Vastdenken
Ik kan soms ontzettend veel last hebben van piekeren en mezelf vastdenken.
Vanmiddag is zo’n moment.
Zoals ik al eerder schreef, ben ik sinds juni bezig met koolhydraat beperkt eten. Dit heeft al wel wat opgeleverd: 14 kilo minder, een lagere bloedsuikerwaarde, rust in mijn eetpatroon, nauwelijks meer eetbuien en een verhoogd ‘goed’ cholesterolgehalte.
Maar het heeft ook nadelen: mijn slechte cholesterol is mee omhoog en ik kan me niet meer troosten met eten. Dat laatste is trouwens geen probleem als ik goed in mijn vel zit. Als ik goed in mijn vel zit, lig ik ook niet wakker van het te hoge cholesterolgehalte. Dan laat ik me leiden door de opmerking van de assistente van de huisarts dat ik het al zo ontzettend goed doe en dat dit vast ook wel goed komt.
Maar vandaag zit ik kennelijk niet zo goed in mijn vel want ik maak me vandaag wel druk. Met de diëtiste van de Vermoeidheidkliniek heb ik afgesproken dat ik een paar dagen de eetmeter invul. Zij gaat met mij mee kijken om te zien of het mogelijk is om wat minder goede keuzes (vetrijke verzadigende producten) om te zetten naar betere keuzes. Die minder goede keuzes zijn trouwens prima keuzes als je koolhydraatarm eet. Fors minder koolhydraten, maar lekker veel verzadigd vet is het motto. Verzadigd vet (de naam zegt het al) zorgt er immers voor dat je goed verzadigd raakt tijdens de maaltijden. Inmiddels kan ik toe met 3 maaltijden en een toetje. Ik heb geen snaaibuien meer en voel me eigenlijk hartstikke goed (voor zover dat in mijn geval kan) met dit eetpatroon. Maar op deze manier eten is kennelijk niet zo goed voor mijn cholesterol, en dat is gevaarlijk want daar kun je een hartaanval of beroerte door krijgen. Maar eigenlijk is dat ook weer niet helemaal zeker want nieuwe onderzoeken wijzen juist uit dat de helft van de mensen die een hartaanval of beroerte krijgt, helemaal geen verhoogd cholesterol heeft. En er is destijds gerommeld met de onderzoeksresultaten. En de voedingsmiddelenindustrie zit er natuurlijk ook weer achter. Dat lees ik allemaal op internet, de bron die je raadpleegt als je nog meer vragen wilt hebben. Ik heb geprobeerd vanmiddag de waarheid te achterhalen. Het verbaast je waarschijnlijk niet dat dit niet gelukt is. Het enige dat het opgeleverd heeft, is dat ik weet dat er inmiddels twee kampen zijn en dat zij elkaar om het hardst bestrijden.
Tjee, waar maak je je zo druk om, zul je je waarschijnlijk afvragen.
Dat dacht ik een half uur geleden ook, toen ik in tranen voor mijn boven werkende man stond.
Na een paar keer diep ademhalen wist ik gelukkig weer dat het niet om de inhoud van mijn gedachten gaat, maar om het gegeven dát ik die gedachten heb én ze niet los kan laten. Meestal is dat een gevolg van (over)vermoeidheid, stress, pijn, overprikkeling en/ of teveel van mezelf vragen.
Afgelopen zondag ben ik naar het concert van Ayreon geweest. Hoewel ik bij voorkeur drukke plaatsen en grote activiteiten mijd, wilde ik toch wel heel graag eens een show van hem meemaken. Ik was één van de gelukkigen die, binnen de 15 minuten dat de 3 concerten uitverkocht raakten, 2 kaartjes kon bemachtigen. En ik moet zeggen dat ik het ook echt niet had willen missen. Wat een show en wat een gitaargeweld. En wat was het gaaf! Dat ik bijna 4 uur lang op een best wel oncomfortabele kruk zat, dat nam ik voor lief. Dat ik waarschijnlijk een terugval zou krijgen voor wat betreft pijn en vermoeidheid, prima! Daar kon ik ook mee leven.
Maandag voelde ik inderdaad al mijn spieren protesteren, dinsdag en woensdag kwam daar nog een tandje bij, maar ach, ik had mijn agenda al uit voorzorg leeg geveegd, ik had verder geen verplichtingen dus ik hopte wat op en neer tussen bank en toch af en toe even een stukje lopen om te zorgen dat ik wel in beweging bleef. Op de blaren zitten, heet zoiets. En het was het waard geweest, dus niet klagen, maar dragen.
