Mijn buik en ik
We hebben nogal een verleden, mijn buik en ik.
Als puber had ik vaak buikpijn. Ik was (en ben) best gevoelig en spanningen sloegen (zoals bij de meeste kinderen) vaak op mijn buik. Ik had regelmatig last van koliekachtige aanvallen. Ze kwamen spontaan en verdwenen ook weer vanzelf. Ik had ze heel vaak als ik bij mijn vriendje was of maandagochtend als ik weer naar school moest. Op 15-jarige leeftijd ben ik een keer onderzocht, maar er kwam niks uit. Spanningen dus. Een leraar op het HBO vertelde me mijn buikpijn te omarmen, ik moest vriendjes worden met mijn buik.
Ook als volwassene had ik regelmatig buikpijn. Mijn darmen speelden regelmatig op en ook de maandelijkse periode was vaak drama. Mijn eerste zwangerschap eindigde in een miskraam en uiteraard moest mijn zoontje via een keizersnede geboren worden.
Toen ik een jaar geleden steeds vaker last kreeg van buikpijn en mijn buik meetbaar dikker werd, zocht ik er in eerste instantie dus ook niks achter. Buikpijn en ik, die hoorden gewoon bij elkaar. Wist ik veel dat het om baarmoederkanker met uitzaaiingen in de eierstokken ging.
12 Mei had ik mijn eerste controle bij de gynaecoloog en de radioloog. Ondanks dat mijn buik voor mijn gevoel erg dik was, zag alles er verder goed uit. Geen reden om me zorgen te maken.
Toch merk ik, een maand na dato, dat die dikke en soms toch best pijnlijke buik, me meer zorgen baart dan me lief is. Omdat ik veel aangekomen ben tijdens en na de behandelingen, let ik de laatste weken heel goed op mijn voeding. Ik had verwacht dat mijn buik dan ook kleiner zou worden en soepeler aan zou voelen maar dat is vooralsnog niet het geval. Hij is opgezet en hard, ik lijk wel 6 maanden zwanger. 'Overgang, nasleep van de chemo en de bestralingen', zei de oncoloog eind mei. 'Niets om je zorgen om te maken. Bloedverlies en in korte tijd veel gewicht verliezen, dat zijn signalen waar je op moet letten.'
Mijn buik en ik. Ik betwijfel of we ooit vriendjes zullen worden...
5 reacties
Heftig Bianca en ook heel erg lastig. Er is niets minder dan dat het je hele leven al beïnvloed. Jammer dat er niet een pas klare oplossing is.
Zijn er misschien meer die dit ook hebben dat het hun hele leven al beïnvloed? Misschien kun je de vraag stellen en zijn er lotgenoten die wel een oplossing hebben.
Sterkte en liefs Alice❤
Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt als je buik zo opgezet is. Moeilijk om op je artsen te vertrouwen. Maar als radioloog en oncoloog niks zien, zal het toch wel goed zitten?
Voor mij nogal wat herkenning in je verhaal. Ook bij mij sloeg spanning altijd op mijn buik. Als kind al, maar het is nooit helemaal overgegaan. Ook behoorlijke menstruatieklachten. Ik was dan ook verbaasd dat de kanker op een heel andere plek in mijn lichaam toesloeg.
Veel sterkte ermee,
Hanneke
Hoi Hanneke,
ik ben altijd heel alert geweest (nog) op mijn borsten en huid. Denk dat als er daar iets geks was geweest, ik wel meteen bij de huisarts had gezeten. Maar achteraf klinkt het idd heel logisch dat juist in mijn buik de kanker toesloeg. Maar misschien is die gedachte er ook wel uit mijn drang alles te kunnen verklaren.
Liefs, Bianca
Lieve Bianca,
Zou het eventueel verkleving van littekenweefsel kunnen zijn? Je schrijft dat je ook een keizersnede hebt gehad.
3 jaar geleden is er vanuit mijn buik een nieuwe borst gemaakt. Sinds een tijd heb ik opgezette harde pijnlijke buik. Ik ben nu bij een fysiotherapeut om de verklevingen die zijn ontstaan door de operatie losser te maken.
Succes
Ja, daar zat ik ook al aan te denken. Ik heb vorig jaar een debulking gehad. Ik had toen harde schijven bij mijn litteken die de fysiotherapeut weggemasseerd heeft. Ik heb ook bestralingen gehad, las dat ook die verklevingen kunnen geven. Heb ook al aan wondvocht gedacht, maar dat had op de echo bij de controle te zien moeten zijn.
Zou soms handig zijn als er een luikje in je huid zat waardoor je naar binnen kon kijken, hè. Ik heb in augustus de volgende controle. Zal het dan nog wat specifieker aangeven.