Korte update

Het is de laatste tijd een beetje stil geweest rond mijn persoontje. De reden daarvan is dat ik met mijzelf in conflict was. Moet ik blijven schrijven op een forum over kanker terwijl ik eigenlijk niet eens zeker weet of mijn klachten (nog) wel kankergerelateerd zijn? 

In maart had ik mijn 3,5 jaars controle. Ik heb zo'n hekel aan die controles. Niet omdat ik een inwendig onderzoek krijg of bang ben dat de kanker terug zou zijn. Nee, ik ben bang dat ik weer in huilen uitbarst.

Drie en een half jaar na kanker heb ik nog steeds veel klachten. Mijn huisarts is ervan overtuigd dat veel te herleiden is naar de operatie, het verwijderen van mijn eierstokken, de overgang die daarop volgde en de kankerbehandelingen.

Mijn gynaecoloog bestrijdt dit. 

Telkens als ik moet vertellen dat het dus helemaal nog niet zo goed gaat, heb ik het gevoel dat ik haar opzadel met iets waar zij geen verklaring/oplossing voor heeft. Ik voel me ontzettend ongemakkelijk wat ervoor zorgt dat ik emotioneel word. Zij komt vervolgens niet veel verder dan zeggen dat mijn klachten niet door de kanker en de kankerbehandelingen kunnen komen en dat alles er verder goed uitziet.

Dat laatste is natuurlijk het allerbelangrijkste maar het voelt niet fijn dat ik steeds opnieuw het gevoel heb dat ik niet serieus genomen word. En telkens opnieuw de vraag: 'Heb je er al eens aan gedacht om met een psycholoog te gaan praten,' gaat op een gegeven moment ook irriteren. Zeker als je dat al 3,5 jaar doet.

Omdat ik het op een gegeven moment ook niet meer wist, ging ik op zoek naar antwoorden. En kwam vervolgens uit bij de Vermoeidheidskliniek. Het onderstaande stukje appte ik naar mijn ouders:

'Wij zijn net terug uit Tiel. Volgens de internist van de vermoeidheidskliniek zijn de hoofdklachten voornamelijk terug te herleiden naar de operatie, het verwijderen van mijn eierstokken en de kankerbehandelingen. Het niet meer aanmaken van oestrogeen zorgt volgens hem voor een hoop ellende. En dat kan (in tegenstelling tot wat de gynaecoloog zegt) veel klachten geven en ook jarenlang door blijven sudderen. Hij denkt dat de pijnklachten in mijn benen/bekken/billen veroorzaakt worden doordat littekenweefsel op zenuwen en vaten drukt. Corona/longcovid heeft er vervolgens nog een schepje bovenop gedaan.

Eigenlijk bevestigt dit het beeld wat de huisarts ook al wel schetste. Het is complex en het werkt allemaal op elkaar in.

Ik moet in overleg met de huisarts over wat we gaan doen met de hoge bloeddruk en het hoge glucosehalte, deze zijn te hoog om te verwaarlozen. Hij raadde aan om te letten op mijn zoutinname (geen zout toevoegen en stoppen met drop eten). Advies gekregen voor Vitamine D (slik ik al) en B12 voor de vermoeidheid en neuropathieklachten. Wellicht doet dat nog iets. En hij raadde het 2-jarige multidisciplinaire traject aan. Dan ga ik samen met de ergotherapeut in kaart brengen waar verbetering mogelijk is. Ik kan dan ook gebruik maken van de expertise van de fysiotherapeut, diëtiste en psycholoog. Eigenlijk wat ik het afgelopen jaar ook al gedaan heb, behalve dat zij meer expertise hebben waardoor we mogelijk nog wat stapjes kunnen zetten.

Het multidisciplinaire traject kan volledig online. Fysio kan gewoon in Roosendaal, zij gaan dan in gesprek met mijn fysio.

Hij vond het erg kwalijk dat mijn gynaecoloog ontkent dat mijn problemen te maken hebben met de kanker en de behandelingen. 

Ik heb over een paar weken overleg met de ergo. Dan gaan we een behandelplan opstellen.
Ben nu bekaf maar vooral ook opgelucht dat bevestigt wordt wat ik zelf ook al wel dacht. En dat ik dus eigenlijk al heel goed bezig ben. Hopelijk kan er de komende tijd nog wat verbeteren.'

In de auto, onderweg naar huis, bedacht ik dat het tijd werd om weer eens te bloggen.