Een ander gevolg van vermoeidheid is dat mijn hoofd raar gaat doen. Ik krijg moeite met simpele opdrachten, instructies of recepten lezen en twee gerechten tegelijk koken lukt niet goed meer. Ik word kribbig, reageer te fel. In plaats van op de rem te gaan staan, druk ik het gaspedaal verder in. Natuurlijk is juist nu een goed moment om de eetmeter in te vullen, en in plaats van de drie dagen waar om gevraagd wordt, vul ik er vijf in, dan heeft ze meteen een goed beeld. En weet je wat, misschien kan ik zelf ook al wel op zoek gaan naar alternatieven voor al dat verzadigde vet. En die kunstmatige zoetstoffen die ik nu gebruik zijn natuurlijk ook helemaal niet goed. Ik zou ook gewoon zonder moeten kunnen. En ik drink ook veel te weinig. En ik zit te veel. En dat is ook niet goed. Zitten is zelfs het nieuwe roken. En.. En…
Voordat ik het in de gaten heb, zit mijn hoofd verstrikt in een gigantisch web. Ik zoek me suf op internet naar bewijzen, alternatieven, weetjes en tips. Dat al dat surfen helemaal niet goed voor me is en dat ik dit juist moest beperken als ik moe ben, dát ben ik allang vergeten.
Tot het moment dat ik boven in tranen uitbarst. Met de tranen breekt de spanning in mijn hoofd en kom ik weer terug in mijn lijf. Het gaat er helemaal niet om dat ik altijd doe wat het beste voor mij is en dat ik allerlei ellende probeer te voorkomen (wat volgens mij niet eens kan). Wat ik aan het doen ben, is puur een gevolg van intense vermoeidheid. Die vermoeidheid maakt dat ik niet goed meer kan relativeren, dat ik van een mug een olifant maak, dat ik problemen zoek die er niet zijn. In plaats van mijn hoofd te breken over allerlei zaken waar ik toch niet uit kom, kan ik beter op de bank gaan liggen en muziek luisteren of een serietje kijken. Of wat voor me uitstaren. Helaas regent het waardoor ik niet even een rondje met de scoot kan maken, maar er zijn zat andere dingen te bedenken. Bedenk ik nu. Want op het moment dat ik zo verstrikt ben in mijn eigen web dan zie ik al die mogelijkheden niet. Dan ben ik net een TGV die alle stationnetjes voorbij raast op weg naar.. Ja, naar wat eigenlijk?
Ik vind dit één van de moeilijkste dingen die er zijn. Mijn hoofd rustig houden als mijn lijf oververmoeid is.
8 reacties
Lieve Bianca,
Als je lijf oververmoeid is dan zendt hij constant prikkels naar je brein. Dat brein gaat schreeuwen om rust. Als je dan nog andere activiteiten gaat doen ipv die rust pakken, dan schakelt je prefontale cortex ook uit. Dat is het deel van je hersenen dat je gebruikt voor plannen en organiseren. Dan lukt het inderdaad niet meer om 2 gerechten tegelijkertijd te koken. Dan wordt je emotionele brein overactief en blijf je vaak in negatieve denkspiralen hangen. Wees liefvoor jezelf en geef je lijf en hoofd de rust waar het zoveel behoefte aan heeft. Dan verdwijnen de nare hersenspinsels ook.
Liefs, Monique
Hoi Monique,
k weet hoe het werkt 😊 Het stomme is dat ik het dus niet doorhad. Het ging al best een tijdje vrij goed, dus ik was minder alert op de vroege signalen. Er waren er (achteraf) genoeg maar ik walste daar overheen. Ik denk ook dat ik aan mezelf wilde bewijzen dat ik al die ballen best in de lucht kon houden. De neiging tot overschatten van mezelf heb ik sowieso makkelijk. Zeker als ik oververmoeid ben.
Maar goed, vanmorgen eindelijk weer eens uit kunnen slapen. Voel de vermoeidheid nu wel.
Bedankt voor je duidelijke uitleg!
Liefs, Bianca
Wat komt dit bekend voor, ik zou het eigenlijk zelf geschreven kunnen hebben. Daarom slaap ik bij de tv. Dat leidt me af, dan val ik in slaap. In bed begint het malen dan weer. En krijg ik mijn gedachten rustig, ligt er een man langs me, die snurkt. ....
Francien
Hoi Francien,
Als je al zo overprikkeld bent, kun je een snurkende man er eigenlijk niet bij hebben, hè. Snap wel dat je dan beneden voor je tv slaapt. Ik heb ook wel nachten dat ik elk uur wakker schrik of gewoon klaarwakker in bed lig. Ik zit nu te denken dat mijn man de laatste tijd veel minder snurkt. Hij is ook 8 kilo kwijt, dus wellicht is dat het. Ik slaap de laatste tijd dus ook beter. Lees wel eens dat apart slapen voor je gezondheid veel beter zou zijn, maar dat is nogal wat, hè..
