werd opgemeten, ik vond het allemaal best. Kennelijk was er toch iets te zien, dit stelde mij gerust. Ook bij het gesprek met de gynaecoloog zag ik alles nog vrij zonnig in. Mijn baarmoeder bleek ik orde. Wel was er iets aan de hand met mijn eierstokken. Het zag er niet uit zoals het eruit zou moeten zien. Toen de gynaecoloog zei dat mijn eierstokken waarschijnlijk verwijderd moesten worden, grapte ik nog: "Gelukkig heb ik geen kinderwens meer." Toen ze zei dat het ook kwaadaardig zou kunnen zijn, schrok ik wel even. Er werd een uitstrijkje gemaakt, ik moest wederom bloed laten prikken en ook werd er een afspraak gemaakt voor een CT-scan. 

Een week later, op 19 augustus, kreeg ik te horen dat er een tumor gevonden was van 27 cm doorsnee op één van mijn eierstokken. De tumor zag er compact uit, mogelijk was hij goedaardig. Wel had ik een enorm hoge score op de CA 125. Waar hij maximaal 30 mocht zijn, was hij 1737. Maar nog zag ik geen reden tot paniek. 

Een operatie werd gepland op 5 september. Het zou gaan om een zogenaamde debulkingsoperatie. Alles was nog mogelijk. Van het weghalen van één eierstok met een goedaardige cyste tot het verwijderen van eierstokken, baarmoeder, vetschort en eventuele uitzaaiingen. Pas op het moment dat ze me open zouden maken, zouden ze zien wat ze aan gingen treffen. Ik zou het pas weten als ik weer wakker werd uit de narcose.

Op 28 augustus werd ik gebeld. Tijdens de afname van het uitstrijkje was ik ongesteld geweest. Bij het uitstrijkje waren kankercellen aangetroffen. Deze waren niet afkomstig uit de baarmoederhals, maar waarschijnlijk met het bloed mee getransporteerd. Op dit moment zakte de bodem onder me vandaan: ik had kanker.