Wil jij misschien... mijn kijkdoos even zien

Sorry alvast voor de titel. Ik krijg het liedje maar niet uit mijn hoofd. Had ergens zo gehoopt dat het gisteren de laatste keer zou zijn, maar het liep weer eens een beetje anders. Je zou denken dat ik daar zo onderhand toch wel aan gewend zou moeten zijn. 

Gisteren had ik dus de laatste controle op oncologie. Alles rustig, geen gekke dingen, dus we kunnen de vijf jaar gelukkig goed afsluiten.

Helaas heeft ze (de gynaecoloog) gisteren ook gezien dat ik last heb van Lichen Sclerosus. Dat is een chronische huidziekte (down under, front and behind) waardoor de huid aan elasticiteit verliest. Daardoor ontstaan klachten als jeuk, pijn, scheurtjes, verklevingen en littekenweefsel. Een pijnlijke aandoening die niet over gaat en in 5% van de gevallen kwaadaardig kan worden (gaan we uiteraard niet vanuit). Gelukkig kun je met levenslang smeren en jaarlijkse controles de boel goed onder controle houden. Wat we dus ook gaan doen.

Wat dan weer wel fijn is, is dat ik bij mijn eigen gynaecoloog mag blijven en dat ik voortaan gewoon naar gynaecologie mag in plaats van naar oncologie. En dat klinkt toch net wat fijner. Al blijft het natuurlijk niet leuk. Ik heb er dagelijks veel last en pijn van en het is de zoveelste chronische aandoening op mijn toch al niet geringe lijstje. Maar goed, het is zoals het is en wat je niet kunt veranderen, zul je moeten accepteren dus ook hier vind ik uiteindelijk mijn weg wel weer in.

Foto: mijn nieuwe 'Deep Purple' laarsjes. Vond dat ik ze wel verdiend had