Liefs, Bianca
Goed beschreven Bianca. Jouw lichaam en brein (waarom scheiden we die toch steeds nog?!), schreeuwen om rust en stilte. Mindfulness en meditatie waren voor mij enorm helpend. Er is niks ‘zweverigs’ aan, iedereen kan het. Ik moest er alleen een mentale drempel voor over. Daar heb je t weer… dat hoofd vol gedachtes en oordelen… vermoeiend. Je komt er wel hoor. Je beschrijft het proces zo goed. Iedere keer een klein stapje winst. Al vind ik die 14 kilo een enorme grote stap! Hou vol!
Hoi Ellis
Ik denk dat die rush van het afvallen ook niet altijd helpt. Ik ben er zo op gefocust dat het allemaal goed moet blijven gaan, dat ik eigenlijk ook niet bezig wil zijn met hoe ik me nou echt voel.
Bij de Vermoeidheidkliniek heb ik een oefentherapeut, dus ik 'moet' weer aan de mindfulness, maar merk dat ik daar dan ook tegenop zie. Eigenlijk zegt dat al genoeg hè. Er zit bij mij mentaal ook een enorme drempel.
Het stomme is dat ik het allemaal wel weet. Maar ik wil er dan niet aan toegeven. Er zit ook veel angst dat ik me weer down ga voelen (zeker met het oog op de herfst) dus ik raas maar door, tot het teveel is en ik wel moet. Maar dan is het eigenlijk al veel te ver. Ik denk dat die angst veel groter is dan ik zelf toe wil geven. De angst om depressief te worden, om daardoor weer te gaan eten, opnieuw aan te komen, bang dat alles weer instort. Ook niet zo gek natuurlijk, maar zo niet helpend.
Mindfulness hè..
Liefs, Bianca
Dag Bianca, ik kwam langs je blog en zag dat je ongeveer hetzelfde dieet volgt als ik en je zat net je cholesterol. Zelf ben ik onder coaching van Harriet Verkoelen. Zij is ( diabetes) verpleegkundige, ( diabetes) diëtiste, auteur en hangt keto aan .
Zij schreef kort geleden op Facebook een artikel over het misverstand van de LDL. Dat ik heb gekopieerd. Bronvermelding haar facebookpagina:
"
Vandaag is het Wereld Hart Dag. Een gezond hart, wie wil dat niet?
Tegenwoordig letten we erg goed op bloedwaarden van cholesterol en de andere vetten in het bloed. Dat zijn metingen van het totaal cholesterol, HDL- en LDL-cholesterol en triglyceriden.
Ik hoor heel vaak dat bij mensen die de koolhydraatarme leefstijl volgen, alles verbeterd is op één ding na. Wel resultaten: beter gewicht, lagere bloeddruk, lagere bloedsuikers, veel fitter en meer energie. Rustigere darmen en minder last van ontstekingsziekten. Daarbij is ook nog haast altijd het HDL-cholesterol mooi gestegen en zijn de triglyceriden mooi gedaald. Dat gaat ook altijd samen.
Maar dan die ene waarde die toch gestegen is! Het LDL –cholesterol! Vreemd eigenlijk als verder alles zo goed verbeterd is, waarom zou je lijf dan dat ene 'foutje' maken? Een ingewikkeld verhaal, maar wel logisch uit te leggen, want het verhoogde LDL is namelijk geen ‘ziek’ cholesterol. Want als je in suikerverbranding bent, dan krijgt je lijf de energie, suiker, door het glucose in je bloed. Maar als je in vetverbranding bent (door weinig koolhydraten te eten) dan krijgt je lijf de energie, vet, via het LDL cholesterol. Dit zijn grote deeltjes LDL die zorgen voor transport van energie. Alleen de kleine deeltjes LDL zijn ziekmakend. Kleine LDL-cholesterol deeltjes ontstaan als er een ontsteking of inflammatie is. Buikvet is altijd aangetast door inflammatie en dat wil cholesterol altijd tegengaan. Cholesterol is eigenlijk een anti-oxidant. Probeer in dit geval af te vallen zodat de inflammatie verdwijnt. Dan krijg je gezond cholesterol waarbij de kleine deeltjes verschuiven naar grote, ook al meet je een verhoogd LDL. Het is dan toch gezond.
De normaalwaarden van cholesterol die we tegenwoordig hanteren gelden wat betreft LDL-cholesterol dus niet voor iemand die in vetverbranding is.
Pas goed op je hart." Einde artikel
Hopelijk begrijp je dat het er dus bijhoort en oké is!
Dankjewel voor je berichtje. Ik had een vergelijkbaar verhaal gelezen op een andere site, alleen is het lastige dat juist de triglycerides mee gestegen zijn, dat zijn die kleine ziekmakende deeltjes. Daar heb ik er nu dus juist meer van ipv minder. Dus dat rijmt niet met bovenstaand verhaal. Ik moet over een maandje weer laten prikken. Hopelijk zijn ze dan wel omlaag.
Groetjes, Bianca