Paars is echt wel mijn kleur

De laatste keer nacontrole (of de eerste keer) kon ik alleen maar huilen toen de gynaecoloog en de radioloog me vertelden dat alles er goed uitzag. Opgekropte frustratie en spanning verdrongen alle gevoel van blijdschap. Ik was nauwelijks zenuwachtig geweest. Pas in de wachtkamer voelde ik het kriebelen in mijn buik. Ik was nog niet binnen, of de tranen vloeiden al. Blij en opgelucht? Ik heb van alles gevoeld, maar deze twee emoties waren daar geen onderdeel van.

Hoe anders was het vandaag. Al een week schiet mijn stemming alle kanten op. Ik ben vrolijk, kribbig, druk, stil, vraag me soms af waar dat krengetje vandaan komt. Ben ik dit?

Vannacht om half 2 lag ik nog te woelen. Om half 5 besloot mijn lijf dat ik desondanks lang genoeg geslapen had  Gelukkig mocht ik vanmorgen 2 uurtjes gaan werken. 

Weer terug thuis kon ik mijn draai niet vinden. Op en neer naar het toilet en voor de lunch alleen een kop soep. Was het nog geen tijd?

Gelukkig vandaag geen half uur uitlooptijd. 

"Eigenlijk gaat het wel goed met me: Ik heb allerlei rotpijntjes: mijn bekken en heupen zijn gevoelig, mijn buik en darmen zijn nogal eens van slag, mijn blaas speelt om de haverklap op, ik hou vocht vast in mijn benen, vanmorgen ontdekte ik dat mijn rechterzwemband (buik) groter is dan mijn linkerzwemband. Ja echt, mijn man was het ook opgevallen. Maar afgezien van al dat gedoe, denk ik eigenlijk dat het verder wel goed met me gaat. Ik bedoel: diep van binnen denk ik dat het gewoon goed is", ratelde ik tegen de gynaecoloog, de radioloog en de lifecoach. 

Ze moesten lachen. Ik zag er goed uit, vonden ze. Wat was mijn haar al lang en wat leuk die paarse lok in mijn haar.

Die paarse lok waarvan ik eerst twijfelde of ik het wel moest doen, maar ik kon mijn kapster toch niet teleurstellen, was een gouden zet gebleken. Voor het eerst in pakweg 14 maanden keek mijn stoere ikje me aan in de spiegel. Daar was ze weer! Wat had ik haar gemist. Maar ik dwaal af. "Laten we maar eens gaan kijken", zei de gynaecoloog.

Om 5 minuten later te concluderen dat alles er prima uitzag. En deze keer voelde ik het wel: de opluchting, de blijdschap, het was alsof er een stortdouche opengezet werd.

Ik weet het nu zeker, paars is echt  wel mijn kleur 💜💜💜